แฮรี่ ฮาร์ท "กาลาฮัด" สายลับมือหนึ่งของคิงส์แมน ผู้เพลี่ยงพล้ำในการต่อสู้กับริชมอนด์ วาเลนไทน์ที่โบสถ์เซาท์แกลด สหรัฐอเมริกาและเชื่อว่าตายแล้ว ตอนนี้กำลังพูดคุยอยู่กับอดีตเพื่อนร่วมงานสหายเก่าของเขาอย่างเมอร์ลิน
ใช่ ที่เรียกว่าอดีตนั้นเพราะแฮรี่ฮาร์ทจดจำเมอร์ลินไม่ได้ รวมทั้งอดีตในหลายสิบปีที่ผ่านมานี้ด้วย
เขาได้รับความกระทบกระเทือนทางสมองจากคมกระสุนที่ฝังเข้าในนัยน์ตาซ้าย แม้จะรอดชีวิตมาได้จากการช่วยเหลือจากอัลฟ่าเจลของสเตทแมน แต่ผลข้างเคียงของมันทำให้ความทรงจำเขาขาดหายไป
ระหว่างที่เอ็กซี่อยู่ที่นี่ พวกเขาพยายามหลายต่อหลายครั้งเพื่อกระตุ้นความทรงจำแฮรี่ให้กลับมาให้ได้ แม้หลายวิธีในนั้นจะไม่ต่างจากการทรมาณแฮรี่เลยก็ตาม
ทั้งจำลองสภาวะที่แฮรี่จมน้ำตอนทดสอบคิงส์แมนครั้งแรกหรือทำเรื่องอันตรายหลายอย่างที่เสี่ยงต่อความปลอดภัยของแฮรี่เอง
แต่มันก็ไร้ผล
ในเวลาที่ทุกคนถอดใจ ว่าความทรงจำนั้นคงไม่อาจฟื้นคืนมาได้และต้องปล่อยให้"แฮรี่ในช่วงเวลานั้น"เป็นอิสระไม่ต้องเกี่ยวข้องกับพวกเขาอีกต่อไป
การบอกลานั้นเจ็บปวด แต่การถูกทอดทิ้งด้วยการลืมเลือนไปนั้นเจ็บปวดยิ่งกว่า เอ็กซี่รู้ดีว่าเมอร์ลินรู้สึกอย่างไรในเวลาที่เห็นแฮรี่ถูกกระทำต่างๆนาๆเพื่อฟื้นคืนความจำได้
การต้องมองคนที่รักเจ็บปวดแม้คนคนนั้นไม่ได้รู้จักเราเลยสักนิดทำให้เมอร์ลินตัดสินใจจะปล่อยวาง พลาธิการของเอ็กซี่กำลังบอกข่าวกับแฮรี่ว่าพวกเขาจะล้มเลิกความพยายามและปล่อยแฮรี่ไป
เอ็กซี่ก็เจ็บปวด...แน่นอน...เพราะเขาเองไม่ได้ต่างจากเมอร์ลินเท่าไหร่
แต่ชายหนุ่มไม่ยอมที่จะตัดใจ
"แฮรี่"
"เธอ...." แฮรี่คนนี้ใช้เวลานานเกินไปที่จะเรียกชื่อเอ็กซี่ จนเขาต้องแนะนำชื่อตัวเองอีกครั้ง
"เอ็กซี่.."
"เอ็กกี้? ฉันน่าจะจำได้นะ เป็นชื่อที่ประหลาดทีเดียว"
เขารู้สึกว่างโหวงอย่างประหลาดที่แม้แต่ชื่อ "เอ็กซี่" ของเขา แฮรี่ยังจำไม่ได้ ทั้งที่น้ำเสียงที่พูดคำนี้ของแฮรี่เป็นสิ่งที่เอ็กซี่คิดว่าไพเราะยิ่งกว่าอะไร
"แฮรี่ คุณไม่มีทางจะพบผีเสื้อที่น่าสนใจไปกว่าผมอีกแล้ว"
เอ็กซี่เอ่ยขึ้นเพื่อดึงความสนใจจากแฮรี่ เรื่องที่นักวิจัยผีเสื้อชอบอาจชักนำให้แฮรี่รำลึกถึงช่วงเวลาที่เขาทั้งสองคนใช้ร่วมกันได้
"ผมเป็นหนอนแมลงที่ทุกคนอยากจะขยี้ แต่ไม่ใช่คุณ
ผมได้เติบโตเป็นผีเสื้อ เป็นดักแด้แล้วสยายปีกออกมาได้ก็เพราะคุณ
ผมโบยบินสู่ที่สูงกว่าที่เคยคิดฝันก็เพราะคุณ แฮรี่"
ดังนั้น ได้โปรดกลับมาหาเขา...เอ็กซี่ใช้สายตาอ้อนวอนอีกฝ่าย หวังว่าข้างในตัวตนของแฮรี่จะมีเสี้ยวใดเสี้ยวหนึ่งที่ยังจดจำเขาได้
"คุณจะยอมแพ้ไม่ได้ คิงส์แมนต้องการคุณ...ผมต้องการคุณ.."
เอ็กซี่ร้องขอแต่แววตาเศร้าสร้อยของแฮรี่ที่จ้องมองกลับมาทำให้เขารู้สึกปวดแปลบในอก
"เอ็กกี้ ไม่ว่าแฮรี่ที่เธอเคยรู้จักจะเป็นใคร...แต่ฉันไม่ใช่คนคนนั้นแล้ว...
เขาจากไปแล้ว"
นั่นย้ำเตือนอีกครั้งว่า "แฮรี่ของเขา" จะไม่มีทางกลับมา เอ็กซี่มองหน้าแฮรี่ที่หลบสายตาเขาไปก่อนที่อีกฝ่ายจะพยายามตัดบทให้เอ็กซี่ออกไปจากห้อง
ออกไปจากชีวิต"แฮรี่คนนี้"ที่จะถูกปล่อยตัวเป็นอิสระและเอ็กซี่ไม่อาจเอื้อมคว้าได้อีกตลอดไป
ก่อนที่เอ็กซี่จะยื้อฟางเส้นสุดท้ายด้วยการดึงแฮรี่เข้าไปหาแล้วทาบจูบลงที่ริมฝีปาก
