HANSEL'S POV*
"Di pa ba halata?! O sadyang manhid ka lang?! I LIKE YOU FRETSEL" naestatwa ako sa kinatatayuan ko. Ano daw? Gusto niya ako? Paano? Kailan?
"Since the day I met you at the library. I already fell inlove with you. That day is the start of my feelings for you. I always smile when I see you. Nakakatawa pero yon yong totoo. I thought that it's just a favoritism but no,one day I woke up smiling and happy everytime I remember you're face and saying your name that every time I want to see you,hug you,kiss you. When I see you, you make my day complete. I'm always excited when I go to school and when I'm the one to teach you. I feel like I'm in heaven when you call my name. I love the way you call my name." sabi niya pa.
Naaalala ko yong sa library kami. Yong kukunin ko sana yong libro kaso nauna siya pero binigay niya rin sa akin. Tapos wala nang mauupuan sa library kasi puno na,mage-exams na kasi yon kaya dinagsa ang library. Tapos sakto sa tabi niya lang may space kaya don na ako umupo,nagshare pa kami non ng libro yong pareho naming kinuha. Pero I don't have feelings for him. Nagwagawapuhan lang talaga ako sa kanya.
"You know what? I'm one of those who's sending gifts and letters in your locker. Sometimes I'm following you when you got home. I just want to know if you're safe. And most of all,I have so many stolen pictures of you" sabi niya.
"Huh? What do you mean Sir?"
"I'm one of your stalker Madam President. And you're my wallpaper. At ikaw lang yong laman ng gallery ko."
Sabi ko na nga ba,parang ako yon eh.
Pero di na talaga ma-absorb ng utak ko yong mga nalalaman ko ha.
"P-pero sir I'm just your student and you're my teacher. Against the rules yan tsaka—"
"Kahit na! I will do anything to make you mine"
Napangiwi ako sa diri. Ewnessss talaga! Ayoko talaga ng mga corny lines.
"I'm sorry Sir but I DON'T LIKE OR LOVE YOU" sabi ko. Diniinan ko yong last word para malaman niya.
Niligpit ko na yong mga gamit ko para umalis sa bahay ko na lang tatapusin toh baka ano pa mangyari sa paguusap namin. Sana pala di ko na sinagot yong mga tanong niya. Gabi na,8 pm na malapit ng mag 9,tsaka di naman mag-aalala yong mga parents ko.
Lalabas na sana ako kaso may humawak sa braso ko—
"Sir ano ba?! Bitawan mo ko!"sigaw ko sa kanya. Pero ang lakas niya kaya di ko siya kaya. Nilock niya yong pinto.
"Akin ka lang,di ka pwedeng mapunta sa iba." sabi ni Sir na nanggagalaiti na sa galit.
Nag umpisa nang tumulo yong mga luha ko. Natatakot na ako. Tulong please. Nilapit niya yong mukha niya sakin para sana halikan ako pero inapakan ko yong paa niya. Di ko magamit yong mga kamay ko para suntukin siya kasi hawak niya.
"Ugggghhh!!! Di ka makakaalis!! Kukunin kita sa santong paspasan!!!" sigaw niya.
Nahablot niya yong bag ko. Tapos nahuli na naman ako. Humingi na ako ng tulong.
"TULONG!!! PLEASE!! TULLOONGGG!!!" sigaw ko. Sana may makarinig man lang.
