"ใช้เวทมนต์ปลูกผักผลไม้ในวัง ทั้งๆที่เมืองของเรามีหิมะปกคลุมตลอดปีนี่นะ?"
ยูคยอมถามเสียงสูงพลางทำท่าทางประกอบ แล้วถามต่อว่า
"แล้วจะให้ฉันไปปลูกทำไมอ่ะ? พวกผักผลไม้อะไรต่างๆในวังไม่พอหรอ?"
จองกุกส่ายไปมาแล้วเอ่ยขึ้น
"ไม่ใช่ไม่พอ แต่ตอนนี้เราต้องรีบกักตุนเสบียงไว้ให้มากที่สุด เพื่อเตรียมสู้รบกับฝั่งแอลแลนเดล"
ยูคยอมพยักหน้าเข้าใจทันที เขาทำสีหน้าหนักใจราวกับกำลังครุ่นคิดก่อนจะตัดสินใจเอ่ยขึ้น
"ที่จริงสองสามวันมานี้ ฉันสัมผัสได้ว่ามีคนใช้พลังเวทมนย์สายดำซึ่งถ้าให้คาดเดา น่าจะประมาณ10กว่าคนได้ เพราะมันแรงมาก จนฉันที่อยู่ในปราสาทยังสัมผัสถึงมันได้ ฉันว่าสงครามครั้งนี้รุนแรงกว่าที่ผ่านๆมาแน่ เผลอๆอาจจะรุนแรงกว่าครั้งกษัตริย์จอห์นรุ่นที่1เสียอีก"
ยูคยอมสบตากับจองกุกนิ่ง ซึ่งเจ้าชายน้ำแข็งเองก็กำลังมองตาเขาอยู่ราวกับกำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัวก่อนจะเอ่ยขึ้นมาเสียงเรียบ
"ไม่ว่าจะรุนแรงยังไง พยายามอย่าทำให้มนุษย์ที่ไม่รู้เรื่องอะไรโดนลูกหลงไปด้วยละกัน"
ยูคยอมพยักหน้าเห็นด้วย ใช่ ถึงพวกเขาจะเป็นศัตรูกับทางฝั่งนั้น แต่ทุกครั้งที่ทำสงครามสู้รบกัน ทางบียอนด์แลนด์จะหลีกเลี่ยงการใช้พลังกับมนุษย์ที่ไม่รู้เรื่องอะไรมาโดยตลอด
"แต่ถึงอย่างนั้น ฉันค่อนข้างมั่นใจนะ ว่าครั้งนี้พวกมันอาจจะดึงมนุษย์ที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยเข้ามาเกี่ยวด้วยเพื่อให้เราลดการใช้พลังใส่พวกมัน"
"และแน่นอนว่าครั้งนี้พ่อมดแม่มดที่นั่น อาจจะอัญเชิญเหล่าปีศาจขึ้นมาจากนรกมาสู้กับเราก็เป็นได้"
จองกุกเอ่ยต่อทันทีที่ยูคยอมพูดจบประโยค พวกเขาถอนหายใจพร้อมกัน ก่อนจองกุกจะหลุดหัวเราะออกมาจนยูคยอมขมวดคิ้วสงสัยแล้วถามว่า
"เป็นอะไร?"
"เปล่า...ฉันแค่นึกถึงตอนที่วีบ่นเมื่อกี้ก่อนที่เราจะเข้ามาในนี้น่ะ"
ยูคยอมครุ่นคิดก่อนจะร้องอ้อแล้วหัวเราะตามไปด้วยอีกคน
YOU ARE READING
Kookv - Ice Prince (END)
Fanfictionจะเป็นอย่างไรเมื่อวีหลงเข้าไปในเมืองบียอนด์แลนด์ ที่อยู่อีกห้วงมิติหนึ่ง จนได้พบกับเจ้าชายน้ำแข็ง ที่เขาเคยได้ยินเรื่องเล่าลือมามากมาย แล้วเขาจะทำอย่างไรเมื่อหาทางกลับไม่ได้....
