Cailee & the Blue Eyed Soldier (Completed)

Chapter 34- We meet again

Cailee's POV

Hindi ko ala mang mga nangyari pagkatapos kong makita si Gab sa harapan ko. May hawakitongbaril at parangpapatayng tao. His eyes were blazing with anger. He grew up... He is not the boy I knew. He is a man now.

Pagdating namin sa Cordonia, abo't-abot ang sermon ni Khal sa akin. Lahat nag-alala sa nangyari pero hindi ako makaramdam ng kahit ano. Para akongnamanhid. Nanditosi Gab.

My dad looks like he went from hell. He scolded me for being so foolish then hugged me tight. All the while, tahimik langako. But my mind is screaming... I want to say something, but I can't speak.

Hindi kami nagtagal sa Cordonia, nagbiyahe kami papunta sa France at mula doon, lumipad kami pauwi ng Country Club. I can sense Gab's stare, but I tried not to be affected. Tinuon ko na lang ang paningin ko sa mga ulap. Or sometimes I pretend to be asleep.

Paglapag ng eroplano sa Manila International Airport, sumakay ulit kami ng mas maliit na eroplano pauwi ng Country Club. Pagbaba ko ng eroplano, sinalubong ako ni mommy. Iyak siya ng iyak.
Ngayon ko naisip ang bigat ng ginawa ko. Although I saved a life, peroparangnaguguiltyako at pinag-alala kosila. Madaming tanong sa isip ko. Kung bakitnandoonsi Gab? Bakit may hawak silang barilni Jack? Bakit parang ang dali nilang bumaril? Ano ba talaga ang meron? Ano ang hindi ko alam?

Literal na kinulong ako sa bahay ni daddy.
"You will not go out Cailee." Sabi nito sa akin. Si mommy, for the first time hindi kumontra kay daddy.

Nakaupo ako sa kama ko. Ngayon bumabalik ang mga emosyon na dapat kong naramdaman ng makita ko si Gab after 7 years. Kinapa ko ang pendant na laging naka-pin sa bra ko. It's a spiderman pendant na bigay sa akin ni Gab dati. Baka ito na yung hinihintay kong closure. Gusto ko ng mag-move on permanently.

Mga tatlong araw pa akong nakakulong sa bahay bago ako pinayagan ni mommy na lumabas. Tinanong ko kung nasaan si daddy, nasa Admin Building daw at merong meeting.

Hindi ko alam kung bakit ako hinatak ng mga paano ko sa Admin Building but natagpuan ko ang sarili kong hinahanap si daddy.

Hindi ako kumatok at basta na lang pumasok sa meeting room. All eyes are on me. But those blue eyes are the one that disarmed me.

I cleared my throat.

"May meeting pala kayo." I said to my dad. I looked around and I saw Xykie and Sakura with them, and Jack. Hindi ko pinansin si Gab.
"Bakit nandito si Sakura at si Xykie?" I asked. Pumasok ako even though I was not invited at sinarado ang pintuan.
"Cailee, we are in the middle of an important meeting." Mahinahon na sagot ni dad.
"About what happened to me?" I asked again. Umupo ako sa pinakadulong upuan. Kaharap ko sa daddy.
Walang kumikibo. "Bakit nandito si Sakura at si Xykie? Aren't they too young to know what happened to me?" Tanong koulit.
"This is not about you." Gab replied.
"Shut up." I countered back. He rolled his eyes.
"This is a case, Cailee. You were not supposed to be part of it." Daddy told me.
"Pero ako ang nakidnap." I reasoned out. "Kung yung dalawang bata kasama sa meeting, bakit ako na involve hindi niyo sinasama?"
"What can a doctor do?" Tanong ni Gab. Lalong nag-init ang ulo ko.
"I am a member of UN..."
"Yes... The feeding the world program." Sarcastic nasagot ni Gab.
"How dare you..."
"Cailee... don't force me to lock you in your room." My dad said coldly. I know that tone.

Tiningnan ko ng masama si Gab... Sana bumulagta siya sa talim ng tingin ko.
Lumabas ako ng meeting room na nagpupuyos sa galit.

Nakasalubong ko palabas ng Admin building si Trevor. And resident doctor ngayon dito sa Country Club. Matanda siya sa akin ng 5 years. Everybody thought nananiligaw siya sa akin.

"Cailee... Are you feeling well? Namumula ka."
"I'm good. Just a little hungry, I guess." I tried to smile.
"Good. Pwede tayo mag-early lunch. Tara?" Yaya ni Trevor.

Hindi na ako nakatanggi. Trevor is a good man. He came from a family of doctors. Nakilala ko siya when sa Negros thru Tita Diane when I went in Hacienda to volunteer.

After namin kumain sa Tree Top restaurant,tumambay kami sa Starbucks sa downtown. Napagkwentuhan namin ang mga batang dinadala sa hospital na kulang na ang mga organs... Nakakabahala...

"Cailee, can we talk?" Napatingin ako sa kaliwa ko. Nakatayo doon si Gab.Nakahalukipkipito at parang away ang ipinunta sa tapat namin.
"No... May lakad kamini Trevor." I smiled at him sakatumayo. "Tara na Trev...sabi mo manonood tayo ng sine."
Napanganga si Trevor sa akin.
"Manonood tayo?"Balik na tanong ni Trevor.
"Oo. Sabi mo gusto mong panoorin yung movie tungkol sa mga unggoy." Pasimplekong nilakihan ng mata si Trev.
"Ah...yeah... Oo nga palabas na. Let's go." Trevor entwined my hands to him. Iniwan namin si Gab na naniningkit ang mata na nakatayo sa Starbucks.