จองกุก เจโฮป แทมิน และทหารอีกสิบกว่าคนได้ข้ามกำแพงเมืองมาทางฝั่งแอลแลนเดล โดยทั้งหมดได้กระจายกันไปตามต้นไม้และกองหิมะที่สูงเป็นเนินเพื่อให้หลุดพ้นจากทหารแอลแลนเดลที่สวมชุดเสื้อเกราะตรงแขนมีสัญลักษณ์ประจำเมืองและสวมกากเหล็กที่มีขนนกสีดำประดับอยู่บนหัวกำลังเดินสำรวจอย่างขมักเขม้น
เจโฮปที่มอบอยู่ที่กองหิมะก็หันไปมองจองกุกที่ยืนหลบอยู่หลังต้นสนอีกฝั่ง นัยน์ตาสีฟ้าสบพี่ชายก่อนจะพยักหน้าเชิญให้เริ่มได้ เจโฮปเห็นดังนั้นก็แสยะยิ้มมุมปากด้วยความร้ายกาจ ก็แหง่ล่ะ เขาไม่ได้ใช้พลังด้านภาพลวงตามานานแล้ว การที่ได้กลับมาใช้มันอีกครั้งมันก็ต้องมีการตื่นเต้นเป็นธรรมดา
เจโฮปยืนขึ้นแล้วยกมือสองข้างขึ้นในลักษณะเหมือนกำลังถือลูกบอล ก่อนในมือของเขาจะปรากฏแสงสีฟ้าอมทองขึ้นมา
ทำให้ทหารแอลแลนเดลที่เดินผ่านมาเห็น พวกมันร้องตะโกนโวยวายว่ามีผู้บุกรุก เจโฮปทำเพียงแค่หัวเราะในลำคอพลางเอียงคอมองทหารที่วิ่งกรูมาหาเขาอย่างนึกใคร่เอ็นดู มือที่ยังปรากฏแสงสีฟ้าอมทองเป็นลูกบอลยังคงอยู่ในมือของเขา เมื่อเห็นว่าถึงเวลาที่สมควรแล้วเขาจึงดันแสงนั่นไปข้างหน้า ก่อนที่มันจะชายแสงสว่างปกคลุมไปทั่วทั้งบริเวร ทำให้พวกทหารที่วิ่งมาหาเขาเมื่อครู่หยุดชะงัก แล้วหันกลับไปด้านหลังก็พบว่าเจโฮปอีกห้าคนยืนเรียงตัวกันอยู่อีกด้าน ก่อนที่มันจะหยอกล่อพวกทหารพวกนั้นให้วิ่งตามไปกันคนละทาง มีภาพภาพหนึ่งที่ทำเอาจองกุกและเหล่าทหารหลุดหัวเราะออกมา ก็เจโฮปตัวปลอมตัวที่หนึ่งยืนเต้นสะบัดตูดไปมาแล้วหันมาแลบลิ้นใส่พวกทหารพวกนั้นไง
“เฮ้ๆ นั่นมันก็แค่ภาพลวงตา พวกนายอย่ามองฉันแบบนั้นสิ!”
เจโฮปเอ่ยขึ้นมาหลังจากยืนขำพวกทหารพวกนั้น
“มันอดไม่ได้หนิครับเจ้าชาย คึๆ ทำไมเจ้าชายไม่เอาเหล่าทหารของเราไปทำเองล่ะครับ?”
แทมินที่เดินออกมาจากหลังต้นไม้ถัดจากที่เจโฮปยืนอยู่เอ่ยพลางหัวเราะ เจโฮปหันไปมองตาขวางก่อนจะเบะปากนิดๆแล้วกล่าวว่า
YOU ARE READING
Kookv - Ice Prince (END)
Fanfictionจะเป็นอย่างไรเมื่อวีหลงเข้าไปในเมืองบียอนด์แลนด์ ที่อยู่อีกห้วงมิติหนึ่ง จนได้พบกับเจ้าชายน้ำแข็ง ที่เขาเคยได้ยินเรื่องเล่าลือมามากมาย แล้วเขาจะทำอย่างไรเมื่อหาทางกลับไม่ได้....
