My Special Angel

IKA-LABING TATLO

CHAPTER 13

Luann's PoV

Nagising ako dahil sa kakaibang nararamdaman ko. Pagmulat ko nakita ko si Archie sa gitna ng mga hita ko. Agad kong itinikom ang mga hita ko.

Bakit ganito ang bungad ko sa umaga? Talagang hindi siya titigil? Wala na naman siyang sinabi at sapilitang ibinuka ang mga hita ko at agad na sinakop ng dila niya ang pagkababae ko.

Pero ngayon nagpumiglas na ako. Agad akong bumangon sa pagkakahiga. Agad ng tumulo ang mga luha ko. Hindi ko na kaya ang mga pinaggagawa niya sa akin. Pabago-bago siya ng ipinapakitang kilos. Pagod na akong mag-isip. Ang tanging gusto ko na lang ay umalis at makita ang mga anak ko.

"T-tama na Archie.. tigilan mo na ako.."pagmamakaawa ko.

"Pinagpahinga lang kita kasi sabi mo pagod ka na... pero di pa tayo tapos." Aniya habang dahan dahang lumalapit siya.

"A-ayoko na.. ayoko na.. please pakawalan mo na ako.." ani ko habang yakap yakap ang sarili.

"Buntis ka ba?" napaangat ako ng tingin sa tanong niya. "Simula ng nangyari sa atin.. paniguradong buntis ka na."

Napabuga ako ng marahas. Gusto niya akong buntisin?! Pagkatapos ano? Hahayaan niya ulit ako? Wala siyang kasing gago!

"Ano? Buntis ka?" tanong niya ulit.

Umiling ako. "Hindi ko alam." Tanging sagot ko.

"Kaya nga.. gusto kong makasigurado." Pagkasabi niya ay bigla niyang hinawakan ang mga braso ko. Kaya iniiwas ko ang braso ko. Mas lalo akong natakot sa paglapit niya.

"Ganyan mo ba talaga ako ka ayaw? Luann?" napaangat ako ng tingin dahil sa lungkot ng boses niya. "Ganon mo na ba talaga kagustong makalayo sa akin?"

"Bakit mo tinatanong sa akin yan? Nakalimot ka na ba Archie?" mapaklang tanong ko. Habang hawak-hawak ang dibdib dahil kumikirot na naman ito. "Nakalimutan mo na ba kung anong kahayupan ang ginawa mo sa akin? Nakalimutan mo na ba?!" singhal ko. "Ipapaalala ko lang ha! Naalala mo pa ba kung paano mo ako babuyin? Nakalimutan mo na ba kung paano mo sinira ang buhay ko?! Nakalimutan mo na ba kung paano mo ako binigyan ng presyo?! Kung paano mo araw-araw ipinapamukha sa akin na ang katawan at kaluluwa ko ay nasa halagang isang milyon?!" singhal ko sa kanya habang dinuduro siya.

"Tinanggalan mo ako ng respeto sa sarili, inalis mo ang natitira kong dignidad. Ang sama mo Archie.. sobrang sama mo.." I burst into tears..

"Puro kasamaan ko na lang ba ang alam mong binibigay ko sayo? Hindi pala kita napapasaya." Ramdam ko ang sarkastiko sa boses niya. Napatitig ako sa kanya. "Kampante na ako Luann e, napapangiti na kita sa sarili kong paraan. Pero kulang pa pala yun?" unti-unti kong nakikita ang pagtulo ng luha niya.

"Simula ng magkakabarkada pa tayo Luann, puro ka Justine. Si Justine na niloko ka na, pinaglaruan ka.. Ako ang tagapagligtas mo sa lahat, kapag inaaway ka ng barkada, kapag lagot ka sa mga professor mo, sa parents mo, sa mga kaklase mong binubully ka, Si Justine hinahayaan kang magbisyo, pero ako ang pumipigil sayo. Alam ng lahat ng barkada na baliw na baliw ako sayo, ikaw lang ang hindi. Wala kang ibang bukag bibig kundi Justine na loyal sayo, na mahal na mahal ka..... Pwede bang ako naman?"

"Oo naaalala ko. At hindi ko pinagsisisihan yung ginawa ko sayo. Kung para sayo nirape kita, para sa akin hindi. Mahal lang talaga kita at pasalamat ko dahil nagbunga." nanlaki ang mata ko. "Hindi mo alam kung gaano ako kasaya. Para sa akin ang pagkakamali ko lang ay yung iniwan kita."

Napailing ako ng paulit-ulit.. hindi! Hindi yan totoo! Nagsisinunagling siya!

"SInungaling ka! Wag mo kong gawing tanga! Araw araw mo saking pinapamukha na bayaran ako! Pagkatapos mong magpakasarap sa katawan ko sasabihin mong isang milyon lang ako? Huwag mo kong pinapaikot dahil hindi na magbabago ang tingin ko sayo!" singhal ko.

"Isang milyon para sa atensiyon mo Luann. Hindi kita binili.. ang binili ko ay ang atensiyon mo.."mahina niyang sabi, pero sapat na para marinig ko.

"Kaya kitang ibalik sa dati mong buhay, pero sa akin ka na lang... ako naman ang nagmamakaawa sayo.. Ako naman ang mahalin mo.. sa akin ka na lang.. Ngayon ko lang hihilingin ito... Luann.. Mahal na mahal kita.. Tayo na lang.. Ibibigay ko lahat sayo.. sa mga anak natin.. Anghel ko.. ako na lang.." humahagulgol na sabi niya at ibinagsak ang ulo niya sa dibdib ko at doon pa siya mas lalong humagulgol.

"Ako na lang..." pag-uulit niya. NAraramdaman ko na ang pamamasa ng dibdib ko dahil sa mga luha niya.

"Sobrang lake ng epekto mo sa buhay ko.. Naramdaman ko lahat sayo.. pagkamuhi.. galit.. sakit.. lungkot.. saya.. pati sarili ko kinamuhian ko ng dahil sayo... Iniwanan mo sa akin ang napakalaking responsibilidad... alam mong hindi ko kaya.. pinalayas ako sa amin. Napadpad ako sa ilog na puno ng basura. Hindi ako sanay sa ganoong pamumuhay Archie... tapos sila Lara at Lander.." tumigil ako saglit dahil sa hindi mapigil na emosyon."Mahirap palakihin yung dalawa Archie.. wala akong pangkain sa kanila.. nagkakasakit pa sila.. Hindi ko na alam ang gagawin ko."

"Patawad.. patawad.. Im sorry..Forgive me please.. Angel, forgive me please...I'm sorry.."

"Pero sa kabila ng ginawa mo.. minahal pa rin kita." Mahinang usal ko.

Bigla siyang umalis sa pagkakayakap sa akin. Kita ko ang gulat sa mukha niya. Agad na lang niya akong hinalikan sa labi. Pero sa halik na ito. Doon ko naramdaman na tunay ang pagmamahal niya, dahan dahan, at puno ng emosyon.

Napatigil ako dahil sa biglaang sakit na nararamdaman ko, biglang kumirot ang puso ko, parang sinusuntok ang dibdib ko. Hindi na ako makahinga..

"Angel.. anong nangyayare sayo? Angel?"

"H-hindi ako m-makahinga.."

"Angel.. wait for me here.."

Napasandal ako sa headboard habang habol habol ang hininga. Nanlalabo na ang paningin ko. Bakit nangyayari ito? Ano tong nararamdaman ko?

Dumating na si Archie na may dalang mga damit.. Isinusuot niya sa akin iyon.

"Angel.. stay awake.. wag kang matutulog!..." aligagang sabi niya. Pero bumibigat na ang talukap ng mata ko.

"Angel! Hey! Luann! Please.. dadalhin kita sa hospital! ANGEL!"

Huli kong narinig, and everything went black.