Misschien morgen

2

Richard roept iedereen één voor één bij zich. Nog even en ik ben aan de beurt. 'Suus, wil je even komen?' klinkt de kille stem van Richard. Angstig sta ik op, niet dat hij kan zijn dat ik bang ben. Ik toon mijn  emoties niet en zeker niet aan hem. Angst geeft hem namelijk kracht. Hij kan het ruiken, net als dieren.

Langzaam loop ik achter hem aan. We gaan een afgelegen kamertje in.  Richard drukt me tegen muur en begint mijn gezicht te strelen. Boos sla ik zijn handen weg, maar dat had ik beter niet kunnen doen. Kwaad drukt hij mijn handen tegen de muur en begint me wild te zoenen. Ik hou mijn lippen stijf op elkaar en beweeg mijn hoofd angstig heen en weer. Hij drukt zijn lichaam hard tegen de mijne aan, waardoor bewegen onmogelijk wordt. Zijn armen gaan over mijn hele lichaam, blijven even steken bij mijn billen om er in te knijpen om vervolgens zijn weg te vervolgen naar mijn borsten. Hij scheurt mijn shirt en klikt mijn bh los. Zijn lippen verlaten de mijne en gaan in een strook van kusjes richting mijn borsten. Ik lijk verlamd, kan niks doen en voel alleen maar hoe zijn monden duizende kusjes op mijn borst drukt. Zijn handen gaan naar mijn broek. Ruw trekt hij mijn riem los. Ongeduldig vriemeld hij aan mijn knoop. Ik probeer me te verzetten, maar hij is veel te sterk. Hij sjort mijn broek naar beneden en scheurt mijn onderbroek van mijn lijf. Hij begint me weer wild te zoenen. Snel maakt hij zijn broek los en laat zijn onderbroek naar beneden glijden. Angstig knijp ik mijn ogen dicht, mijn wangen zijn nat van de tranen. Ik voel helse pijnscheuten door mijn lichaam schieten. Ik voel hoe hij mij vanbinnen helemaal bont en blauw beukt. Luid kreunend komt hij in mij klaar. Eindelijk verlaat hij mijn lichaam. Huilend val ik als een zielig hoopje op de grond.

Ik moet hier weg! Zo snel mogelijk als het kan, maar hoe? Niemand weet waar ik zit en zelf heb ik niet genoeg kracht meer om te vluchten. Ik moet maar wachten totdat iemand mij gaat missen en mij gaat zoeken. Ik hoop dat dat snel gebeurt, want ik hou het hier niet lang meer vol.