Şehir sensizliğin,
Gece karanlığın koynunda kıvrılırken,
Yüreğimi ayazlara mahkum ediyorum...
Gözlerimi her yumduğumda,
Bakışlarını içime resmediyorum...
Bir çift hoyrat bakış,
Ölüm kokan solukları acımasızca genzime mühürlüyorum..
Ruhumla saatleri kucaklıyorum,
İçine düştüğüm pervasız kederlerdeyim...
Katmerleniyor artık yaralarım,
Tebessümlerinde filizleniyor Kelimelerim ...
Hiçbir günah kefaretini unutturmuyor ,
Ay gecenin koynunda dalgalanıyor ...
Pas tutmuş cümlelerim,
Küf kokulu yüreğim isyan ediyor...
Issız bir feryattı sensizliğim,
Bir Başkaldırıştı yanlızlığıma...
Nefretin karanlık gölgesine hapsoluyordum...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BU SONSUZ KAYBOLUŞTAN
PoesíaAcıya zincirlendi ruhum, Yanık tenli yıldızlar iliştirdim yüreğime... Kan revan göğsümün kıyısında, Yemin içmiş kelimeler sensizliğe... Şafak ilmeklerini söktüğünde, Serçeler özgürce uçuştu gökyüzümde... ... Göğün dağarcığına hapsedilmiş mavi, Dikiş...
