EPILOGUE

127 7 4
                                    

HULI

"Kahit siguro magbigti na ako.. hindi mo pa rin ako hahayaang makasama ka." Usal ko.

Sinindihan ko ulit ang kandilang namatay dahil sa hangin. "Bakit hindi mo ako hayaang makasama ka? Namimiss na kita.."

Nandito ako sa puntod niya. Its been 7 years since nailibing siya. Hanggang ngayon hindi ko pa din matanggap ang pagkawala niya..

"Kita mo ba to? Tong mga laslas, tama ng bala, yung malaking peklat sa binti dahil sa pagkabangga ko sa kotse.. eto nga ulit o! may bago akong aksidenteng nakaharap, nahulog ako sa hagdanan. Nakita mo ba itong benda sa ulo ko.. paulit ulit na akong bumabalik sa hospital.."

Natawa na lang ako sa sinabi ko. Nagpapaawa ako sa puntod niya. Parang tanga lang.

Pero isa lang ang naintindihan ko, ayaw mo akong makasama dahil walang makakasama ang mag anak natin..

Napabuga ako ng marahas.

Makakasama din kita.. hindi man ngayon.. pero sa tamang panahon.

[WAKAS]

A/N: 

THANK YOU SA SUPPORT! HINDI MAN MAGANDA YUNG STORY ATLEAST NAGTIYAGA KAYO SA PAGBABASA.. PASENSYA NA SA LAME NA  SPG HAHAHAH LOL! TSAKA KUNG MINADALI KO ANG STORY PASENSYA NA PO TALAGA.. WALA NA PO AKONG C.P. AT NANGHIHIRAM NA LANG AKO SA MGA KAIBIGAN KO AT MINSAN SA COMSHOP NA LANG AKO NAGAWA (SAYANG PERA E hehehe) TSAKA WALA NA AKONG MAISIP PARA SA KWENTO NI LUANN AT ARCHIE.. HANGGANG DOON LANG TALAGA (sabi nga ni father ;) )

THANK YOU ULIT! NAAPPRECIATE KO PO YUNG PAGHIHINTAY NIYO SA UPDATE KO HEHEHEHE! I LOVE YOU GUYS! SA UULITIN! 

@FraulineMaria

https://www.facebook.com/lazzyauthorr/

My Special AngelTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon