Indy Swan, The Dark Curse

Red-Handed

Vandaag was iedereen geschokt puur Kathryn wordt vermist. Ik was in de middag op het werk van Emma. Puur daar hadden ze een computer. Ik was daar met Ruby puur zo was gestopt bij Granny's en Henry en ik zochten een nieuwe baan voor haar. 'Wat dacht je van fietskoerier?' Vroeg Henry. 'Spullen in een mandje bezorgen. Niks voor haar. Ze kan ook niet zo goed fietsten.' Zei ik. 'Nou dat is gemeen.' Zei ze en gooide een pen naar mij. 'Ik hou ook van jouw.' Zei ik en gaf haar een kus. 'En te voet spullen in een mandje bezorgen?' Vroeg Henry. 'Is dat wel een echte baan?' Vroeg ik. De hele tijd ging de telefoon ringelen en stoppen. 'Waarom stopt hij steeds?' Vroeg Ruby en keek naar de telefoon. 'Dan start het antwoordapparaat.' Zei Henry. Ruby pakte de telefoon op. 'Bureau van de sheriff. Zegt u het maar... Ik vraag haar terug te bellen.' Zei Ruby en ging naar de volgende. 'Bureau van de sheriff... Dag, mevrouw Ginger. Dat is geen roofdier, maar Archies hond Pongo. Van een koekje wordt hij rustig... Wilt u Emma nog spreken..? Mooi, graag gedaan.' Zei Ruby.

'Hoe gaat het?' Vroeg Emma die opeens achter ons stond. 'Goed, alleen kan ik niks.' Zei Ruby. Ik keek haar verbaast aan. 'Dat telefoontje handelde je goed af.' Zei Emma. 'Dat stelt niks voor.' Zei Ruby. 'Ruub, je was geweldig.' Zei ik. 'Ik kan je wel iets betalen als je hier wilt helpen.' Zei Emma. 'Ja ja ja. Ik kan de telefoon beantwoorden en helpen. Wat nog meer? Archiveren, poetsen. Ik wil me nuttig maken.' Zei Ruby. 'Hey. Waarom mag ik niet komen werken hier?' Vroeg ik. 'Ik ben zo druk met Kathryn Nolan. Als jij wat tosti's kunt regelen, graag. En je moeder vermoord me als ik je aanneem.' Zei Emma. 'Oké. Willen jullie ook iets?' Vroeg Ruby. 'Twee chocokoeken, een stuk taart en een hotdog.' Zei Henry. 'Hij heeft al gegeten. Doe voor mij tosti's met patat is prima. O en een kus voor je weggaat.' Zei ik. 'Komt eraan.' Zei Ruby en gaf me een kus en liep weg.

Mary Margaret kwam binnen lopen. 'Emma, David is in het bos. Het gaat niet goed met hem. Hij keek dwars door me heen. Hij leek een heel anders persoon te zijn.' Zei Mary Margaret bezorgd. 'Bedankt voor de melding. Ik ga er meteen achterna.' Zei Emma. En Mary Margaret liep weg. 'Ik ga je er uitzetten. Ik moet gaan kijken hoe het met David is.' Zei Emma. 'Prima. Ik moet toch naar mijn moeder.' Zei Henry. 'Je kunt Ruby best meer laten doen. Zij is Red Riding Hood.' Zei ik. 'Die met dat mandje? Ze is knap lastig, ja.' Zei Emma. 'Ze is vergeten hoe cool ze is en wat ze allemaal kan, maar het is echt zo.' Zei Henry. Henry gaf me een knuffel en liep weg. 'Emma. Ik blijf hier bij Ruby.' Zei ik. 'Hier is jullie eten.' Zei Ruby sip. 'Is alles oké?' Vroeg Emma. 'Jawel. Dit is bekend werk voor me, dus...' Zei Ruby. 'Pak maar weer in. We eten dit onderweg wel op. Jij en Indy gaan me helpen zoeken in het bos.' Zei Emma en deed alles in de zak. 'Dag verknoei ik geheid, al doe ik het stijlvol.' Zei Ruby. 'Nee, hoor. Kom op, je kunt dit best.' Zei ik.

We waren uiteindelijk het bos aan het zoeken. 'Dit bos is enorm. Hoe vinden we hem?' Vroeg Ruby. 'Misschien kunnen we hem horen.' Zei Emma. 'Het is enorm.' Zei Ruby. 'Ik volg de sporen op dit pad.' Zei ik. 'Ik kan er beter niet bij zijn. Ik verpruts toch alles... Wacht.' Zei Ruby en stopte met lopen. 'Ik hoor hem.' Zei Ruby. 'Hey, ik ook.' Zei ik. 'Echt?' Vroeg Emma. 'Ja, ik hoor hem of iets... Ik weet waar hij is. Jij niet?' Vroeg Ruby en samen rende we een kant op. Het lukt haar. Haar wolven-zinteugen worden sterker doordat de vloek zwakker wordt. 'Meiden waar gaan jullie heen?' Vroeg Emma. 'Emma, hij is hier.' Zei ik en Ruby en ik zagen David op de grond liggen. 'David, vooruit. Word wakker.' Zei ik. En opeens werd David wakker. 'Weet je waar je bent?' Vroeg Emma die bij David stond. 'Nee, ik... Wat krijgen we nou? Ik was bij jou op het bureau. Heb jij me hierheen gebracht?' Vroeg David. 'Herinner je je niets meer vanaf dat je gisteravond bij mij op het bureau was?' Vroeg Emma. 'Nee, dat doe ik niet.' Zei David. 'Kom we brengen hem naar het ziekenhuis.' Zei ik. We hielpen hem met staan en gingen naar het ziekenhuis.

Eenmaal in het ziekenhuis was hij snel aan de beurt. 'Wat blauwe plekken, krassen, en een licht vochttekort.' Zei dokter Whale na een onderzoek. 'En die snee in zijn hoofd?' Vroeg ik. 'Die is niet diep. Hij mag ook naar dr. Hopper. Maar dit is een zelfde soort black-out als die na zijn coma. Hij doet van alles en weet er later niets meer van.' Zei Whale. 'We komen er wel achter.' Zei Emma. 'Bizar. Ik kan het me niet voorstellen.' Zei David. 'In hoeverre functioneert hij nog? Hij heeft met iemand gepraat.' Zei Emma. 'Mensen die in een dergelijke staar verkeren, kunnen nog van alles. Koken, praten, autorijden.' Zei Whale. 'Je vraagt je af of ik haar kan hebben gebeld. Of zelfs... of ik haar kan hebben ontvoerd. Of vermoord?' Vroeg David angstig. 'Ik zeg niet dat je iets hebt misdaan.' Zei Emma. 'Nee, maar daarom leek ik niet te liegen. Ik wist van niets.' Zei David. 'Mond dicht, David. Wat doet u hier? Waarom is hier geen advocaat bij? Hebt u hem op zijn rechten gewezen?' Vroeg Regina aan Emma die het blijkbaar leuk vond om op te dagen. 'Nee, want we zijn gewoon in gesprek.' Zei Regina. 'Ja "gewoon" praten.' Zei Regina. 'Mam, wat doet u hier?' Vroeg ik. 'Je moeder is nog steeds zijn contactpersoon.' Zei Whale. 'Dat kan niet waar zijn. Dat was Kathryn toch?' Vroeg Emma pist. 'Die is even niet beschikbaar. Iemand heeft haar nog niet gevonden. Ga haar liever zoeken.' Zei Regina. 'Maine is erg groot.' Zei Emma. 'Hier hebt u gezocht. Ik zou het zoekgebied vergroten.' Zei Regina. 'Ik ga naar Ruby. Misschien dat ik haar kan helpen.' Zei ik. Ik ging naar buiten en blijkbaar was het al donker aan het worden. Ik keek goed om me heen of er iemand was en toverde me naar het bureau.

'Bureau van de sheriff. Hoe...' 'Stop. Ik ben het.' Zei Emma van de achterkant van de telefoon. 'Vorige keer dat David slaapwandelde ging hij naar de Tolbrug. Ga kijken of hij daar is geweest. Neem Indy mee. Ze is net vertrokken ze is er over tien minuten.' Zei Emma. 'Ik vraag het aan iemand anders.' Zei Ruby. 'Ruby, je was geweldig. Ik weet niet hoe je hem hebt gevonden samen met Indy. Maar ik weet wel dat jullie dit wel kunnen.' Zei Emma. 'Ik weet het niet.' Zei Ruby. 'Het wordt zo donker. Wij moeten daar als eersten heen. Er is geen tijd voor discussie. Kun je dit doen?' Vroeg Emma. 'Oké. Ik hou je op de hoogte.' Zei Ruby. Ze hing op en schrok toen ze mij zag. 'Kom we hebben haast.' Zei ik. 'Hoe ben je hier zo snel?' Vroeg Ruby. 'Ik kan snel rennen.' Zei ik. Ruby pakte de sleutels van Emma en we gingen de auto in en we reden weg.

We kwamen aan bij de Tolbrug. Ruby belde Emma. 'Waar moeten we op letten?' Vroeg Ruby. 'Dingen die er niet thuishoren.' Zei Emma. Ik rook iets vreemds. 'Ruby, ik denk dat ik al iets heb gevonden.' Zei ik en zag dat Ruby ook iets vond. 'En als ik iets vind?' Vroeg Ruby. 'Ga op je intuïtie af.' Zei Emma. We vonden een kistje deed deels in het zand verstopt was. 'Kun je me iets meer vertellen over wat ik zoek?' Vroeg Ruby. 'Iets van Kathryn.' Zei Emma. Ruby deed hem open en zagen een hard. Ruby gilde het uit. 'Ruby kom we moeten terug. Emma. We komen er aan.' Zei ik. We reden terug naar het bureau. 'Is dat echt?' Vroeg Ruby. 'Ja.' Zei Emma. 'Ik kan er niet naar kijken.' Zei Ruby en liep weg. 'Gaat het?' Vroeg ik. 'Ik weet het niet. Waarom kan je nu zo kalm zijn?' Vroeg Ruby. 'Geen idee. Maar dit is denk wie ik ben. Maar Ruby je hebt het goed gedaan.' Zei ik. 'Noem je dit goed.' Zei Ruby. 'Het is ongelooflijk. Eerst heb je David gevonden en nu dit.' Zei Emma. 'Je zegt dat je niet weet wat je bent, maar ik ben van je onder de indruk.' Zei Emma. 'Hoeft niet. Ik ben doodsbang.' Zei Ruby huilend. 'Ik ben trots op je.' Zei ik en gaf haar een kus op haar wang.