Indy Swan, The Dark Curse

De dag na de vakantie

Ik deed mijn ogen open en het was een gloed nieuwe dag. De vakantie was over. Mijn broer en ik moesten vandaag weer naar school met de leukste lerares ook, namelijk Mevrouw Blanchard. Ze altijd zo positief en dat is handig als je een moeder hebt die best streng is tegen jouw maar niet tegen je broer. Mijn adoptie moeder is Regina Mills, ze is de burgemeester van die dorp genaamd Storybrooke. Ik weet het een hele rare naam voor een dorpje waar letterlijk geen mens buiten af komt. Maar alsnog wonen er best een boel mensen hier. Maar ik ben nu viertien bijna vijftien en het lijkt of letterlijk niemand hier ouder word behalve mijn tweeling broer Henry dan. Ik mocht maar blij zijn dat ik Henry heb. Want voor de rest heb ik niet echt vrienden omdat ik raar ben en de dochter van de burgemeester. Echt onzin iedereen is toch anders. Want anders is er niks aan, aan de wereld.

Ik sprong mijn bed uit en liep de badkamer binnen. Ik ging me wassen, tanden poetsen, me omkleden, kamde mijn haren en deed mijn dagelijkse make up op. Mijn kleding was opzich éénvoudig. Namelijk een zwarte spijkerbroek, een witte bloed dat niet helemaal dicht zit aan de bovenkant en een zwart leren jasje met een zwaan op de achterkant. Ik hou van zwanen maar ook van paarden. Vooral die uit sprookjes. Die mooie witte. Maar ik liep naar beneden waar mijn moeder het ontbijt al klaar had staan. 'Goedemorgen moeder.' Zei ik toen ik mijn moeder zag. 'Goedemorgen Indy. Lekker geslapen?' Vroeg Regina. Soms noem ik haar zo. Maar dat vind ze niet heel erg. Ze zegt altijd omdat ik al over een maand vijftien word ze het niet erg vindt. Maar ja, toch denk ik dat ze liever wil dat ik het zeg dam Henry. Geen idee waarom. 'Is Henry al wakker? Want hij moet zo ook naar school.' Zei Regina. Ik pakte een cracker met kaas en nam een hap. 'Ja, die is wakker. Volgens is hij nu bezig in de badkamer.' Zei ik met een volle mond en ondertussen pakte ik mijn tas in. 'Indy, niet met volle mond praten. Ik kan vanmiddag trouwens later zijn. Sheriff Graham en ik hebben een... uhhh vergadering.' Zei Regina. 'Oké mam, moet ik dan gewoon appeltaarten maken alsnog?' Vroeg ik. Mijn moeder is dol op appel, vooral de rode. Regina knikte. 'Als je wilt mag je gewoon met Henry naar Granny's. Als jullie daar zin in hebben.' Zei Regina. Granny's is een restaurant in het drop. Dat runt een vrouw en mijn vriendinnetje Ruby. We hebben inmiddels nu ruim een maand. En ik ben echt gelukkig.

Henry rende de trap af de keuken in en pakte gauw een cracker met kaas. Mijn moeder had al zijn tas ingepakt dus rende we op weg naar school. Ik was altijd sneller dan Henry geen idee waarom. Ik rende wel gauw de school in maar boste wel tegen Mevrouw Blanchard op. 'Ow het spijt me.' Zei ik. 'Het geeft niet. Maar wat had ik nou gezegd, niet rennen in de school. Dat is levensgevaarlijk en dat weetje. Maar ga nou maar naar de klas dan zie ik je zo. We gaan vogelhuisjes maken.' Zei Blanchard. Alweer dat doen we al elke dag. Nooit doen we iets anders. Ja rekenen, Nederlands en Engels enzo. Maar het lijkt dat altijd hetzelfde gebeurt. Alsof de tijd bevroren is. Maar dat kan niet, alleen is sprookjes, films en boeken. Het zou opzich wel gaaf zijn.

Die dag had ik alweer hetzelfde werk gedaan. Echt raar. Maar als gauw hadden we van een halfuur. Maar Henry en ik zatten aan een picknick tafel te hangen. Ik lag met mijn hoofd op armen die op de tafel lagen en Henry zat moet zijn handen in mijn haren. Hij heeft mijn haar altijd al gaaf gevonden. 'Hey is alles oké met jullie?' Vroeg Mevrouw Blanchard. 'Mahh, mam doet weer is raar tegen Indy.' Zei Henry. 'Jep, ze doet wel of ik ook iets voor har beteken maar ik heb gewoon het gevoel dat ze liegt. Mijn hoop is echt op.' Zei ik. 'Nou ik wil even met jullie praten. Gisteren heb ik mijn kast opgeruimd en vond iets wat me nooit was opgevallen. Namelijk deze twee dingen.' Zei Mevrouw Blanchard. Ze legde een sprookjesboek en een armband op tafel met mijn naam nog wel. 'Geen idee hoe ik eraan kom. Maar ik denk dat ik ooit iemand kende die zo hete. Of misschien was het van de vorige bewoner.' Zei ze bedenkend. Henry pakte het boek en keek erin. 'Als jullie willen mogen jullie het houden.' Zei Mevrouw Blanchard en stond op en liep weg. Tot we een plaatje vonden die precies op haar leek. 'Mevrouw Blanchard.' Zei ik snel. Wat ze leek op Snowwhite. 'Ja wat is er?' Vroeg ze. 'Bedankt.' Zei Henry. Want hij wist wat ik wou vragen. 'Graagedaan.' Zei ze en liep weg. Snel deed ik het armbandje mooi. Hij was zwart met wit. Precies mijn kleuren.

Na school liepen we maar wat rond. 'Wat gaan we doen. Naar Granny's of naar huis?' Vroeg ik. 'Naar huis, we moeten nog geld pakken anders kan je daar niks.' Zei Henry. Dus we liepen heen naar huis en daarna naar Granny's. Waar Ruby werkt. Ik zag haar en liep haar af en gaf haar een kus op haar mond omdat ze mijn vriendin is wat ik al zei. Maar ik zag iets namelijk Ruby en ik maar dan leek het of we in ander wereld waren. Het was in het kasteel en zij leek op Red Riding Hood. Daarnaast kreeg ik allemaal dingen te zien wat niet echt mijn leven leek te zijn. Maar toch leek ik op het meisje. Ik liep naar de wc o,dat ik duizelig werd. Ik wou de kraan open doen. Het water ging lopen zonder dat ik de kraan aanraakte.

Bloodyhell wat gebeurt er nu. Ik had geen idee wat er met me gebeurde. Het deed zelf pijn het laatste stuk. Tot mijn laatste beeld binnen kwam. Dat ik verdween uit het niets. Toen besefte dat dat echt was. Wie ik ben, wat ik ben en wat mijn doel is. Ik ben Indy Swan. De dochter van Emma Swan en de kleindochter van twee sprookjesfiguren. Ik moet The Dark Curse verbreken samen met mijn moeder en broer. En de mensen hier hun Happy Endings terug geven.