HANSEL'S POV*
Hinablot niya yong buhok ko kaya napadaing ako sa sakit.
"Sir tama na,maawa ka sakin sir!" sabi ko.
"Hindi kita pwedeng pakawalan mahal ko. Akin ka lang! Naiintindihan mo!" sigaw niya sakin.
Panginoon tulungan niyo naman po ako. Kahit ngayon lang. Di ko na po kaya. Naninikip na yong dibdib ko. Sa katunayan niyan,MAY SAKIT TALAGA AKO SA PUSO.Pero di ko pinaalam sa pamilya ko at kaibigan ko ayaw ko kasing mag-alala sila sakin.
Tinapon ni Sir yong bag ko tapos hinila niya ako pahiga sa semento. Nauntog yong ulo ko sa semento kaya medyo nanlalabo na yong paningin ko. Wala na rin akong lakas para lumaban dahil kahit anong gawin ko mas malakas siya kesa sakin. Dagdagan pa ng mga luha ko sa mukha na siyang dahilan ng panlalabo rin ng mata ko.
Pumatong si Sir sa akin. Isa isa niyang tinatanggal ang mga buttones ng uniporme ko. Hinawakan ko ang kamay niya.
"Sir tama na please!" sigaw ko sa kanya. Huli ko nang sigaw yan dahil kinakapos na ako sa hangin.
"Kung sakaling mabuntis ka eh papakasalan naman kita. Kaya magsasama na tayo habang buhay. Bubuo ng masayang pamilya." bulong niya sa tenga ko.
Tatanggalin na sana niya yong uniporme ko nang bumukas ang pintuan.
Ang huli kong nakita ay isang pigura ng lalaki,ng lalaking tinitibok ng puso ko.
"TA-E"
At nagdilim na ang lahat.
