Misschien morgen

4

5 dagen zit ik hier opgesloten. Vast in een vies kamertje met overal piepende grijze ratten. Elke dag komt Richard mij "Gedag zeggen" en mij wat te eten en te drinken brengen. Zijn opvatting van gedag zeggen is alleen wat anders dan die van de meeste mensen. Zijn bezoekuurtjes zijn de vreselijkste uurtjes in mijn hele leven. Het doet me denken aan mijn jeugd. Ik mis Wolfs, Marion, Romeo en zelfs Mechels. Ik mis mijn werk en de Ponti en ik verlang meer dan ooit naar een glas chocomel. Ik wil weer kunnen hardlopen door het Heuvelland, 's avonds kunnen genieten van het gerecht van mijn persoonlijke chefkok en weer eindeloos discussiëren over een zaak. Zouden ze me wel missen? Misschien zijn ze wel blij dat ik weg ben. Nee, Eva nee! Natuurlijk missen ze je. Ze komen je binnenkort gewoon bevrijden. Vertrouw in je collega's. Het komt allemaal goed.

Ik schrik wakker van een rat die aan mijn hand snuffeld. Ben ik dan toch nog in slaap gevallen? Verward kijk ik om me heen. Ik lig op een oud versleten matras vol vieze wit-gelige vlekken. Ik kijk naar het kleine streepje licht dat binnen komt door kleine raampje. Ik heb totaal geen besef van tijd, maar het zal wel dag zijn. Plotseling gaat de grote deur met veel gekraak open. Richard komt binnen met een flesje water en een droog sneedje bruinbrood. Hij komt naar me toe gelopen. 'Heey Suus, alles goed? Vermaak je je een beetje' Boos kijk ik hem aan. Hij lacht me vol in mijn gezicht uit. Ruw drukt hij een kus op mijn mond om me vervolgens overal te betasten. Gelukkig wordt hij geroepen door één van de mannen. Elke keer als hij weg gaat spreek ik met mezelf af dat ik me de volgende keer ga verzetten. Dat ik van mij af ga bijten, maar elke keer als hij weer aan me komt, lijk ik verlamd. Gulzig neem ik een paar slokken water om vervolgens aan het vieze broodje te beginnen. Mijn gedachten dwalen af naar de heerlijke geuren die uit pannen opstijgen als hij weer een staat te koken. Deze gedachte vast proberen te houden probeer ik het broodje verder naar binnen te werken. Wonder boven wonder proef ik niet meer hoe vreselijk het broodje eigenlijk smaakt, maar kan ik me de smaak van heerlijke chinees inbeelden.

Hoihoi, als jullie nog opzoek zijn naar een nieuw verhaal om te lezen, mijn vriendin @ KimmBoo schrijft een spannend boek genaamd Verkocht.