Yoğun bir bataklık gibi derinine çektin beni,
nefessiz kalışlarımı işitiyor musun?
Yüreğimde ki çıkmaz sokaklara bir kapı açamadığımı,
Çaresizce kıvrandığımı biliyor musun?
susmak yenilmek anlamına gelmiyor artık,
Hergün mutlu olmak beklide mutluluğun anlamı...
Sen yağıyorsun gökyüzünden,
Yer yer sulanmış her yer seninle...
Ne kadar daha sessiz kalsın ki haykırışlarım,
Sustukça uçukluyor beyhude bedenim...
Şimdi nerdesin diye soramam sana,
Git... yüreğinin götürdüğü yere git...
Sende kaldı diğer yarım,
Yaşayan bir ölüyüm ben artık...
Ey sevgili!
Siliyorum beni terkettiğin şehri haritadan,
Beni bıraktığın uçurumlara yâd ettim seni...
Sana armağan ettiğim şiirleri,
Gecenin sessizliğinde hasretimle gönderiyorum...
Kasvetle yoğrulan gökyüzünden süzülüyorum,
Gülümsediğinde şafak göğsümde söküyor....
Sen Ey sevgili!
Kimsesiz zihnimin muhafızı,
Sahipli yüreğimin sahibi...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BU SONSUZ KAYBOLUŞTAN
PoetryAcıya zincirlendi ruhum, Yanık tenli yıldızlar iliştirdim yüreğime... Kan revan göğsümün kıyısında, Yemin içmiş kelimeler sensizliğe... Şafak ilmeklerini söktüğünde, Serçeler özgürce uçuştu gökyüzümde... ... Göğün dağarcığına hapsedilmiş mavi, Dikiş...
