HOW CAN BE A LOVER IF WE CAN'T BE FRIEND WRITTEN BY : SHERYL FEE(COMPLETED)

CHAPTER TEN

" HOW CAN WE BE LOVERS IF WE CAN'T  BE FRIEND "
WRITTEN BY : SHERYL FEE

CHAPTER TEN

Pagkahatid ni Phillip sa dalawang dalaga sa tahanan ng  mga Harden ay agad siyang umuwi, maghapon din niyang hindi nakausap ang kanyang ina. They are not  living  luxuriously even he can provide their needs pero  kahit gano'n  pa man maayos din ang  kanilang pamumuhay. Bungalow  man ang bahay nilang mag-ina  pero hindi masasabing  bahay ng pulubi at hindi rin bahay ng mayaman. Walang  kaalam-alam ang nanay  niya na isa  siya sa mga opisyal ng kapulisan  sa  kanila kaya't  ayaw din niyang  malaman nito na galing  sa marangal ang kinabubuhay nilang mag-ina bukod sa pagtitinda nito sa palengke.

Dito  sila sa Baguio napadpad mag-ina matapos nilang nagpalipat-lipat ng  ilang  taon.

"Kahit ano man ang mangyari anak hinding-hindi tayo magkakalayo." Tandang-tanda  pa niyang wika  ng nanay niya.

Sa  pagkakaalala sa karanasan  nilang mag-ina'y napangiti na lamang siya.

"Minsan parang nais kong  mag-isip na hindi mo ako anak inay pero alam ko namang walang katutuhanan  at hindi ko iyan pagdududahan. Kahit  saang  anggulo wala tayong similarities pero malay  natin kay  tatay ako kumuha ng features. Hay  naku inay marami akong ikukuwento  ngayong araw sa iyo baka hindi tayo  matutulog  nito kapag isa-isahin  ko ang pang--- pero teka --"

"Hoy Phillip anak wala ka  bang  balak pumasok ha? Aba'y  kanina  pa kita nakita diyan na para bang namamaligno. May kinasangkutan ka namang gulo  ano?" Tinig  ng kahit hindi niya lingunin ay  kilalang-kilala niya. Pero dahil hindi niya alam kung saan nanggaling  at bigla na lang sumulpot  ay nagulat  siya.

"Inay naman bakit ka ba nanggugulat? Paano kung may sakit ako sa puso't bigla  na lang akong mawalan  ng buhay  dahil sa gulat." Nakangiwing sambit ng binata, pero  pingot lang ang napala sa ina.

"Ikaw Phillip kung kailan ka nagkakaedad  saka ka pa nagloloko  ah. Saan ka  na naman galing ha? Aba'y  maghapon kang  wala  sa  bahay tapos bigla  kang  dumating  na para bang  dinaig  ang mga maligno diyan  sa  kanto. Ngayun  sabihin  mo na nanggugulat ako." Kunot  ang noo  na ani  aling Wilma.

Dahil  dito'y  mas napangiwi  ang  binata, nakalimutan pa yata niyang nagpaalam bago  siya umalis. Hawak  ang taengang  piningot  ng ina'y  yumakap  siya dito saka bumulong. Kahit  gano'n  ang nanay niya sa kanya'y  mahal  na mahal  niya ito.

"Si inay naman oo, porke ba't  nawala ako maghapon may masama na naman akong  ginawa? Baka  naman may trabaho lang ako kaya ako hindi nakauwi  maghapon. Ayaw  mo ba noon inay na sa  araw na ako nawawala pero sa  gabi'y nandito ako." Napapangiting wika  ng binata.

"Naku magtapat ka  anak kung  saan ka galing mamaya mabalitaan ko na namang  nasa police station  ka  na  naman." Hindi  kumbinsadong sagot ng matanda.

Pero hindi sumagot ang binata, bagkus ay iginaya  ang ina sa loob ng bahay nila. Aside hindi pa alam ng nanay niya na isa siyang alaga ng batas ay hindi pa siya handang  ipagtapat dito ang bagay  na iyun dahil ayaw na ayaw niyang nag-aalala ito kaya naman imbes na ipagtapat dito kung saan siya galing ay  pinanindigan  niya ang sinabi  na galing siyang trabaho.

"Alam  mo inay huwag  mo silang paniwalaan  dahil mga tsismosa't-tsismoso lang mga iyan. Ako  na nagsusumikap para  makatulong  naman sa'yo  kahit  papaano  ako  pa ang lagi nilang nakikita. Kapag ako ang napuno  naku---"

Pero ang moment nilang mag-ina ay  binulabog  ng malalakas  na kalampag  mula sa kanilang pintuan.

"Bilisan mo anak baka  ano  na iyan." May  pagmamadaling utos ni Aling Wilma kay Phillip.