Taming The Devil's Heart

Kabanata 19

Kabanata 19

Begging

I sleep for an hour. Hindi na ako kinulit pa ni Papa at ni Manang tungkol sa problema namin ni Sancho. Thankfully, they understand that I still don't wanna talk about it.

Now, I am doubting his every motives. Gusto kong alamin ang tungkol sa pamamahala niya ng kompanya namin. Ang nasabi ni Papa sa akin ay pinapamahalaan lang ni Sancho ang armory pero hindi pa rin nakapangalan sa kanya iyon at wala rin siyang nabiling shares o ano man. Though, I want to know if it is really true. Kapag dumating ang attorney ay susubukan kong alamin ang tungkol doon.

Passed eleven in the evening when I heard a soft knock on my door. I hesitated on opening it knowing that it could be Sancho behind it. Sa huli ng hindi siya tumigil sa kakakatok ay tumunog ang aking phone. Napipilitan akong tumayo at pagbuksan siya ng pinto. Ang hindi ko inasahan ay ang mabungaran ang lasing na si Sancho.

He was having a hard time on keeping his eyes open and he even leaned on the door jamb! Lasing na lasing at halos hindi niya na kaya pang tingnan ako ng diretso dahil sa pagbigat ng kanyang mga talukap.

"There you are, baby!" he said in between his giggles.

This is the side I never saw. Noon ay mapagbiro na siya pero hindi sa ganitong paraan. He was laughing but no humor can be seen in his eyes. Kita ko kung paano mas pumungay ang mata niya ng makitang seryoso lang akong nakatingin sa kanya. he tried to step but he failed. Napahawak ako sa kanya at kaagad na nabigla sa bigat niya. I almost fell on my back.

"Sancho!" I called in surprise.

"Hmm, baby." He answered with no clear words.

Hinawakan ko siya sa kanyang balikat at sinubukan siyang ilayo sa akin dahil yumakap na siya sa akin at inaamoy na ang aking mukha at buhok.

"Sancho, you're heavy!"

Ngumisi lang siya sa akin saka siya nagsimulang humakbang papasok sa aking k'warto. I groaned when he suddenly laid himself on the bed pulling me with him. His both hands instantly snaked around my waist. Hinaplos niya ang aking buhok, nilalaro ang dulo sa tuwing napupunta doon ang kamay.

I sighed because of his comfortable body warmth.

"My baby must be so upset." He spoke in his cracked voice.

Hindi ko na napigilan ang paghaplos sa kanyang dibdib ng marinig ko ang boses niya. To be honest, I missed him. Kahit na noong nakaraan lang ay nagkita kami ay parang ilang buwan na ang lumipas ng huli niya akong hawakan ng ganito. I like the way he holds me, it gives me the feeling that this is where I belong to. He always gives me effect.

"Why did you left so sudden?" he asked in a whisper.

Hindi ako kaagad nakasagot. The lump on my throat was hard to swallow. My heart is still pounding in pain. Bakit sa tuwing may napapalapit na tao sa akin ay kailangan ring lumayo. Bakit ako pa ang kailangang bumitaw gayong hindi ko naman hiniling na mapunta siya sa akin nung una at ngayon kung kailan gusto ko na siya ay doon naman darating ang mga problema.

"I want an annulment, Sancho." I said bitterly.

Naramdaman ko ang pagkabigla sa kanya pero agad rin siyang nakabawi dahil ng subukan kong lumayo sa kanya ay humigpit lang lalo ang kanyang hawak.

"Let me go and we'll talk properly tomorrow." Saad ko habang kumakawala sa kanya.

"What do you mean?" he sounds like he wasn't drunk.

"You're drunk. Ayokong makipag-usap sa'yo ng lasing ka. I want your mind clear so you can understand what I am saying." Saad ko at tumalikod na sa kanya.

Bago pa man ako makahakbang palayo sa kanya ay nahawakan niya na ang baywang ko kasabay ng paghila niya sa akin pahiga ulit sa aking malambot na kama. His hands found its place as he hugged me on his side. Umiigting ang panga niya at nakapikit siya ng mariin ng Umangat ang tingin ko sa kanyang mukha.

"Let me sleep beside you. Kahit ngayon lang, please..." his voice sounded like he was pleading for his life.

Kahit na nagdadalawang isip pa ako ay hinayaan ko nalang. Ilang minuto lang ay naramdaman ko na ang pagbigat ng hininga niya. I held his hand on my waist. I love him and I know that this is the only thing I can do for him. Ang pakawalan siya para mapunta siya sa babaeng para talaga sa kanya.

Kinabukasan ay nagising ako sa ingay mula sa sala ng bahay. Kinabahan kaagad ako ng marinig ko ang boses ni Manang na tumatawag sa akin mula sa likod ng pinto.

"Hija! Ang papa mo at ang asawa mo! Halika at awatin mo!" Hila sa akin ni Manang.

Like a de javu, I ran as fast as I can to our living room. My eyes widened seeing Sancho laid down on our marble floor with my Papa on top of him and punching him without mercy.

"Papa! Sancho!" Tawag ko sa kanila.

"Hayop ka! Ipinagkatiwala ko sa'yo ang anak ko!" Papa shouted in his face.

Sancho's face is swollen and bruised! Ang ilong niya ay dumudugo at ganoon na rin ang gilid ng labi. Kung titingnang mabuti ay mukhang kanina pa siya sinaktan ni Papa!

"Papa, please! Please, don't hurt him!" Hila ko sa kamay ni Papa habang umiiyak na.

"Hayop ka! Kung wala lang dito ang anak ko ay baka napatay na kita ngayon!" Papa shouted once more before he pulled away from sitting on top of Sancho.

Lalo akong nanghina ng makita ko ang kalagayan ni Sancho. What I did not expect is him smiling sadly like he wanted to be hurt that way.

"Sancho." I called his name, he did not turn to me.

"I deserve all of this from you, sir." He suddenly spoke.

"Dapat lang talaga sa'yo 'yan!" Si Papa.

"Pa," saway ko.

"I deserve this from hurting her. I felt like shit when she ask me for an annulment last night. I can't. I don't think I can give her that." A tear fell from his eye. "I can't let her leave me. Paano na ako?" He said sounding so much in pain.

Nasasaktan ako sa nakikita ko. Seeing him like this is so heartbreaking.

"Paano ako magpapatuloy kung ang kaisa-isahang tao na gusto kong makasama habang buhay ay gusto ng makipaghiwalay at iwan ako?" He looked at me. "Is this what you really want?"

Napahikbi na ako ng tuluyan at sunod sunod na iling ang sinagot.

I don't know now. Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko.

"Please, baby. Let's just cool down. I'll give you enough space. Pagbibigyan kitang lumayo ng sandali pero nagmamakaawa akong bumalik ka. Balikan mo ako kapag mahal mo pa ako. Balikan mo ako kung ako pa rin. Balikan mo ako kasi mahal na mahal kita. I am begging you, baby." He pleaded with his eyes on me.