Indy Swan, The Dark Curse

Het boek

Ik liep de wc uit en ging ergens in Granny's zitten. Al gauw kwam Henry bij me met een dienblad. Hij had warme chocolade melk met slagroom en kaneel en een tosti met patat. Besteld voor ons beide. Ik hou echt van dat. Maar koude chocomelk vind ik dan niet zo lekker. Ik zat ook in het boek te kijken en vond een bladzijden waar ik in stond. Ik ben een sprookjesfiguur nu. Ik keek met open ogen en mond. 'Is er iets?' Vroeg Henry. 'Nee, nee er is niets. Alleen ik voel me niet zo lekker.' Loog ik deels. Ik werd echt opeens niet zo lekker. Vooral op het idee dat ze straks denken dat ik gek ben. Wat ik ook ben. Ik heb letterlijk magie hier. Dat was ook zo bij de Darlings. Toen kon ik vliegen. Maar het is niet oké in deze wereld. Ze gaan je dan een creap vinden, wat ik ook ben.

Ik stond op en liep naar huis. Met het boek in mijn handen. Ik moest er iets aan doen zodat ik in het boek niet op me lijk hier. Misschien ligt er nog een spreukenboek in de kamer van Regina. Dus ik liep meteen naar haar kamer. En keek rond in de kamer. Terwijl Henry op de bank benedentelevisie zat te kijken. Maar ik vond het boek in haar kluis. Ze gebruikt overal geboortedatum van Henry en mij. Maar het stomme is. Zij weet niet dat wij het weten. Best handig. Dus ik vond haar boek zoals ik als zei en ging gauw naar mijn kamer en deed de deur op slot.

In jaren ga ik weer toveren. Geen idee of het wel lukt maar ik ga het proberen. Anders weet ik het letterlijk nooit of de spreuk wel of niet gaat lukken. Op zich vond ik het harstikke spannend want zo vaak had ik nou ook weer niet getoverd. Ik haalde een diepe zucht en keek in het boek en begon te toveren. Zo dat als de vloek verbroken was mijn wel gaan herinneren. Maar in het boek zelf ik er helemaal niet in voor kwam. Dat was anders heel erg verwarrend, ook voor mezelf. Dus ik begon met de spreuk en binnen een paar minuten was ik al klaar.

Best chill want Henry klopte op de deur. 'Indy, mam is er. Je moet naar beneden komen.' Zei hij. Dus ik toverde gauw de spreuken boek terug in de kluis. Ha mijn magie doet het nog prima hier. Ik sprong van mijn bed en liep naar beneden. Tot mijn grote verbazing was de tafel gedekt en er stonden vier borden. 'Mam, komt Graham weer eten. Is er soms iets meer aan de hand?' Vroeg ik. Regina keek me boos aan. 'Er is niks aan de hand. En ik vroeg of hij kwam eten zodat we een extra vergadering hebben.' Zei Regina. 'Mam er gebeurd hier nooit iets spannends. Alles lijkt elke dag hetzelfde.' Zei ik boos. Met een zucht ging ik aan tafel zitten en deed mijn armen en benen over elkaar. Henry kwam naast mij zitten en had onze boek in zijn handen. Hij zat helemaal in dat boek. 'Denk je dat dit boek echt is. Want de mensen op de plaatjes lijken echt op de mensen hier.' Zei Henry. Ik wou zeggen, "Natuurlijk is dit echt, ik heb dit deels zelf meegemaakt. Dus wat denk je dan." Maar toen. 'Het zou kunnen, natuurlijk het lijkt onmogelijk. Maar ze lijken inderdaad. Zoals mam op The Evil Queen. Vindt je niet?' Vroeg ik. 'Nou... eigenlijk wel ja. Maar nu stil mama komt eraan.' Zei Henry. Niet alleen Regina kwam de keuken binnen maar Sheriff Graham. Maar in het echt was hij de jager van Snowwhite. The Huntsman. Meer weet ik niks van hem. En dat wil ik zo houden ook.

Maar ik zette een nep lach op mijn gezicht. 'Hey Graham, hoe gaat het ermee.' Zei ik. Graham ging met zijn hand over mijn haar. Snel deed ik mijn haar in model. 'Gaat wel prima, met jouw?' Vroeg Graham. Ik deed mijn schouders omhoog. 'Mahh.' Zei ik kortaf. Als gauw kwam Regina met een ovenschaal lasagne. Die zijn zo lekker van haar. Ik schep zo twee volle borden op. Henry en ik keken nog in het sprookjesboek. Ik was wel benieuwd wat er zou gebeuren als ik nooit daar was geweest. Het was best interessant. Regina en Graham zaten te praten over dingen waar ik niks van snapte en over het dorp. Maar dat boeide me eigenlijk niet echt. Ik wou gewoon weten of er meer is dan zij zeggen.

Tot Henry een plaatje vond van Regina en Graham. Ze stonden half te zoenen. Snel pakte ik het boek af. 'Je houdt je mond nog even, oké.' Dwong ik hem. Maar alleen keek ik nog verder in het boek maar ik vond nog een plaatje van mijn allerbeste vriendin ooit. Maar ze kan me helaas nog niet herinneren. Maar dat is misschien beter ook denk. Ik denk dat ik ook naar haar opzoek ga en haar een drankje geef zodat ze alles weer herinnerd. Maar dat kan ik haar meenemen naar Storybrooke en dan is de terug bij haar vriendje die haar niet eens herinnerd genaamd Louise. Dus daar moet ik later even wat voor maken. Ondertussen werkt Louise in een kroeg als muzikant en is Annet volgens mij in New York.

Nou de lekkere lasagne aten we nog een lekker groot stuk appeltaart met slagroom, daarbij namen we ook lekkere warme chocomelk met slagroom en kaneel. Henry en ik zaten een beetje te klote met de slagroom. Zo deed ik "de ruik de slagroom truck" bij Henry en douwde zijn hoofd in de slagroom. Ik moest zo hard lachen en dat deden we met zu'n allen. Uiteindelijk ging ik met het boek op mijn bed lezen. Ik las over Wonderland, Neverland, Oz, Frozen, de geschiedenis van alle schurken, Merline en Arthur, Hercules, The land Of Untold Story's, Agrabah en nog veel meer. Zo las ik ook het verhaal van Hook. Helaas, want daardoor kreeg ik weer gevoelens voor hem. Wat ben ik blij dat hij niet hier is. Indy hoofd erbij, je bent met Ruby wacht Red uuhhh... je hebt een vriendin. Het is raar als je nu verliefd wordt op iemand die je ook haat.

Ik liet me op het bed achterover vallen en lag daar nog even tot Henry klopte. 'Binnen.' Zei ik. Henry deed de deur open. 'Mag ik nu dat boek lezen. Jij hebt hem de hele tijd.' Zei Henry kinderachtig. 'Hier, ik heb hem toch uit.' Loog ik deels. Ik moest nog een hoofdstuk. Maar ja. Ik wist toch hoe het ging eindige. Emma werd geboren en de vloek kwam. Bla bla bla bla bla.

Ik was al gauw moe, dus ging ik maar naar bed. Ik viel echt zo in slaap. Maar had een leuke droom, namelijk ik was herenigt met mijn moeder. Maar meer weet ik niet meer.