Taming The Devil's Heart

Kabanata 2

Kabanata 2

Go

"Okay. Gardo, bring the attorney in here." Saad niya sa intercom.

I froze on the spot. Anong?

"Huh?" parang sira kong tanong.

"We'll write our contract." He said then motioned me to sit again. The door opened and a guy entered the room.

"Mr. Monroe, good day." Bati nito kay Sancho.

"Bring out the contract. She's going to sign the papers." Utos lang ni Sancho. Napamaang ako.

Bakit parang ang bilis yata ng mga pangyayari?

Naglabas nga ng folder ang sinasabing contract. Walang pagdadalawang isip ko iyong kinuha at dinampot ang sign pen na naroon sa tabi. Without further ado, I signed the papers.

"You trust me that much, huh?" Sancho asked in a mocking tone.

"No. I don't trust you. Ayoko lang mapahamak si Papa kapag nagdalawang isip pa ako." Mariin kong saad.

Even the attorney looked like he's pitying me. I scoffed and stand up.

"Can I see my Papa now?" diretso ang tingin ko kay Sancho.

"This is the signed copy of your contract between Mr. Raffaello Sancho Monroe, Ms. Anna." Inilapag ng attorney ang dalawa pang kopya ng kontrata.

Tumango ako at mas piniling pansinin ang nagbabagang tingin ni Sancho sa akin.

"I want to see my Papa, please." I begged.

Hindi ako makakatulog ng maayos dahil sa pag-aalala kung paano si Papa. I can't even call him because I have no phone and I don't know his number.

"I'll call you again later, Attorney." He stood from his seat and walk to the attorney.

Nakipagkamay siya rito saka inihatid ito sa may pinto. Sandali silang tumigil sa harap ng pinto at may sinabi pa si Sancho bago ito tuluyang lumabas.

Biglang lumakas ang tibok ng puso ko ng matanto na kami nalang ang naiwan rito sa loob ng private office niya.

I heard him sighed as he walks to his table.

"You can go home for an hour. Be back at three. We're having a dinner." He said then motioned me to go.

Paglabas ko ng silid na iyon ay kaagad na nag-ayos ng tayo ang nagbabantay sa akin kanina pa.

"Susundan ko po kayo, Ma'am." saad niya.

"Anna, iyon nalang po ang itawag niyo sa akin." saad ko sa tauhan ni Sancho na tila walang emosyon palagi ang mukha.

"Hindi po p'wede. Mahigpit pong bilin ni Sir na hindi kayo p'wedeng tawagin ng sa pangalan niyo lang."

Nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga. "What's your name?"

Bumaba ang tingin sa akin ng tauhan at alanganing tumingin sa aking likod.

"Enough with the talking. I don't want you socializing with my guards." Matigas na utos ni Sancho.

I flinched in surprise when he holds my arm and pulled me to the kitchen of his big mansion. Kung wala siguro akong kasama rito ay mawawala ako. Our house is also big but his house is bigger. Bawat silid ay talagang pinag-isipan ang mga desenyo. Small ornaments are placed in the right place.

"I'll drive you to your father's house. Get all of your things. I'll pick you at three." Saad niya kasabay ng paglalapag niya ng pinggan sa aking harap.