Misschien morgen

28

Wolfs pov.

Verwachtingsvol kijk ik haar aan. Ze heeft haar blik nog steeds op de tafel gericht en ze ademt nog een paar keer goed in en uit. Ze begint te vertellen, over vroeger toen haar moeder nog leefde. Ze heeft een kleine glimlach op haar gezicht als ze vertelt over de weinige mooie herinneringen die ze heeft. Langzaam betrekt haar gezicht, als ze begint te vertellen over de momenten na de dood van haar moeder. Hoe haar vader meer begon te drinken en hun steeds verder begon te slaan. Langzaam worden haar ogen steeds wateriger. Ze last steeds vaker een pauze in om haar emoties onder controle te houden. Voorzichtig pak ik haar hand en wrijf met mijn duim over de rug van haar hand. Ze schenkt mij een waterige glimlach en vervolgt haar verhaal. Hoeveel pijn ze had gehad na de eerste keer dat haar vader 's avonds langskwam. Vlak na haar 5e verjaardag. Hoe hij sinds die dag haar elke avond kwam opzoeken en soms zelfs twee keer op een dag. De tranen stromen over haar wangen als ze vertelt over de tijd dat ze seksuele voorlichting hebben in de klas. Als ze voor het eerst erachter komt dat wat haar vader bij haar doet niet normaal is. Hoe meer ze vertelt, hoe bozer ik word en langzaam worden ook mijn ogen waterig van al haar verdriet en pijn, maar ook van de haat voor haar vader die met het woord dat ze uitspreekt groter wordt.

Eva pov.

Even werp ik een blik op Wolfs. Hij kijkt voor zich uit met natte ogen vol woede, maar ook medelijden. Ik strengel mijn vingers tussen de zijne. Hij kijkt me even aan en knikt me bemoedigend toe en ik begin weer te vertellen. 'Toen ik ouder werd en rondere vormen kreeg, vond hij dat geweldig. Hij kneep in mijn borsten alsof het stressballetjes waren. Hoe ouder ik werd, hoe meer ik de situatie wilde veranderen. Ik kwam erachter dat hij bezig was met illegale practijkjes en volgde alles op de voet. Op een gegeven moment ging hij een paar dagen weg. Ik ben nog nooit zo blij geweest. Omdat ik wist wat hij ging doen, ben ik toen hij twee dagen weg was naar het politiebureau gegaan. Ik heb hem aangegeven en heb toen twee maanden niks van hem gehoord. Ik leefde samen met Maurice in ons huis, maar had geen geld om alles kosten te betalen. Na een tijdje werden we uit huis geplaats en we kwamen terecht in het straatleven. Dagen lang zwierf ik op straat. Maus lag het grootste deel van de dag op een bankje in het park te slapen. Ik ging erop uit. Ik stal eten van de markt en uit supermarkten en deelde dat met mijn broertje. Maanden lang ging het goed. Ik bleef uit de handen van de politie en kon ons tweeën in leven houden, maar toen ik op een zaterdagmiddag een brood van een marktkraampje meenam, werd ik bij mijn arm gegrepen. Ik sloeg wild om me heen, maar de greep om mijn arm verstrakte alleen maar. Ik keek woest omhoog in het vriendelijke gezicht omrand met rode krullen. Marion nam me mee naar het bureau. Zij heeft me laten inzien dat ik wat met mijn leven moest gaan doen. Ik zag in dat ze gelijk had en sindsdien heb ik geprobeerd mijn leven weer op de rit te krijgen. Ik mocht zolang bij haar inwonen samen met Maus en heb de avondschool gevolgd. Na een jaar was ik geslaagd en ik ben op de politieschool terecht gekomen. Ik kwam Frank tegen en trok bij hem in. Na een jaar hard heb ik een huis gekocht voor Maurice. Na 2 jaar en vijf vreselijke partners, kwam jij. Jij heb ervoor gezorgd dat mijn leven op z'n kop kwam te staan en nu zitten we hier.' Ik slaak een zucht en richt mijn blik op Wolfs.  Wolfs vangt mijn blik met zijn ogen. 'Bedankt Eef, dat je me jouw vertrouwen hebt willen geven.' Voorzichtig glimlach ik naar hem en ik ontvang zijn zoveelste knipoog.