Misschien morgen

7

Het is nu twee dagen nadat ik Eva bij die mannen heb weggehaald. Ze heeft zich denk ik na dat moment al 20 verontschuldigd. En elke keer weer zeg ik dat het niet uitmaakt. Vandaag heeft ze een gesprek met Mechels. Ik hoop echt dat ze weer mag werken. Als je al zeven jaar met iemand samenwerkt met veel ervaring dan mis je diegene echt als je een keer een paar dagen met een onervare rechercheur moet werken die eigenlijk niet eens recherche is. 'Eef kom je? Als we nu niet gaan komen we te laat!' roep ik naar boven. 'Jaja ik kom eraan.' Met veel lawaai komt ze de trap af gedenderd. Haar haar natuurlijk strak in een staart naar achteren. Ik druk haar jas in haar hand en open de deur. Ze geeft mij een kus op mijn wang. 'Wat ben je soms toch ook een lieverd.' Vreemd kijk ik haar aan. Mijn wangen worden een beetje rood terwijl ik weet uit te brengen: 'Soms?'. Lachend kijkt ze me aan. 'Ja soms ja.' Hoofdschuddend loop ik achter haar aan richting de auto. 'Mag ik rijden?' 'Nee, ik rijd.' Een beetje verbaast kijkt ze me aan. 'Oke, dan rijd jij.' Ik gooi haar de sleutels toe en geef een knipoog. 'Grapje, ik heb graag dat je rijdt.' Eva ziet er de hele weg een beetje gespannen uit. 'Gaat het wel?' Ze geeft me een wrange glimlach. 'Beetje zenuwachtig, maar het gaat wel.' Zachtjes leg ik mijn hand op haar been. Ik geef een bemoedigend kneepje en aai ook nog een keer over haar hoofd. Zij blijft strak voor zich uit kijken. Eenmaal bij het bureau aangekomen druk ik nog een bemoedigende kus op haar wang en fluister dat het allemaal wel goed komt. Ze loopt snel bij mij weg en loopt richting het bureau. Ik loop langzaam achter haar aan en ga aan mijn bureau zitten terwijl ik kijk hoe zij bij Mechels op de deur klopt. Ze wordt naar geroepen en langzaam opent ze de deur. Ik zie hoe ze gaat zitten en hoe Mechels mond beweegt, maar ik kan niks verstaan.

Rennend en met tranen stromend over haar wangen komt ze het kantoor uit en gaat rechtstreeks door naar de wc's. Verschrikt ga ik haar achterna. Stil loop ik naar binnen. Op dit moment kan het me geen moer schelen dat het de damestoilet is. 'Eef, gaat het wel?' Ik hoor zacht gesnik uit een van de toiletten. Zachtjes klop ik op de deur. 'Eef doe je even open?' Zacht hoor ik een klikje. Snel ga ik naar binnen. 'Eef wat is er allemaal aan de hand?'