Wolfs pov.
Wanneer ik het bureau inloop, wordt ik vrolijk begroet door Romeo. 'Hey Wolfs, wij mogen een getuige gaan horen in Amsterdam!' Meteen betrekt mijn gezicht. 'Hm' reageert ik helemaal niet zo blij als ik net nog was. Romeo lijkt het niet te merken en loopt vrolijk door richting de uitgang.
Na drie uur lange autotocht komen we aan in Amsterdam. 'Wat is het adres?' vraag ik Romeo. 'Gieterstraat 5.' Ik weet gelukkig nog hoe ik daar moet komen en een kwartier later staan we daar voor de deur. Romeo belt aan. Na twee minuten zien we een schim achter het matglas. Zonder de deur te openen, horen we een vrouwenstem roepen: 'Wat moet dat?!' Ik kan een glimlach niet onderdrukken, wanneer ik het zenuwachtige gezicht van Romeo zie. 'Goedemiddag mevrouw, politie Limburg zuid. Zou u even open willen doen? Dat praat wat makkelijker.' We horen een sleutel in het slot en niet veel later vliegt de deur open. Een vrouw met geverfd blond haar en een dik opgemaakt gezicht komt in ons blikveld. 'Ik ben Wolfs en dit is mijn collega Sanders. U bent een jaar geleden toch getuige geweest van een gewapende overval op een seksshop?' 'Ja, dus?' 'Zouden wij u daar een paar vragen over mogen stellen?' 'Heb ik een keus?' snauwt ze ons toe. Ze loopt naar binnen en wij volgen haar naar de woonkamer. Ik moet moeite doen om mijn neus niet te bedekken. Wat een stank! 'Kunt u ons vertellen wat er precies is gebeurd die dag?' 'Ik wilde een vibrator kopen en stond dus in de winkel voor het schap. Opeens kwam er iemand binnen die schreeuwde dat we op de grond moesten gaan liggen. Hij had een zware stem en een pistool bij zich. Ik schrok me dood en deed meteen wat hij zei. Hij beval de man van de kassa al het geld te geven. Toen hij dat had ontvangen, rende hij de winkel uit. Niet lang daarna kwam de politie binnen en na een kort verhoor ben ik naar huis gegaan.' 'Oké harstikke bedankt voor de informatie', zegt Romeo terwijl hij opstaat. Hij schudt de hand van de vrouw en ik volg. Ze loopt ons voor naar de voordeur en gooit de deur met een klap achter ons dicht. Verbaast kijk ik naar de deur. 'De politie is je beste vriend.' zeg ik met een zucht. 'Nou daar hadden we ook niet veel aan. Al denk ik wel dat het om dezelfde dader gaat. Wat denk jij?' vraag ik aan Romeo. 'Ehm...de beschrijving komt overeen. Dus er is een grote kans dat het dezelfde dader is.' 'Ja precies, dat denk ik ook.' We lopen naar de auto en vertrekken weer naar Maastricht.
Aangekomen bij het bureau is het al bijna zes uur. We vertellen Marion en Esmee nog even wat we te weten zijn gekomen en lopen het kantoor van Mechels in. 'Heeft u nog wat uit het ziekenhuis gehoord?' begin ik het gesprek. 'Nee nog steeds geen bericht. Hij dat getuige bezoek nog wat opgeleverd?' Ook haar vertellen we wat te weten zijn gekomen. 'Goed werk, jullie kunnen gaan. Ik zie jullie morgen.' 'Tot morgen' antwoorden wij tegelijk. Ik zeg Marion, Esmee en Romeo gedag en spring op mijn moter. Ik rij snel langs de supermarkt en haal de ingrediënten die ik nodig heb. Met een volle tas in mijn ene hand en mijn helm in m'n andere hand loop ik na een half uur de supermarkt weer uit. Ik stap op me moter en rij naar De Ponti. Ik parkeer voor de deur en loop naar binnen.
----------------------------------
Sorry dat ik niet meer zovaak update. Ik heb een beetje weinig inspiratie. Ik hoor graag of jullie nog tips of aanmerkingen hebben!!
JE LEEST
Misschien morgen
FanfictionIk ben begonnen met een fanfiction van Flikken Maastricht. Over de titel ben ik nog niet helemaal zeker. Het gaat over het team van Flikken Maastricht. Eva gaat een moeilijke tijd te gemoed