Birisini sevmek ve onun senin aynı duyguları paylaşmaması tıpkı çıkışı ve işaretleri olmayan bir yol ve ağrı hissetmeden ölmek gibi.
Bugünün aşkları iPhone'un şarjı kadar dayanıyor ve mutluluk okulun teneffüsleri gibi sürüyor. Sen bana bunların gerçek olmadığına inandırdın ama haklı olan gene ben çıktım.
Kendimden nefret ediyorum çünkü sana söylemek istediklerim ve sana söylediklerimin arasında dağlar kadar fark vardı.
Bende "sonsuz" kelimesini sevmiyorum, "hayatın geri kalanına kadar" ı tercih ediyorum çünkü ben seni sonsuza seveceğim ama hayatımın geri kalanına kadar senden nefret edeceğim.
Senden çok birşey beklemiyordum, 'sonsuzluğa' demeni değil, sadece 'yarına' demeni ama bunu sonsuza kadar söylemeni.
Bana 'nasılsın' sorduğunu bile sevmiyordum, daha 'nasıl gidiyor' sormanı tercih ederdim çünkü ilki hayatın çok durgun olduğuna inandırıyordu ve ikincisi ise hayatın bir şekilde kıpırdamasına; ama buna rağmen yinede sana cevap veriyordum.
Biliyor musun telefon sadece cevap veremediğin zamanlarda çalar? Peki hiç fark ettin mi ki ben o zamanlarda bile senin aramana cevap verirdim?
Seni ceplerim gibi ezbere biliyordum, sen uyumaya gittiğin zaman hep kendine 'yarın ne giysem' diye sorarsın ben ise uyumadan önce 'mutlu muyum gerçekten' diye sorarım. Farkı görebiliyor musun?
Gün gelir anlarsın beni, gece yatmak yok sabah uyanmak bilmek yok.
Akşam dikilir gözlerin tavanda bir noktaya, ıslanır yastığın.
Dönüp dönersin, çevirirsin durmadan bedenini çünkü sığınacak kollar ararsın ama yok.
Girmez pencelerden her sabah gibi beklediğin o aydınlık, ancak yağmurun damlaları pencereye çarpıp sana yardımcı olur: göz yaşları olarak.
Bu aşamaya vardığın zaman, sevmek ne işmiş işte anlarsın.
Merak etme, bir gün anlarsın beklemeyi ve ümit etmeyi.
Merak etme, bir gün mutlaka anlarsın beni.
Arabanın camlarına nefesini bırakmak "hello" yazmak için ama hiç "bye" yazmamak için.
Bunlar bile olmayacak.
Boş ver ya bu büyük eserleri, bizi, diğerlere bırakalım. Onlarda Titanik gibi batacaktır.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Beni sevme, Bizi sev
FantasíaInsanlar yürürken tüm korkularını arkasına bırakır, özellikle gece, asla geriye bakmaz çünkü ardına baktığı an ne ile yüzleşeceğini bilmiyor. Bazen de durur, yoluna devam etmez çünkü aklına gelir, yüzünü çevirdiği an korktuğu herşey gözünün önünden...
