Baby story - (Çeviri)

2.bölüm

Baby Story 

Çeviri:Bettkris
Düzenleme:Rainizer~


/// Jongin /// 
Yurtta ;
Bazı zamanlar bu ilişkide kendimi daha erkeksi hissediyorum. Her zaman Kyungie hyung için ilişkide koruyucu , destek olan , güçlü durması gereken kişi gibi hissediyorum. Bu yüzden o hastahanede olduğu için endişe ve huzursuzluk içinde bekliyorum. Yeniden odada volta atmaya başladım, saate baktım fakat bana hiç yardımcı olmuyordu. Her zaman.Acayip yaratık.Sadece 5 dakika.İkinci kez.Niçin bu saat bugün bu kadar yavaş ilerliyor ? Kyungie Hyung şuan nasıldır?Ne yapıyordur?Sabahki gibi hala hasta ve rahatsız hissediyor mu? Bu sabah yüzü yeşil gibiydi? Sabah erkenden koşarak tuvalete gitmişti? Volta atarken yine endişeli düşüncelerim kafamı doldurdu.Eminim ki , evin bir ışık huzmesi kadar parlak olduğunu hissedecek fakat bu konumuzun dışında ( Ne saçmaladığını bilmiyoruz efet)

Kafamın içinde, Kyungie hyung'un tuvalate koştuğu görüntüsü varken , tıpkı bir yarışcı gibi onun yanına ilerlediğimde gözlerindeki endişeyi görmüştüm. Onu gelin tarzı kucaklayıp, kanepeye götürüp nazikçe bıraktım. 
O bana doktordaki randevusunu ve hastalığını anlatırken , ona bildiğimden bahsediyorum ;o nedenle ağlarken , bende bunu fırsat bilerek ona genişce sarılıp şunun gibi şeyler söylüyorum. 

'' Seni anlıyorum, biliyorsun ki ben senin için hep burada olacağım. Biz birlikteyiz'' yada ''Her ne olursa olsun sen benim gözümde hala mükemmelsin ve bu sevgimde sorun oluşturmaz merak etme..'' Ve ona büyükçe sarılıp kendime çekerken , küçük şirin suratını kavrar ve ıslak gözlerini gözlerime diktiğinde dudaklarına büyük öpücük kondururum. Eminim ki öpücükten sonra gözleri şokla genişler ve sonra tatlı bir şekilde beni izlerken erkeksiliğime hayran kalır. Sonra onu yatak odasına taşırım ve kapı ve ışıkları kapatırız.Pororo izleriz. Sinema gibi. Şimdi bunları yapabilmemiz için eve gelmesi gerek, planımdan memnun bir şekilde saate baktım. NE? Yine mi sadece 5 dakika geçmiş ??! 
///Kyungsoo/// Hala minibüste; 

Ev yolunda;

Yurda çok , çok fazla yaklaştık ve kalbim çok hızlı atmaya başladı.Başımı ellerimin arasına alarak öne eğildim ve düşünmeye başladım. Bu düşünceler beni karamsar ve direnme gücünü kaybetmiş biri haline getiriyordu. Diğer üyelerin tepkileri nasıl olacak?Lee Soo Man Seonsaengnim ne söyleyecek ? Beni gruptan şutlar mı ?Ve JONGİN'İN tepkisi ne olacak ? 

Tipik sorularımla aklımda türlü türlü senaryolar oluşmaya başladı. Bunu Jongın'e anlatmalıydım
.
Senaryo 1: JongIn sevinç içinde zıplayarak sarılır ve öpüşmeye başlayarak birlikte duş alırız . Bu olasılık? Hiç olmaz .. Kim yirmisinde baba olabilir Demek istediğim , biz hala geceleri Pororo izliyoruz.

Senaryo 2: JongIn benden tamamen tiksinerek yanından geçmemi bile istemeyebilir . Bu olasılık ? Yüksek ihtimal. Sadece bunu düşünmek bile yeniden gözyaşlarımın akmasına sebep oluyor. Özellikle onun bana iğrenerek bakmasını hiç ama hiç istemiyorum. 

Senaryo 3 : Jongin bebeği aldırmamı isteyebilir ve bu meseleyi böylece bitirmiş oluruz. İyi,bu da bir olasılık? Bu daha yüksek ihtimal. Buna rağmen Jonginle benim bu varlığa yaşama hakkı verebileceğimize inanıyorum. Bu da mümkün olabilir. Sanıyorum ki tek birşey hakkında çok endişeleneceğim . 
O hala beni sevecek mi ? 

/// JongIn/// 

Menajer hyungla konuştuğumdan beri bir saat geçti. Neden hala dönmediler ? Kapının açılma sesini duydum. Sonunda ; Sinirle, Odadan dışarı koştum ve kapıya doğru hızımı arttırdım . O burada.Kapının önünde ayakkabılarını çıkarırken..Kalbim bu görüntüyle hızla çarpmaya başladı. Salak gibi sırıtırken ona yardım etmeyi unuttum. Bekle . Onun gözleri ağlamaktan mı kızarmış?Aniden kendimi çok çaresiz hissettim.O doktorların yanındayken ben onunla değildim ve yalnızca ona ulaşmak için yarışan endişeli bir yarışcı gibiydim . Ben koşarken patınaj yaptım ve ayak parmaklarımı yemek masasına çarptım. Ayağımda acı patlaması yaşarken '' Ow ,Ow ,Ow'' sesiyle, yere cenin şeklinde düştüm. 

Parmakları tutup ayağa kalkma girişiminde bulunurken yine düştüm. Kyungie hyungun tarafına baktığımda , gözleri şok ile genişlemiş ve yardım için aceleyle yanıma gelmişti.Kilere ilk yardım çantasını almaya gitmeden önce onun yardımıyla koltuğa topallayarak gittim. Ben utanarak başımı gömdüğümde, O Allah'ın cezası ayağıma ilaç sürüp , sargı yaptı. Her nasıl olduysa Kyungıe hyung beni gelin gibi koltuğa yerleştirdiğinde o '' Erkeksi?Erkeksi ? '' diye düşündüm. Ne şaka ama . .

'' Sen iyi misin? '' 

''Buna inanabiliyor musun hyung ? Sen hastaydın, ağladın ve bugün zor zaman geçirdin ve bunlar yetmezmiş gibi ayağıma sargı yapıp, yaralarıma dikkatini verip nasıl olduğumu soruyorsun? . 

'' Asıl sen iyi misin? Ağlamışsın , doktor ne söyledi? ' Sorum üzerine gözlerini yere dikti , gözlerinin yaşardığını gördüm. Onu savunmasız ve üzgün görmek kalbimin sıkışmasına neden oluyor. Çabucak pozisyon değiştirip onun önünde diz çöktüm, onun gözlerine bakarken o yüzünü aşağı indirip gözlerime bakmadı. 

'' Sorun ne ? '' Dudakları titremeye başladı ve gözlerime bakmamaya devam etti . Hıçkırıkları başladığında nefes aralıkları bozuldu. Bu kargaşada diğer üyeler gelmeden önce ona sıkıca sarılarak kaldırdım ve odamıza götürdüm. 

'' Jongın-ah'' Oturma odasına dönüp, Kyungie hyung'un çantasını toparlarken kapıda dikilen menajer hyung'a baktım. 

'' O iyi olacak , anladın mı ? '' Şaşkın bir şekilde kafamı salladım. O evden çıkacakken döndü,ne diyeceğini merak ediyordum.O iyi olmalı ?

Herneyse bunları düşünmek için zamanım yoktu . O yatakta otururken yanına geri döndüm. Sessizce ağlıyordu.

///KyungSoo////

Ağlamamı durduramazken, Jongin'de ne yapacağını bilmez bir şekilde etrafımda geziniyordu. Sadece yatağa oturup kalbim parcalanacakmış gibi ağlamaya devam ettim.O'da yanima oturup, kollarini bana sardi ve kulağıma sevimli,güzel sözler fısıldadı.Söylediği sözler içimdeki kavgayı dahada büyüttü.Ona söyleyemezdim.Ama o bilmeyi hakediyor,bu ondan saklayamayacağım kadar büyük bir sır.Tek korktuğum şey tepkisi.Yurda geldiğimden beri etrafımda saf aşık gibi koşuştururken beni önemsediğini hissettim.Yüzündeki sabırsızlık ve endişeyi okuyabiliyordum.Ben bu sorumluluğu tamamen üstlenip,ortadan kaybolamam.Ona ihtiyacım var.Parmakları kolumda daireler çizerken,nefesi suratımı okşuyordu.

''JongIn'' Gözyaşlarım arasında ağzımdan çıkan tek kelime buydu.

''Shhh...Hiçbir şey söylemek zorunda değilsin.Hazır hissettiğinde söyleyebilirsin.'' 

Yüzüm onun gögsüne gömülüyken,ağlamalarım azaldı ve yerini küçük hıçkırıklara bıraktı. 

''KyungSoo'' dediğinde dikkatimi ona verdim.Çünkü JongIn bana son derece ciddi ve önemli bir şey olduğunda böyle seslenirdi.

''Öncelikle bir şey söyleme,benim diyeceklerimi dinle.'' Bana sarılmayı bıraktı ve omuzlarımdan tutup göz seviyeme geldi ve güçlü bir şekilde baktı.

''Beni dikkatlice dinle,şimdi her şeyi söyleyeceğim.Şuanda doktorun sana ne söylediği ya da ne hastalığın olduğuna dair hiçbir fikrim yok.Fakat her ne olursa olsun,ben buradayım,yanındayım.Biz birlikteyiz.Sen ne zaman bana bir şey olsa,yaralansam,hastalansam hep yanımdaydın.Şimdi benim sıram.Sana söz veriyorum,senin için burada olacağım,sana yapabildiğim en iyi yardımları yapacağım. Ne sorun olursa olsun sen hala mükemmel gözlere sahipsin ve ben hala seni bütün kalbimle seviyorum.Beni anladın mı?Seni seviyorum KyungSoo ve seni üzgün görmekten nefret ediyorum.'' dedi ve beni kendisine çekip sıkıca sarıldı.

Sıcaklığıyla ve kokusuyla sarmalanırken,çok azda olsa geleceğimiz hakkında umut ve güven dolu hissettim.Sonuç belkide kötü olmayabilirdi.
Şimdi biraz daha güvende hissederken kolllarının arasından sıyrıldım ve o ani hareketimle afallarken ben derin bir nefes aldım.

''Ben Hamileyim.''