Indy Swan, The Dark Curse

De ontdekking

De volgende dag sprong iemand op mijn bed en daarna ook op mij. 'Bloodyhell, Henry. Je kan me ook lief wakker maken. Inplaats van dat je al mijn botten op een andere plek springt. Een lekker gevoel is het namelijk niet echt.' Zei ik. 'Ow, ik heb vet goed nieuws. Ik heb onze moeder gevonden. Ik wist al dat onze moeder Emma heten maar blijkbaar zit ze ook in dit boek. Dit boek is echt. Dit boek verteld ons de waarheid over alle sprookjes en Disney films en verhalen.' Zei Henry. 'Van dat boek wist ik. Maar hoe weet hoe onze echte moeder heet. Het was een anonieme adoptie, wacht laat maar. Sidney komt eigenlijk overal achter. Maar hoe wist jij het?' Vroeg ik. Sidney is min of meer het tweede slaafje van Regina. Maar hij is ook "de baas" van de krant genaamd Mirror. Waar altijd het zelfde instaat behalve als het over Henry en mij gaat.

'Ik zit vaak in de la te kijken van mam. En zag dat Sidney met de adoptie gebeuren belde omdat mam toch wou weten wie onze moeder was. Dus vandaar dat ik het nu weet. Maar nu moeten we gewoon nog uitzoeken waar ze bevindt en haar dan hier heen brengen zodat ze de vloek kan verbreken. Dan komt alles goed.' Zei Henry. Wauw ik dacht letterlijk wauw. Ik dacht dat ik enthousiast was. Maar Henry kan daar ook wel wat van. Dat hebben we vast van onze oma Snow. Of hier Mary Margaret. Hier is Storybrooke zou eigenlijk ook onze opa moeten zijn. Maar die heb ik letterlijk nooit gezien. Terwijl ik het vriendje van Annet, mijn allerbeste vriendin voor ik hier kwam en haar niet meer herinnerde. Hier zowat elke dag zie omdat hij speelt in The Rabbit Hole als Chris Holland terwijl hij in het echt Louise de alligator heet. Dus dat betekent eigenlijk dat Annet sowieso met een roofdier gaat trouwen. En moet je nagaan dat Annet bang is voor reptielen. Nou bang... ze houdt er liever afstand mee.

Ik pakte het glas water wat naast mijn bed op het nachtkastje stond. 'Dus haar naam is Emma Swan en ze woont in Boston.' Zei Henry. Toen ik Boston hoorde stikte ik bijna en moest heel erg hoesten. Puur, toen voor ik wist dat sprookjes bestonden woonde ik daar. 'Gaat het?' Vroeg Henry. 'Ja hoor, het verbaasde me alleen een beetje.' Zei ik. Ik ga echt gillen als ze in mijn oude huis woont. 'Ze woont in een appartement dicht bij een school. Ik heb net alles opgezocht. Vandaar dat ik dat weet.' Zei Henry met een knipoog. 'Jij bent echt een stalker.' Zei ik lachend voor de grap.

'Ik had een idee. Wat nou als we nu naar haar gaan en van school spijbelen.' Zei Henry. 'Maar hoe komen we daar dan. We hebben geen geld niks.' Zei ik. 'Dat heb ik al geregeld. Ik ben vanochtend al vroeg naar school gegaan en heb de creditcard gestolen van Mevrouw Blanchard. Dus kleed je gauw om want dan kunnen we op excursie naar Boston.' Zei Henry. 'Mam gaat dat letterlijk nooit goed keuren. Dat weet je zelf ook hè of niet soms.' Zei ik. 'Mam is op werk. Ze word zowat nooit boos op ons. Dus maak je je maar geen zorgen. Het komt allemaal wel goed.' Zei Henry. Henry keek me smekend aan. 'Oké, vooruit dan maar. Maar als er iets mis gaat geef ik jouw de schuld.' Zei ik en liep naar de badkamer die aan mijn slaapkamer vast zit. 'Je weet zielig en smekend aankijken is mijn truck. Dief dat je bent.' Schreeuwde ik vanaf de badkamer terwijl Henry nog steeds op mijn bed zat. Hoe ik dat wist. Ik had mijn wolven zinteugen en eigenschappen weer terug en hoorde zijn hart op dat afstand kloppen.

Ik waste mijn gezicht, poetste mijn tanden en trok mijn blauwe spijkerbroek aan met een wit bloesje en met mijn lievelingszwarte lerenjasje aan met de zwaan op de achterkant. Deed wat make up op en liep terug naar mijn kamer. 'Klaar?' Vroeg Henry. 'Jep, en neem dat boek mee. Dat komt misschien denk wel van pas.' Zei ik tegen Henry terwijl we naar beneden liep. 'Indy, dat wel ik allang al van plan.' Zei hij lachend alsof ik dom was.

Snel rende we naar het dorp naast Storybrooke. Omdat ze hier eigenlijk nergens heen kunnen. Daar pakte we een bus die ons richting Boston bracht wat dicht bij New York ligt. Eigenlijk wou ik Annet opzoeken. Maar mijn echte moeder ging voor. Puur voor Annet haar veiligheid. Ook al houdt ze van avontuur. Dit kan denk nog al uit de hand lopen. Henry en ik zaten af en toe gewoon nog in het boek te lezen. 'Is het een leuk boek.' Zei een vrouw. 'Ja, maar dit is geen gewoon boek.' Zei Henry. Ik gaf hem een por in zijn buik met mijn elleboog. 'Doe niet zo raar johh.' Zei ik. 'Auw, dat deed echt pijn.' Zei Henry. Snel stopte de bus en wij gingen eruit.

We rende naar een taxi die ergens stond. 'Neem je ook creditcards aan?' Vroeg ik hijgend. Ik was namelijk niet meer echt gewend om te rennen een hele dag want het was al weer avond en bijna donker. 'Ja, waar moeten jullie heen?' Vroeg de taxichauffeur. 'Het centrum en dan dicht bij die school.' Zei ik. Puur ik wist precies waar Emma woonde. 'Stap maar in kinderen.' Zei de taxichauffeur. We gingen de taxi in en ik betaalde alvast. Met een beetje fooi.

Een half uur later kwamen we aan op mijn oude school. Ik kreeg allemaal dingen voor me te zien die ik me kan herinneren. 'Kom het is daar heen.' Zei ik half met een brok in mijn keel. 'Hoe weet je dat zo zeker?' Vroeg Henry. 'Ik weet het gewoon. Ik ben vaak uit Storybrooke geweest voor deze hoor en zonder dat mam het weet.' Loog ik. En liep richte een soort van flat hotel gebouw achtig iets. Geen idee hoe ik het zelf noem. Er zijn iedegeval appartementen. We stonden in de lift en gingen naar de juiste verdieping. Tot ik de naam Emma Swan zag. 'Hier is het, Henry.' Zei ik. Henry belde aan en de deur werd open gedaan door een vrouw van ongeveer dertig met blond krullend haar. Eindelijk, eindelijk zei ik haar.