The Right Time For Us

*10 YEARS AFTER*

"Salamat po doctora theandro" sabi sa'kin ng isang middle age na babae.

"Walang anuman po basta kapag nagkaproblema po ulit magpacheckup po kayo ulit" sabi ko naman sa kanya.

After 10 years I become a successful physician. Dahil sa pagsisikap ko naging isa akong successful physician at hindi ko inaasahang matutupad ang pangarap ko. Salamat sa mga taong naging inspirasyon ko. Kamusta na kaya sila akiro at jayce? Maging si isabella? Matagal na ang nangyari kaya okay na ako. Okay na ako wala na akong anumang galit o sama ng loob sa kanila.

Nagulat ako kay mira nang tawagin nya ako.

"Doctora may pasyente pong inassign sa inyo si doctor cruz nasa emergency room po sya ngayon duguan po eh" sabi ni Mira.

Si Mira ang nurse na matalik kong kaibigan sya ang naging pamilya ko dito sa hospital na pinagtatrabahuhan ko.

Pumunta ako sa emergency room para tignan kung anong magagawa ko doon sa pasyenteng inassign sa'kin ni doctor cruz. Pagdating ko doon ay nakita ko sya na duguan at nakacamouflage na damit parang sundalo sya. Dinaluhan ko sya at nakita ko ang nakasulat sa gilid ng uniform nya.

"Alfaro?" Patanong na sambit ko.

Baka kaapelyido nya lang si Jayce haha ang alam ko medtech ang course nya at magkaklase nga kami noon diba?

Tinreat ko ang sugat nya at tinahi ko ang mga sugat na malalim. Habang ginagamot ko sya sa er ay panay ang inda nya dahil sa hapdi at sakit na nararamdaman nya.

Nagulat naman ako ng may dumating na isang middle 20's at mukhang kaedad ko ang babaeng yun. Agad nyang nilapitan yung sundalo at dinaluhan ito.

"Kamusta ang boyfriend ko?" Tanong nya sa'kin

"I'm not your boyfriend mahiya ka naman" sabi ng sundalo sa babae

"Your mine!" Sabi ng babae.

"No I'm not! Doc please treat me dahil hindi ko gusto makasama ang babaeng ito dito" sabi nya sa'kin

"But babe?!" Sabi ng babae.

"Don't call me babe kadiri ka!" Sabi noong sundalo.

Umirap lang ang babae sa kanya. Naalala ko talaga si Jayce at si isabella siguro kung makikita ko silang ganito hahagalpak talaga ako sa tawa.

Matapos kong gamutin ang sandalong yun ay agad na inilipat sya sa isang V.I.P room. Dumalaw ako sa kwarto nya para icheck ang vital signs nya at may nakita akong lalaking nakatayo doon at nakahalukipkip.

Nang pumasok ako sa kwarto napalingon sya sa'kin. Bigla akong kinabahan pamilyar ang lalaking iyon sa'kin.

"Goodafternoon doctora theandro" sabi nya sa'kin

"Goodafternoon Mr?" Tanong ko

"Mr. Jayce alfaro" sabi nya sabay ngumiti ng malapad sa'kin.

"Jayce?" Takang tanong ko.

"Long time no see Sophia" sabi nya sa'kin

"How paano mo ako nakilala agad?" Tanong ko.

"Maybe because your the same walang pinagbago sa itsura mo" sabi nya.

"Sino sya? Kapatid mo?" Tanong ko.

"Nope he is my cousin" aniya.

"Oh akala ko kapatid mo" sabi ko.

"Wala namang kapatid si jay-jay" aniya

"Huh?" Takang tanong ko. Para kasing may sinabi sya na hindi ko narinig eh.