Indy Swan, The Dark Curse

A Land Without Magic

We waren in het ziekenhuis. 'Hoor je me, Henry? Word wakker, toe nou.' Zei ik. 'Mevrouw...' Een zuster wou ons weghalen. 'Nee, ik blijf hier.' Zei Emma. Ondertussen deed Whale allemaal testjes op hem. 'Geen reflex. Is hij gevallen?' Vroeg Whale. 'Hij heeft dit gegeten. Er zit gif in, denk ik.' Zei Emma en liet hem de appelflap zien wat een een boterhamzakje zat. 'Luchtweg is vrij. Moest hij braken?' Vroeg Whale. 'Hij nam een hap van de appelflap en zakte in elkaar, dus onderzoek die Bloody appelflap.' Zei ik pist. 'Er zijn geen vergiftiging's symptomen, dus dit kan het niet zijn.' Zei Whale. 'Wat dan wel?' Vroeg ik. 'Geen idee. Dat probeer ik uit te zoeken.' Zei Whale. 'Het komt toch wel goed?' Vroeg Emma. 'We moeten hem stabiliseren. Hij zalf weg. Kunnen jullie zich verder nog iets herinneren?' Vroeg Whale. 'We hebben u alles al verteld. Doe gewoon iets.' Zei Emma. 'Ik begrijp uw frustratie.' Zei Whale. Ik pakte de rugzak van Henry en pakte zijn pak eruit. Emma wou het boek afpakken. Maar ze stond stijf zit en haar ogen werden helemaal wit. Mijn handen begonnen te gloeien. Ik bracht de echte herinneren van alles vanaf ze is geboren naar haar.

Ik liet het boek los en mijn handen stopte en haar ogen werden normaal. Ik zag dat Regina binnen kwam. 'Waar is mijn zoon?' Vroeg Regina. 'Dit is allemaal jouw schuld.' Zei Emma en pakte Regina bij haar arm en gooide haar de bezemkast in. Ik rende achter hun aan voordat het echt fout gaat. 'Dit is jouw schuld.' Zei Emma en duwde haar tegen de muur en greep haar bij de keel. 'Wat bezielt je? Hou op, mijn zoon...' 'Hij is ziek. Hij heeft van die appelflap van jou gegeten.' Onderbrak Emma. 'Die was voor jou.' Zei Regina. 'Het is waar, hé?' Vroeg Emma. 'Wat bedoel je?' Vroeg Regina. 'Het is waar, hé?' Vroeg Emma nog een keer. Regina knikte. 'Ik ging weg. Was dat niet genoeg?' Vroeg Emma. 'Zolang jij leeft, zijn Indy en Henry niet van mij.' Zei Regina. 'Nu is hij van niemand. Maak hem wakker.' Zei Emma. 'Dat kan ik niet.' Zei Regina. 'Je had toch magie?' Vroeg Emma. 'Dat was het laatste wat ik nog had.' Zei Regina. 'Ik heb magie. Maar ik kan hem daarmee niet wakker maken.' Zei ik. 'Hoe kan jij dat hebben hier?' Vroeg Regina. 'Geen idee. Maar ik heb het wel.' Zei ik en liet haar een vuurbal zien in mijn handen. 'Maar ik weet denk wel iemand die ons kan helpen.' 'Wie?' Vroeg Regina. 'Mr Gold. Of terwijl onze goede vriend Regina, Rumplestilskin. Ik had het kunnen weten dat hij niet vervloekt was.' Zei ik. 'Hoe wist je het?' Vroeg Regina. 'Uh doordat hij de naam van zijn zoon zei. Zijn zoon heet Baelfire en ik kende hem.' Zei ik. 'Maar hoe?' Vroeg Emma. 'Dat vertel ik je onderweg wel.' Zei ik en we liep naar de winkel van Gold.

Ik vertelde haar het verhaal maar liet de deal weg. 'Wat een verward verhaal zeg.' Zei Emma. 'Klopt. Maar ik ken je technisch gezien vanaf je geboorte.' Zei ik lachend. Emma keek nog steeds raar. 'Ja, ik snap ook niet hoe dit allemaal komt. En zeker niet waarom ik hier magie hebt.' Zei ik. We kwamen bij de winkel aan en liepen naar binnen. 'Zie ik daar een gelovige?' Vroeg Gold. 'Ik wist dat je wakker was, Rumple.' Zei ik. 'We hebben je hulp nodig.' Zei Emma. 'Ja, onze jonge vriend is geveld door een nare ziekte. Alle magie heeft zijn prijs. 'Die hoort hij niet te betalen.' Zei Regina. 'Nee, jij. Maar ja.' Zei Gold. 'Kun je ons helpen?' Vroeg Emma. 'Natuurlijk. Ware liefde is zo sterk dat het werelden ontstijgt en elke vloek kan verbreken. Jullie boffen, wamt ik heb wat gebotteld.' Zei Gold. 'Echt?' Vroeg Regina. 'Ja, ik heb van een haar van jouw ouders het krachtigste middel in het land gemaakt. En toen ik de duistere vloek schiep liep ik één druppeltje op het perkament vallen want je weet maar nooit.' Zei Gold. 'Daarom kan ik de vloek verbreken.' Zei Emma. 'Heel goed.' Zei Gold. 'De vloek boeit me niks. Ik wil alleen maar Henry redden.' Zei Emma.

'Dus je boft. Ik heb niet al het middel gebruikt. Ik heb nog wat voor noodgevallen.' Zei Gold. 'Dit is alarmfase rood. Waar de Bloodyhell is het?' Vroeg ik pist. 'Je doet me nu echt aan iemand denken. Iemand de ik best wel erg haat.' Zei Gold. 'Als je de naam zeg. Ik ruk je hart eruit en skin je huid eraf, crocodile.' Zei ik kill en leunde kwaad op mijn handen die op de toonbank was. 'Zeg gewoon waar het is.' Ik zag in een ooghoek dat Emma en Regina bang en geschrokken naar me keken. 'Het probleem is niet waar het is, maar hoe het te verkrijgen.' Zei Gold. 'Kom ter zake. Wat moeten we doen?' Vroeg Regina. 'Jij doet niks. Emma en Indy moeten het doen.' Zei Gold. 'Het is mijn zoon.' Zei Regina. 'Met alles respect, maar het is haar zoon. En zij is het product van magie, net als Indy. Het ging met de generatie van de vrouwen mee. Zij moeten het vinden.' Zei Gold. 'We kunnen het.' Zei ik. 'Geloof hem niet.' Zei Regina. 'Mam, wat moeten we anders. Ik heb geen idee hoe ik dit soort magie moet gebruiken.' Zei ik. 'Ja, Dearie. Wat moeten jullie anders.' Zei Gold. Ja, het woordje van Rumpel is weer terug. 'Waar is die magie?' Vroeg Emma. 'Zit onze vriendin nog in de kelder?' Zei Gold. 'Mam, wie bedoelt hij?' Vroeg ik. 'Gestoorde kleine smiecht. Heb je het bij haar gestopt.' Vroeg Regina aan Gold. 'Niet bij haar, maar in haar. Ik wist dat je haar zou meenemen.' Zei Gold. 'Geef antwoord. Wie is haar.' Vroeg ik. 'Iemand voor wie je moet oppassen. Je gaat ergens heen waar je dit nodig zult hebben.' Zei Gold en pakte een zwaard. Je hebt die van je David.' Zei ik. 'Wat is dat?' Vroeg Emma. 'De zwaard van je vader.' Zei Gold.

We gingen eerst bij August langs. 'August, doe alsjeblieft open. Ik weet dat je er bent.' Zei Emma. 'Dat kan ik niet.' Zei August. Ik maakte met magie de deur open en stormde binnen. August lag op bed maar alles was van hout. Behalve zijn hoofd. 'Wat gebeurt er met je?' Vroeg Emma. 'Zie je het nu wel?' Vroeg August. Ze knikte. 'Je gelooft.' Zei hij. 'Ja, dat klopt. Hoe kan ik dit tegenhouden?' Vroeg ze. 'Verbreek de vloek.' Zei hij. 'Dat zal ik proberen, maar eerst moeten we Henry redden. We hebben je hulp nodig.' Zei ze. 'Nee, hoor.' Zei hij droog. 'Jawel. Het is allemaal te veel. Ik sprak net met The Evil Queen en Rumpelstilskin. We moeten magie zoeken. Dit kan ik niet. Echt niet. Geen enkel normaal mens kan dit.' Zei ze. 'Dan boffen we. Jij bent niet normaal. Jij en Indy kunnen Henry redden. Jij kunt ons allemaal...' August kon zijn zin niet afmaken doordat hij nu helemaal van hout was. Ik moest echt zowat janken. 'Kom, Emma. We gaan.' Zei ik.

We liepen naar de gesloten bibliotheek waar Regina al stond. Het was midden in de nacht. We liepen naar binnen en was pikken donker. 'Wat is dit voor gebouw?' Vroeg Emma. 'De bibliotheek. Alleen is hij al jaren dicht.' Zei ik. 'Moet ik je anders een rondleiding geven of...' 'Ga maar voor gewoon.' Onderbrak ik Regina. We liepen naar een soort lift en Regina deed hem open. 'Stap erin.' Zei Regina. 'Na jouw.' Zei Emma. 'Het is een met de hand bediende lift. Ik moet jullie laten zakken.' Zei Regina. 'Moet ik jou zomaar vertrouwen?' Vroeg Emma. 'We hebben geen andere keus. En ik ga mee. Dus dat komt wel goed.' Zei ik. 'Tegen wie moeten we het opnemen?' Vroeg Emma. 'Een oude vriendin.' Zei Regina. 'Waarom ga jij dan niet?' Vroeg ik. 'Omdat zij een andere straf kreeg dan de rest. Ik heb haar in de val laten lopen. In een andere vorm. Ze wilt niets van me weten. Geloof me.' Zei Regina. 'Goed, ik ga naar beneden. Maar laat één ding duidelijk zijn, Majesteit je leeft alleen nog omdat ik je nodig heb om Henry te redden. Als hij sterft, ga jij er ook aan.' Zei Emma. 'Laten we dan maar opschieten. Je moet het volgende doen. Dood haar.' Zei Regina.

We gingen mee met de lift naar beneden. En kwamen er terecht. Maar Hey. Op een belangrijke missie struikel ik op een geschubd achtig staan. Wacht laat maar. Het was een Bloody draak. 'Oeps.' Zei ik en ik rende achter een muur want ze begon vuur te spuwen. 'Emma blijf hier.' Schreeuwde ik om me verstaanbaar te maken. Ik rende erheen en sprong zo de draak op. Maar werd er ook weer vanaf geslingerd. 'Dat gaat toch niet.' Zei Emma en schoot met haar pistool op de draak. Maar dat hielp ook niet. 'Nee, dat is lekker slim.' Zei ik. Maar toen viel Emma en de draak wou haar in de fik steken met een spuw. 'Blijf bij mijn moeder vandaan, bloody draak.' Zei ik en gooide de zwaard van David die ergens lag recht in haar hart en ze verdween in vuur stofjes er bleef alles het ei en het zwaard achter. 'Kom we gaan.' Zei Emma en we vertrokken naar de lift. 'Je hebt me gered.' Zei ze. 'Ja en dat is de tweede keer.' Zei ik.

We stonden in de lift maar het stopte mrt omhoog gaan. 'Mam, wat te hell gebeurt daarboven?' Vroeg ik. 'Emma, Indy. Hebben jullie het?' Vroeg Gold. 'Mr Gold, wat doet u hier?' Vroeg Emma. 'Kijken hoe het gaat. Regina is weg. Ze heeft de lift onklaar gemaakt.' Zei Gold. 'Dan word het maar klimmen.' Zei ik en ging klimmen. 'Geen tijd. En dat lukt niet met dat ei.' Zei Gold. 'Ik kan het proberen.' Zei Emma. 'Gooi het maar. Die jongen wordt weer beter. Dat beloof ik. Maar de tijd dringt. Gooi het omhoog.' Zei Gold. 'Hou vast. We klimmen naar boven.' Zei Emma. Ik gooide het ei naar boven en we klommen omhoog. Maar daar was Regina. Vastgebonden aan een stoel en Gold was weg. Ik maakte Regina meteen los. 'Hij liegt. Hoe kon je zo dom zijn?' Vroeg Regina. 'Sorry hoor dat ik mijn broertje wou redden.' Zei ik. 'Gold heeft dit allemaal beraamd.' Zei Regina. 'Kom. Hij kan niet ver weg zijn.' Zei Emma. Maar toen werden Regina en Emma gebeld door het ziekenhuis.

We rende naar Henry. Maar Whale kwam uit de kamer van Henry. 'We hebben ons uiterste best gedaan. Het spijt me. U bent te laat.' Zei Whale. Even leek het of de wereld langzaam voorbij ging. Mijn broertje was door. Het rare was. Ik was zo verdrietig dat er geen enkel traan kwam. Ik liep naar Emma en hield haar hand vast in vorm van steun. Maar daardoor moest ze juist huilen. 'Ik hou van je, Henry.' Zei Emma en gaf hem een kus op zijn voorhoofd. Maar er kwam een windvlaag. Henry schrok wakker alsof hij een nachtmerrie had. 'Ik hou ook van jou.' Zei Henry. Echt ik stormde het bed op en plette Henry zowat. 'Waag het niet om nog eens dood te gaan.' Zei ik blij. Iedereen gedroeg zich opeens anders. 'Uhh, jongens. Wat gebeurt er allemaal?' Vroeg Emma. 'De vloek... Volgens mij heb je hem verbroken.' Zei Henry. 'Dat was een kus uit ware liefde.' Zei Blue die binnen kwam lopen. 'Mam. Als ik u was, zou ik maar onderduiken.' Zei ik. 'Henry, Indy. Wat je ook denkt of wat ze ook zeggen... ik hou echt van jullie.' Zei Regina en rende weg. 'Indy. Hoe kan dit nou? De vloek is verbroken. Waarom keren ze niet terug?' Vroeg Emma. 'Ik het echt geen flauw idee.' Zei ik. Maar het werd best donker opeens ik ging voor het raam staan. Er kwam een paarse rook wolk deze kant op. Wat een magie wolk was. 'Wat is dat?' Vroeg Emma. 'Magie.' Zei ik. En de wolk ging over heel Storybrooke.