Misschien morgen

12

Ik schrik wakker van een oorverdovend geluid. Nog even blijf ik liggen om te horen waar het geluid vandaan komt. Weer hoor ik een ijzige gil. Zo snel ik kan spring ik uit bed en ren over de gang naar de kamer van Eva. Zonder na te denken trek ik de deur open. Eva ligt woelend in bed. Tranen stromen over haar wangen en haar voorhoofd is kompleet bezweet. Stilletjes loop ik naar haar toe. Voorzichtig leg ik mijn hand op haar voorhoofd. Ik fluiter zachtjes in haar oor. 'Rustig maar Eva ik ben bij je. Hier kan je niks gebeuren.' Plotseling schiet Eva omhoog. Ze knalt vol met haar hoofd tegen mijn schouder aan en valt meteen weer terug. Ze grijpt naar haar hoofd. 'Gaat het Eef?' 'Auhw. Het gaat wel. Wat doe jij hier eigenlijk om half 3 's nachts?' 'Je hebt mij wakker gegild. Ik kwam kijken wat er aan de hand was.' 'Nou niks, dus ga maar weer weg.' 'Maar Eef wil je me niet vertellen wat er was?' 'Nee dat wil ik niet.' 'Je moet wel ooit gaan praten he. Anders mag je straks nooit meer terug naar het politiewerk.' Boos kijkt ze me aan. 'Dat weet ik zelf ook wel.' snauwt ze me toe. Langzaam loop ik de kamer uit. 'Wolfs?' hoor ik Eva vragen. 'Ja?' 'Sorry ik kan het gewoon nog niet. Wil je me nog even de tijd geven?' 'Tuurlijk, ik geef je alle tijd die je nodig hebt, maar ik mis je gewoon naast mij op de werkvloer. Met Romeo is niks mis, maar jij bent gewoon leuker.' Waarschijnlijk had ze dit niet verwacht, want haar wangen worden een beetje rood. 'Je bent schattig als je bloost.' zeg ik met een knipoog. Eén seconde later vliegt er een kussen naar mijn hoofd. Ik vang hem op en gooi hem met dezelfde snelheid weer terug. Ze krijgt het kussen vol in haar gezicht. Snel loop ik naar haar toe. 'Sorry dit was niet de bedoeling. Gaat het?' Ik buk naast het bed. Opeens springt Eva op en slaat met het kussen rond mijn oren. Dit had ik niet verwacht en ik val om. Met mijn hoofd raak ik iets hards. Even blijf ik liggen om te kijken wat Eva's reactie is. 'Wolfs? Wolfs gaat het?' Stil blijf ik liggen. Met moeite hoe ik mijn lach in. Eef knielt naast me en schudt aan mijn schouders. 'Wolfs doe niet zo flauw.' Weer blijf ik doodstil liggen. Langzaam gaat haar hand door mijn haar. 'Het spijt me Wolfs. Ik bel een dokter. Het komt allemaal goed.' Shit straks komt de dokter echt. Misschien moet ik maar stoppen met mijn spelletje. Als ze bijna opstaat, pak ik haar hand en trek haar terug. Door mijn onverwachte actie valt ze vol op me. 'Klootzak! Ik dacht dat je buiten bewustzijn was.' 'Sorry, ik wilde alleen een grapje uithalen.' Plotseling merkt ze dat ze op me ligt. 'Sssoryy.' stottert ze. Ik leg mijn vinger op haar lip en buig naar voren. 'Zeg maar even niks.' fluister ik.