Haklıyım. Değil miyim?
Şimdi daha değişik, etrafımda dolanan herşey o kadar da umrumda değil gibi, istediğim elimde olmadıktan sonra.
Canım feci bir şekilde tonlarca çılgınlık yapmak istiyor ki...
Evden kaçmak istiyorum ve tüm dünyayı gezmek istiyorum, gece yarısı yıldızların altında uykuya dalıp ve sabah güneş ile uyanmak istiyorum, yada güneşin izlerinin bakıp gün doğumunu izlemek istiyorum.
Gülmek istiyorum, göz yaşlarım dökülüp bitene kadar, o kadar gülmek istiyorum ki sonunda ağlamak istiyorum ama bu sefer sevinçten, üzüntüden ötürü değil.
Ama, aslında ağlamak ve delicesine bağırmak da isterim, her yerde, insanların bakışlarını umursamamak bile istemiyorum, üzgün bakışlar ama asıl gerçek çokta tın hisleri.
Saçma sapan partilere davet edilmek istiyorum, bir elimde bira ve diğer elimde sigara, kusmak istiyorum: ruhum çıkana kadar ve günü unutmak istiyorum, etrafımda olan herşeyi ve herkesi de.
Dünyayı öğrenmek istiyorum, kendimi ve sevdiğim herşeyi: her an.
Eğlenmek istiyorum yani, eve paranoyasız girmek istiyorum, dünyanın en mutlu adamı olarak, Bismillahirahmanirahim diyerek eve sağ ayağımla adım atmak istiyorum, acılarımı ve yaralarımı kapıdan dışarı bırakmak istiyorum, içeri götürüp tuz basmak istemiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beni sevme, Bizi sev
FantasyInsanlar yürürken tüm korkularını arkasına bırakır, özellikle gece, asla geriye bakmaz çünkü ardına baktığı an ne ile yüzleşeceğini bilmiyor. Bazen de durur, yoluna devam etmez çünkü aklına gelir, yüzünü çevirdiği an korktuğu herşey gözünün önünden...