Baby story - (Çeviri)

21.bölüm

~~ BABY STORY 

''Yakın '' 

|||Kyungsoo |||

30 hafta 

Güne dinlenmiş bir şekilde , sol elimde ki yüzükle başladım. Dün gece ilk kez yüzüğümle uyumuştum. Kalbim gururla atıyordu. Kim bilebilirdi ki ? Jongin'in böylesine büyüyüp , olgun bir çocuk olacağını ? Dürüst olmak gerekirse dün teklif ederken ne söyledi , tam hatırlamıyorum. Olan şuydu ; teklif ettiğini sonradan fark etmiş ve korkunç bir şekilde ağlamaya başlamıştım. Partide ki zamanlar bulanık görüntülerden oluşuyor. O an beni kendisine çekip kocaman kucaklama verdiğini ve alnıma öpücükler dizdiğini hatırlıyorum. Kim bilebilirdi Jongin'in böylesine özel bir süpriz hazırlayabileceğini ? 

Teklifin üzerinden bir kaç haftalık zaman dilimi su gibi akmıştı. İlişkimizde hakim olan şeyler ana hatlarıyla aynıydı , yani değişen pek birşey yoktu. Hala sabah uyanıp birbirimize öpücüklerimizi veriyor, gece onun beni sarmalayarak uyumasıyla bitiriyorduk. Evliliği aceleye getirmeme kararı aldık. Açıkcası bir düğün yapmaktan emin değildim.Erkek-erkeğe evlilik Kore'de kabul edileceğini pek sanmıyorum ve küçük ailemizi bu riske taşımak istemiyoruz.

Fiziksel olarak gün geçtikçe büyüyordum ,sahil topuna benzemeye başlamıştım. ( ulan Soo ya asgfs ) Hamilelikte oluşan yırtılmalarım başlamıştı. Ve en aza indirgemek için kakao yağı kullanıyordum. 

Bebekler için daha büyük bir yere taşındık. Jongin ve ben bebeklerin sakinleşmesi için müzik dinletmeye çalışıyorduk, fakat onlar sakinleşmedi. Bunun yerine biz şarkı söylemeye başladık , çok fazla olmasada bir nebze sakinleşmişlerdi.Onlar sürekli hareket ediyorlardı ve vücudumda ufak yaralar oluşmaya başladı. Bazen dirsekler. Bazen ayaklar. Rahat bir şekilde uyuyamıyordum, devasa bir karna sahiptim ve bu rahat etmeme neden oluyordu. Jongin'e sarılarak kollarında uykuya dalamıyordum. 

Ufak-tefek ev işleri yapabiliyordum. Fakat fazla ayakta duramıyorum çünkü ayaklarım acıyor ve şişmeye başlıyor. Ne zaman ayağa kalkıp yürümeye başlasam karnımdan dolayı paytak paytak penguen gibi yürüyorum.Şişman penguen gibi ! Bu ağır yükle denge kurmakta zorlanıyorum. O yüzden günümün çoğu oturmakla geçiyor. Bu yüzden birkaç kilo almam kaçınılmaz.İç çekiş. Bunları hatırladıkça içime ağlama hissi doğuyor.

Fakat bizim bebeklerin 3d ( bu ne cidden bir bilgim yok ) görüntülerini görünce buna değer olduğunu anladım. Jinekoloğumuz yurda yeterli sayıda ultrason eşyaları getirtmişti. Ve doktorumuz bebeklerimizin ultrason fotoğraflarını verdi. Jongin resmi görünce ağlamadan önce dolan gözlerini saklamay çalıştı. Bunun üzerine üyeler acımasızca dalga geçtiler. Fotoğrafı hemen Himchan ve Yongguk Hyunga gönderdim. Onlar hamileliğimde hayatımızın ayrılmaz parçası olmaya devam ediyorlardı. Daha sonra Jongin'e nasihatlar ve yardımları ile geçti.

Şimdi üç aylık dönemim bittikten sonra ikizlerin hayatımızı nasıl değiştirecekleri hakkında düşündüm. Jinekoloğ 37 haftaya dek normal doğumu düşünmemiz için bize fikirler verdi. Erken bir şeyler olursa C-seçeneğini düşünmemiz gerekebilir. Aslen bebekleri yurtta doğurmak hakkında tartışmıştık. Sadece Baekhyun ve Suho hariç diğer üyeler bizi yalnız bıraktı. Suda doğumu düşünüyordum , doğum sancılarını hafiflettiğine dair çok şey duydum. Jinekoloğumuz bunun hakkında düzenlemeleri yapacağını ve bebeklerimiz için en iyi şeyi yaptığından emin olup , bize haber vereceğini söyledi. Tanrım , umarım herşey planladığımız gibi olur. Birçok şey ters gidebilir ve biz hastahanede ki gibi birçok araç -gereçlere sahip değiliz.

Doğru kararı mı veriyorum ? 

Sırrımız açığa çıkmadan evde doğum yerine hastahane de yapabilir miyim ?