Gökyüzüde yorulur bazen kendini taşımaktan.
O kadar muhteşem görünen maviliğinden.
Onu yıpratan, ağırlaştıran bir hüzün vardır.
Kimseye söyleyemediği .
Bulutlar toplanıyor yavaş yavaş.
Güneş terkediyor evreni .
Yerini yıldızlara bırakıyor.
Ve gökyüzü yeniden aydınlanıyor.
Papatyalar yeniden hayat buluyor.
Ve ben gözlerinde
En çok ta onlarda ısınıyor içim,
Derdimi hüznümü unutturuyor.
Ay gülümsüyor sanki sana,
Birşeyler söylemek ister gibi.
Bir yıldız kayıyor,
Sen ona bakıyorsun, ben ise sana
Herşeye rağmen küçük bir dilek üflüyorum,
Bu gece yıldızların arasında
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BU SONSUZ KAYBOLUŞTAN
PoetryAcıya zincirlendi ruhum, Yanık tenli yıldızlar iliştirdim yüreğime... Kan revan göğsümün kıyısında, Yemin içmiş kelimeler sensizliğe... Şafak ilmeklerini söktüğünde, Serçeler özgürce uçuştu gökyüzümde... ... Göğün dağarcığına hapsedilmiş mavi, Dikiş...
