(*ยังไม่แก้คำผิด)
“...เดี๋ยวก่อนสิ เวส!! นายหมายความว่ายังไงที่ว่าเคยรักฉันมาก่อนน่ะ!!!”
จองกุกตะโกนถามร่างบางที่เดินนำเขาอยู่ข้างหน้า ใบหน้าหวานอมยิ้มพลางหัวเราะคิกคักออกมา แต่ก็ไม่ได้หันกลับไปตอบเขาเพียงแต่เดินต่อไปเรื่อยๆ โดยมีจองกุกตะโกนถามมาตลอดทาง
ภายใต้แสงเหนือที่กำลังส่องแสงสวยงาม ร่างของคนสองคนที่เดินตามกันทำให้ภาพเหล่านั้นกลายเป็นภาพที่สวยงามมาก โรเซ่กอดอกลอยตัวอยู่ข้างต้นสนต้นหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลมองวีกับจองกุกอย่างอารมณ์ดี
“เวส!! นี่!!ทำไมไม่ตอบฉันล่ะ”
วียังคงทำเมินกับประโยคของจองกุก ร่างสูงทนไม่ไหวจึงหายตัวไปโผล่ตรงหน้าวี ทำให้อีกฝ่ายสะดุ้งพร้อมทั้งยังเดินชนเข้ากับร่างสูงอย่างจัง จนจองกุกรีบคว้าเอวบางเอาไว้ไม่ให้วีหงายหลังไปนั่งกับพื้นด้วยความตกใจ ทำให้ตอนนี้ใบหน้าของทั้งสองอยู่ใกล้ไม่ถึงเซน
หัวใจของทั้งสองตอนนี้เต้นแรงจนแทบจะทะลักออกมาด้านนอก ช่วงเวลาในตอนนี้มันเหมือนโดนหยุดเวลาเอาไว้ สิ่งรอบข้างเงียบสงัดไม่ไหวติง ตากลมโตจ้องมองเข้าไปนัยน์ตาคมสีฟ้าสดราวกับโดนสะกด เช่นเดียวกับจองกุก ตาคมเลื่อนลงมามองที่ริมฝีปากสีลูกเชอร์รี่น่าจูบ และไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขาเคลื่อนใบหน้าเข้าไป ก่อนจะประกบปากวีโดยไม่มีการรุกล้ำใดๆเป็นเพียงแค่การแตะปากเพียงเท่านั้น แต่ทว่าเนิ่นนานจนวีที่หลับตาพริ้มรับจูบที่ไม่ได้มีการรุกล้ำนั้นลืมตาขึ้นมาราวกับว่าตนดึงสติกลับมาแล้ว
ตากลมโตกระพริบตามองใบหน้าคมที่ยังไม่ผละจูบเขาออกไป แต่เขาคิดว่าถ้าหากร่างสูงไม่ผละออกไปตอนนี้ละก็ เขาได้ขาดอากาศหายใจตายแน่ วีใช้มือจับไหล่แกร่งก่อนจะออกแรงผลักเบาๆ จองกุกจึงลืมตาขึ้นสบกับตากลมโตก่อนจะค่อยๆผละริมฝีปากออกแม้ในใจอยากจะทำมากกว่านั้น ใบหน้าของวีขึ้นสีแดงราวกับมะเขือเทศ ร่างบางลูบตาต่ำมองพื้นพลางก้าวถอยหลังเล็กน้อย
YOU ARE READING
Kookv - Ice Prince (END)
Fanfictionจะเป็นอย่างไรเมื่อวีหลงเข้าไปในเมืองบียอนด์แลนด์ ที่อยู่อีกห้วงมิติหนึ่ง จนได้พบกับเจ้าชายน้ำแข็ง ที่เขาเคยได้ยินเรื่องเล่าลือมามากมาย แล้วเขาจะทำอย่างไรเมื่อหาทางกลับไม่ได้....
