Indy Swan, The Dark Curse

An Red Apple As Blood

We kwamen bijna bij de grens aan. 'Is dat van jou?' Vroeg Henry en keek naar achter want Henry zat naast har spullen. 'Mijn bagage.' Zei Emma. 'Wil je nu vertrekken? Nu meteen?' Vroeg ik. 'Ik haal jullie bij haar weg.' Zei Emma. 'Nee, stop. Je mag niet weggaan. Je moet de vloek Verbreken.' Zei ik. 'Nee, dat hoef ik niet. Ik moet jullie helpen.' Zei Emma. 'Je mag niet vluchten. Jij moet iedereen helpen.' Zei Henry. 'Ik weet dat je het moeilijk vindt. Maar het gaar om jullie belang. Daarom hebben jullie me hierheen gehaald.' Zei Emma. 'Alleen jij kan zorgen dat alles weer goed afloopt.' Zei Henry. Ik moest haar tegen houden. Dus zonder na te denken draaide ik aan het stuur zodat de auto van de weg reed. 'Indy. Wat doe je, dat was levensgevaarlijk.' Zei Emma. 'Dwing ons niet om weg te gaan. Dat mag niet. Alles is hier. Wij, je ouders, je familie. Alsjeblieft, Emma. Je familie heeft je nodig.' Zei ik. 'Kom we gaan naar huis.' Zei Emma.

Emma zette ons af bij Granny's. We liepen naar binnen en gingen naar de kamer van August. Henry klopte aan en August deed open. 'August, je moet me helpen. Emma wil hier weg.' Zei ik en we liepen naar binnen. 'Rustig.' Zei August. 'Je moet haar overtuigen.' Zei Henry. 'Ik weet het. Het spijt me, ik heb gefaald.' Zei August. 'Gefaald?' Vroeg ik. 'Ik heb het haar laten zien. Eerst waren het mijn benen. En nu... Kijk nu eens naar de harde waarheid.' Zei August en hij liet zijn arm zien. Het was helemaal van hout. 'Hij is van hout.' Zei Henry. 'The Blue Fairy heeft je toch in een echte jongen getoverd?' Vroeg ik. 'Dat klopt.' Zei August. 'Het klopt allemaal. Ik had gelijk. De vloek is echt.' Zei Henry. 'Dat klopt hij is echt. Ik wist het al vanaf het begin. August je weet het toch. Als ik weet hoe ik je weer in een mens maak ik dat doe toch. Net als ik je toen redde.' Zei ik. 'Wacht wat. Ik snap het niet meer.' Zei Henry met een verbaasde blik. 'Dat hoeft nu ook nog niet. Het komt goed. Ik vertel je later wel het hele verhaal. Maar nu moeten we eerst de vloek verbreken. Ik wil mijn vriendin terug. Ik wil Red terug.' Zei ik. Henry keek me nog verbaasder. 'Waarom word je weer hout? Je hoort echt te zijn.' Zei ik. 'Ik verander weer, omdat ik niet bepaald braaf ben geweest. En... Als de vloek niet wordt verbroken, gaat dit door.' Zei August. 'We laten aan Emma zien dat je verandert. Dan gelooft ze ons wel en kan ze de vloek verbreken.' Zei Henry. 'Dat heb ik geprobeerd, maar ze wil het niet zien. Dus ze ziet het niet. Ik kan verder niets doen. Ik raak uitgeput. Ik kan nauwelijks meer rijden of lopen. Straks kan ik niet meer ademen.' Zei August. 'Dan moeten we snel iets doen.' Zei ik. 'Daar is geen tijd meer voor. De tijd die ik nog heb, wil ik bij mijn vader zijn.' Zei August. 'Dus iedereen geeft op?' Vroeg ik. 'Ik heb helaas geen keus. Ik moet stoppen met operatie Cobra. Alles hangt van jou af.' Zei August.

We liepen naar het huis van Emma. Ik klopte aan en Emma deed open. 'Hoi alles goed?' Vroeg ik. 'Het gaat wel, maar... Jullie hadden gelijk vanochtend. Ik mag jullie niet weg uit Storybrooke halen. Maar ik kan ook niet blijven.' Zei Emma. 'Wat.' Zei Henry. 'Ik moet weg.' Zei Emma. 'Weg? Bedoel je dat je weggaat uit Storybrooke?' Vroeg ik. 'Ik heb Regina gesproken. Ik mag jullie blijven zien, alleen niet elke dag.' Zei Emma. 'Nee, ze is niet te vertrouwen.' Zei ik. 'Ik moet wel. Dat is beter voor jullie beide. Die stijd tussen ons gaat ten koste van anderen.' Zei Emma. 'Nee nee nee. Je bent gewoon bang. Dat overkomt alle helden voordat ze echt terugslaan.' Zei Henry. 'Jongens, dit is geen verhaal. Dit is de werkelijkheid. Er moet iets veranderen. Jullie mogen niet spijbelen en weglopen. En jullie mogen niet geloven in vloeken.' Huilde Emma. 'Geloof je er echt niet in?' Vroeg Henry. 'Dit is hoe we het nu moeten doen. Dat heb ik afgesproken. Ik zag dat ze de waarheid sprak. Ze gaat goed voor jullie zorgen.' Zei Emma. 'Ja, maar ze wil dat jij doodgaat. Jij bent de enige die haar kan tegenhouden.' Zei ik. 'Waarvan? Ze vecht alleen maar voor jou. Dat is allemaal uit de hand gelopen. Het spijt me.' Zei Emma. Henry stormde op Emma af maar zag iets.

'Hoe kom je daaraan?' Vroeg Henry en wees naar de appelflap die op de aanrecht zat. 'Van Regina gekregen.' Zei Emma en droogde haar tranen. 'Een appelflap. Niet opeten. Het is vergiftigd. Het was een list om te zorgen dat je dit zou opeten. Ze wil de Savior kwijt.' Zei Henry. 'Maar ze wist al dat ik zou weggaan.' Zei Emma. 'Je blijft een gevaar voor de vloek.' Zei Henry. 'Henry, zo mag je niet meer denken.' Zei Emma. 'Maar het is waar, ook al ga je weg.' Zei ik. 'Ik zal het je bewijzen.' Zei Emma en wou de appelflap pakken maar Henry was haar één stap voor. 'Nee.' Schreeuwde Henry. 'Wat ga je doen?' Vroeg Emma. 'Henry, als je dat doet wat ik denk wat je gaat doen. Je gaat eraan.' Zei ik. 'Dit wilde ik niet. Jij gelooft misschien niet in de vloek of mij, maar ik geloof wel in jou.' Zei Henry en at van de appelflap. 'Nee!' Schreeuwde ik met een brok in mijn keel. Maar er gebeurde niks. 'Zie je wel? 'Wil je er wat ijs bij? Dan kunnen we...' geen idee wat Emma nog wou zeggen want Henry stortte neer. Ik stormde op Henry af. 'Wordt wakker, Henry. Wordt wakker, stomkop.' Huilde ik.