The Secret Behind The Linus Cup(Titan Academy)

Blind Flash Part 2

This small town I didnt even know existed is all about the murder. Wala kaming ibang magawa kung di ang bumalik sa bahay sa gabi na yun. Kahit ang mama ni Julie natatakot sa mga nangyayari. Sino ba kasing hindi? Walang nakakaalam kung sino ang murderer and whoever he is, he is out there free and anytime could kill anybody. And that could be me. May pagkahandyman naman tong ina ni Julie at dahil di siya mapakali, nilagyan niya ng bagong lock bawat pintuan ng bahay. I tried to sleep that night but all I could think of is paano nangyayari ang lahat ng to? First of all, bat ako napunta dito bigla at naging isang taong di ko kilala. Tapos bakit may mga nakikita akong kababalaghan sa film at sa mga nangyayari? Its some kind of...

Wait O_O

No. Can't be!

Everybody in the picture died...

No! It couldnt be! But whats not possible in this magical world I live in? Im probably in the story, right? Yes probably! I mean there is no other explanation to it. How could I suddenly jump into an unfamilliar world as an unfamilliar person? Though, im not so sure of it pero bahala na. I need to get out of here quick. I have a life, my own life and a friend that needs saving. The only problem is I dont know how.

Wait! God. How? Can I...? Wait! Ughh! Shit! Im so confused. I want to cry but crying doesnt help. Breathe in Victoria. Im smart and I can make my way out of things. Kaya pala illusions dont work. I probably lost my abilities for being a new person.

One way or another, I need to get back to reality.

The next day maaga akong nagising kahit halos di na ako makatulog kagabi. I went downstairs without even planning what to do. I just dont have a choice but to live this life for another day. Maybe I can do some exploring. I dont have a choice dont I?

Mga maliliit na patak ng solid wax ang nadatnan ko pagbaba. I followed it at mas dumami nang palapit ako sa isang silid. It doesnt have a door pero separated sa ibang parte ng bahay. Pagpasok ko ay may maraming mga canvass at unfinished paintings. May mga white fabrics na parang tumatabon sa mga furnitures dito. Maalikabok at madilim. Isang maliit lamang na bintana ang nagbibigay liwanag.

"Julie."

Nasa likod ko si mama. Messy bun at basang basa sa pawis ang damit niya. She swiped a sweat off her forehead as she entered the room.

"Di ako makatulog kagabi. Binuhos ko ang oras ko sa paggawa ng mga wax sculptures. Di ko akalain nangyayari ito dito. Dito pa sa lugar natin. Natatakot ako Julie. Natatakot ka rin ba?" She looks terrified and sleepless.

"Ah. Opo." Honestly, totoo yun.
"Di po ba kayo natulog?"

Puyat na puyat ang mga mata niya. "Okay lang ako anak. Di lang ako mapakali. Hindi ko kakayanin kung mawala ka kayat kahit hindi ako malakas na tao sisiguraduhin ko lang na walang mangyayari sa atin."
Naaawa ako sa kaniya. She really loves her daughter and she is the type of mother everyone wants to have. I want to hug her and tell her that even if im not really Julie, everything will be fine.

Hindi naging makabuluhan ang araw na to. Hindi ako pinapalabas ng bahay dahil di pa nadadakip ang killer. Its probably what a mother would do. It was like an earthquake that left everyone empty. That was how we all felt that day. Akalain mong isang buong klase ang namatay at hindi lang sila namatay kundi pinatay. At walang kahit isang makakaturo kung sino ang salarin. Andaming umiiyak, andaming nagagalit, andaming natatakot at andaming tanong sa isipan ng mga tao. Patuloy ang imbestigasyon at naglaon ay ang janitor ang naging main suspect. Walang ibang nakakakita sa kanila at walang ibang tao sa mga oras na yun sa school at siya na mismo ang unang nakaalam. Kayat posibleng siya nga ang salarin.

The day is about to end and I guess I have to live for another day in this life. There is so much going on in this world itself and I have so much going on in my life too.