ร่างเล็กเดินตามยุนกิเข้ามาด้านในตำหนัก จีมินกวาดตามองพลางในหัวก็คิด ว่านี่ตัวเขาไม่ได้ฝันไปจริงๆ จู่ๆกลับมาโผล่ในเมืองบียอนด์แลนด์ที่เขาคิดว่ามันไม่มีจริงขึ้นมาเพียงเพราะจมหายเข้ามาจากหิมะ และเมื่อกี้เหมือนเขาจะได้ยินแว่วๆจากชายสองคนที่จับเขาให้เดินตามร่างโปร่งมากล่าวว่า คนตรงหน้าเป็นเจ้าชาย เจ้าชายที่ว่า คงไม่ใช่1ในเจ้าชายน้ำแข็ง ที่อาจารย์ในมหาลัยของเขาเล่าให้ฟังหรอกใช่ไหม
“นั่งสิ!”
จีมินพลันได้สติขึ้นมาเมื่อเสียงทุ้มคล้ายเหมือนคนกำลังง่วงเอ่ยขึ้น เขาสะดุ้งเล็กน้อยเพราะเผลอสำรวจภายในตำหนักจนเพลิน โดยไม่รู้ตัวว่าตนนั้นเดินมาถึงห้องรับแขกของเจ้าของตำหนักแล้ว
เมื่อสติกลับมาครบ จีมินก็รู้สึกประหม่าขึ้นมาพลางเดินไปนั่งลงบนโซฟาที่หุ้มด้วยขนสัตว์เงียบๆ ก่อนจะก้มหน้าลงมองมือตัวเอง เพราะทนรังสีความเย็นชาของคนที่นั่งอยู่โซฟาฝั่งตรงข้ามไม่ได้
“เจ้าไม่ใช่คนที่นี่ เจ้ามาจากที่ใด?”
นัยตาสีน้ำเงินจ้องมองคนตัวเล็กอย่างไม่ลดละ จนจีมินที่นั่งก้มหน้าอยู่เม้มปากแน่นแล้วฝืนตอบออกไป โดยคุมเสียงตัวเองไม่ให้สั่น
“ผม...มาจากเมืองK”
ถึงคนตัวเล็กจะตอบเสียงเบา ทว่ายุนกิกลับได้ยินมันชัดเจน เขามองจีมินอย่างต้องการหาที่จับผิด แล้วก็เอ่ยถามต่อสั่นๆ
“นายเข้ามาได้ยังไง?”
จีมินเงยหน้าขึ้นมองยุนกิด้วยความแปลกใจเล็กน้อยที่อยู่ๆก็พลันเปลี่ยนสรรพนามพูดมาเป็นภาษาสมัยใหม่ ก่อนจะกระพริบตาพยายามโฟกัสที่คำถามของยุนกิแล้วตอบออกไปตามความจริง
“ผม ไม่รู้ครับ”
ยุนกิหรี่ตามองอย่างสงสัย ถึงอย่างงั้นก็เอ่ยถามต่อด้วยน้ำเสียงเย็นเฉียบ
ยุนกิได้ชื่อว่าเป็นเจ้าชายที่เย็นชาและปากร้ายที่สุดในบรรดาเจ้าชายน้ำแข็ง เขามีใบหน้าเรียบนิ่งไม่ค่อยยิ้มให้ใครเท่าไหร่ หรือแม้กระทั่งเสียงหัวเราะก็ตาม แม้เจโฮปจะทำท่าตลกๆหรือเล่นมุขแปลกๆให้เขาได้ยิน หาไม่ไม่เคยได้ยินเสียงหัวเราะของอีกฝ่ายเลยนอกจากคำพูดสั้นๆที่ทำให้คนเป็นน้องถึงกับไปไม่ถูกว่า“ไร้สาระ!” ดังนั้นทุกวันนี้นอกจากจองกุกแล้วก็ไม่มีใครกล้าหือกับเจ้าชายคนนี้เลยแม้แต่คนเดียว
YOU ARE READING
Kookv - Ice Prince (END)
Fanfictionจะเป็นอย่างไรเมื่อวีหลงเข้าไปในเมืองบียอนด์แลนด์ ที่อยู่อีกห้วงมิติหนึ่ง จนได้พบกับเจ้าชายน้ำแข็ง ที่เขาเคยได้ยินเรื่องเล่าลือมามากมาย แล้วเขาจะทำอย่างไรเมื่อหาทางกลับไม่ได้....
