Indy Swan, The Dark Curse

Snow Falls

Ik was in het ziekenhuis met de klas. Ik keek rond tot ik een man zag. Het was David, mijn opa. Hij lag op een ziekenhuis bed in coma. Ik hield zijn hand, tot Mevrouw Blanchard binnen kwam. 'Indy, kun je ons helpen met versieren?' Vroeg ze. Ik knikte. 'Komt het goed met Meneer Doe?' Vroeg ik sip. 'Zo noem je iemand als je niet weet wie hij is. Hij heet Meneer Doe.' Zei ze. 'Weet u misschien wie hij is?' Vroeg ik. 'Nee. Ik zet hier alleen bloemen neer.' Zei ze. 'Wat is er mis met hem?' Vroeg ik. 'Geen idee. Ik ken hem alleen zo.' Zei ze. 'Heeft hij familie of vrienden?' Vroeg ik. 'Er is niemand naar voren gekomen.' Zei ze. 'Dan is hij dus helemaal alleen.' Zei ik. 'Heel verdrietig.' Zei ze. 'Weet je zeker dat je hem niet kent?' Vroeg ik. 'Natuurlijk. Kom, je mag hier niet komen.' Zei ze en we liepen weg.

Ik zag Henry en liep naar hem toe. 'Ik weet waar prins Charming is. Hij ligt hier in een coma. Hij is een John Doe.' Zei ik. 'Ja, en nu?' Vroeg hij. 'Ga naar Emma en zeg dat we haar vader hebben gevonden. We zijn toch zo klaar dus ga maar. Ik verzin wel wat.' Zei ik en hij rende weg.

Toen we klaar waren liep ik naar Granny's waar we hadden afgesproken. Ik had nog een shirt van Regina mee kunnen nemen. 'Is het van jullie moeder?' Vroeg Emma. 'Ja, maar het valt haar toch niet op.' Zei ik. 'Waar denkt ze dat jullie zijn?' Vroeg Emma. 'Ik de automatenhal.' Zei Henry. 'Ze wilt het graag geloven. Dus ja.' Zei ik. 'Het is me wat.' Zei Emma. Op dat moment kwam mevrouw Blanchard binnen wandelen. 'Daar is ze.' Zei Henry. 'Hey. Verwacht er niet te veel van. We zijn nog maar net begonnen.' Fluisterde Emma. Ze kwam naast mij zitten. 'Hij kwam bij.' Zei Blanchard. 'Ik wist het.' Zei Henry. 'Hij was niet echt bij kennis maar hij greep mijn hand toen ik voorlas uit het boek.' Zei ze. 'Natuurlijk. Hij herkent je stem.' Zei ik. 'Wat zeiden de artsen?' Vroeg Emma. 'Dat het niet kon, maar ik heb het gezien.' Zei ze. 'We moeten terug, je moet hem weer voorlezen.' Zei Henry. 'Kom mee.' Zei ze en trok aan zijn arm. 'Wacht even.' Zei Emma niet begrijpend wat er aan de hand was. 'Als ik tot hem door kan dringen...' 'Denk je soms...' 'Dat hij de prins is? Natuurlijk niet. Maar ik breng op de één of andere manier iets bij hem boven.' Zei ze en we reden met de auto van Emma naar het ziekenhuis.

We liepen richting David. En er waren heel veel doctoren daar actief. Zelfs Graham was er. 'Je hebt gelijk, hij komt bij.' Zei Henry. 'Achteruit, Henry.' Zei Graham. 'Wat is er aan de hand? Is alles goed met John Doe?' Vroeg Blanchard. 'Hij wordt vermist.' Zei Graham en opeens zag ik Regina. Natuurlijk bitch. 'Wat doe jij hier? En jij dan. Jullie zouden in de automatenhal zitten. Lieg je tegen me?' Vroeg Regina boos tegen Henry en mij. 'Wat is er gebeurt met John Doe. Heeft iemand hem meegenomen?' Vroeg Blanchard. 'Dat weten we nog niet. Hij heeft zich niet verzet.' Zei Graham. 'Mam, wart te hell heb je gedaan?' Vroeg ik pist. 'Verdenk je mij ergens van?' Vroeg Regina. 'Wel raar dat de burgemeester er is.' Zei Emma. 'Ik ben zijn contactpersoon in nood.' Zei Regina. 'Ken je hem?' Vroeg Blanchard. 'Ik heb hem ooit langs de weg gevonden zonder legitimatie en toen heb ik hem hier gebracht.' Zei Regina. Opeens kwam dokter Whale eraan lopen. 'Ze heeft hem gered.' Zei hij. 'Komt het goed met hem?' Vroeg Blanchard. 'Hij stond hier continu onder toezicht. Hij moet terugkomen, want anders kan hij het vergeten.' Zei Whale. 'Dan moeten we hem gaan zoeken.' Zei Emma. 'Dat gebeurt al. Hou jij je er maar buiten. En je kunt mijn kinderen blijkbaar niet met rust laten, dus ik hou hun maar bij jou weg. Ow, geniet van mijn shirt, want meer krijg je niet van mij.' Zei Regina en trok aan onze armen naar huis.

In de avond had Regina ons afgezet. Dus Henry en ik slopen het huis uit en gingen naar het bos waar we de rest zagen. 'Jongens.' Zei Blanchard geschrokken. 'Heb je hem gevonden?' Vroeg Henry. 'Nee, en jullie horen hier niet.' Zei Emma. 'Ik kan jullie helpen. Ik weet waar hij naartoe gaat.' Zei ik en dacht aan het Enchanted Forest. Daar was een brug die ze hier ook hebben. Genaamd de Troll-Brug. Maar ik rook ook zijn geur. Toch handig de wolven zinteugen. 'Waar is hij dan?' Vroeg Blanchard. 'Hij is jou aan het zoeken. Maar hij denkt dat je ergens anders bent. Hij is denk bij de Troll-Brug.' Zei ik. Als gauw gingen we verder zoeken.

'Je moet zorgen dat hij je kan vinden.' Zei Henry. 'Ga naar huis. Je moeder vermoordt me en dan jullie en dan mij weer.' Zei Emma. 'Ze heeft ons thuis afgezet.' Zei ik. 'Je moeten nu direct terug.' Zei Emma. 'Hu vergeet het maar.' Zei ik. 'Jongens.' Schreeuwde Graham opeens. We rende naar Graham. Wat aan een beek lag en ik zag bloed. 'Waar is hij?' Vroeg Henry bang. 'O my God.' Schreeuwde Blanchard die hem blijkbaar had gevonden. Ik wist wel dat hij hier was. 'Ik heb een ambulance bij de Troll-Brug nodig. En opschieten.' Zei Graham door een walkietalkie. Henry stonden aan de kant terwijl de andere hem hierheen droegen. 'Ik heb je, het komt goed.' Zei Blanchard. 'De ambulance is onderweg.' Graham. 'Haalt hij het?' Vroeg Henry. En Blanchard deed mond op mond beademing en David kwam bij. 'Jij, jij hebt mij gered.' Zei David. 'Het is haar gelukt. Ze heeft hem wakker gemaakt.' Zei ik. 'Je hebt gelijk.' Zei Emma. 'Dank je wel.' Zei David. 'Wie ben jij?' Vroeg Blanchard. 'Ik weet het niet.' Zei David. 'Dat maakt niks uit. Het komt allemaal goed.' Zei ze en de ambulance kwam eraan.

We kwamen in het ziekenhuis. Maar we mochten niet naar hem toe. Opeens kwam er een vrouw binnen lopen en ze kwam me nogal bekent voor. Het was prinses Abigail. Natuurlijk, hun twee hoorde eigenlijk te trouwen. Maar ze werd weggestuurd. 'Wie is dat?' Vroeg Blanchard. 'Zijn vrouw.' Zei Regina die uit het niets achter ons stond. Ik kon haar alleen maar boos aankijken. 'Zijn naam is David Nolan en dat is zijn vrouw Kathryn. Ze is zo blij dat ik ook geen zin meer heb om jullie aan te pakken.' Zei Regina. Zijn echte naam is ook meteen zijn vervloekte naam. Wauw. 'We hebben het nog wel over jullie insubordinatie. Weet je wat het betekent? Het betekent dat jullie huisarrest hebben.' Zei Regina.

Twee tellen later kwam Kathryn binnen gelopen. 'Dank jullie wel. Wat fijn dat je David voor me hebt gevonden.' Zei Kathryn. 'Ik snap het niet. Wist je niet dat hij hier lag, in een coma?' Vroeg Blanchard. 'Ik kon een paar jaar geleden niet goed meer met David onderweg. Het was mijn schuld, dar weet ik nu. Ik lag vaak dwars en ik zei dat hij moest weggaan als hij dat wilde. Dat deed hij. Ik heb hem niet tegengehouden. De grootste fout die ik ooit heb gemaakt.' Zei Kathryn. 'Ben je hem niet gaan zoeken?' Vroeg Emma. 'Ik dacht dat hij de stad uit was. Nu weet ik waarom hij niks van zich liep horen. Nu krijg ik eindelijk de kans om te zeggen dat het me spijt. We krijgen een tweede kans.' Zei Kathryn. 'Wat geweldig.' Zei Blanchard zacht met pijn in haar hart.

Whale kwam aanlopen. 'Het is een wonder.' Zei hij. 'Is alles in orde?' Vroeg Kathryn. 'Fysiek gezien wel. We weten nog niet of hij zijn geheugen terugkrijgt.' Zei Whale. 'Waarom is hij uit het niets wakker geworden?' Vroeg Blanchard. 'Er kwam opeens iets in hem boven.' Zei Whale. 'Wilde hij opeens een eindje wandelen?' Vroeg ik. 'Hij kwam bij, hij wist niet wat hij deed en ik denk dat hij ergens naar op zoek ging, denk ik.' Zei Whale. 'Naar iemand.' Zei Henry. 'Jongens, kom mee.' Zei Regina en liep weg. 'Je moet ze niet geloven. Hij was op zoek naar u. Hij ging naar de Troll-Brug net als in het verhaal.' Zei ik. 'Dat is het laatste wat ik hem voorlas.' Zei Blanchard. 'Nee, jullie horen bij elkaar.' Zei Henry en we liepen weg. Wat een dag was het zeg.