6. BÖLÜM

107 18 5
                                    


( WONHO NUN AĞZINDAN)
Cansuyu eve bıraktıktan sonra kafeye tekrar gittim. (3 serserinin adları, Min Joon, Joon Seo, Dong Hyun. Min Joon çetenin başı) Min Joon, Joon Seo ve Dong Hyun beni bekliyorlardı.
- Hallettin mi işi?
- Hallettim.  Onu sevdiğimi söyledim.o da beni seviyormuş.
- Tamamdır. Şimdi elime düştün Cansu Hanım. Wonho sen bu kıza kendini iyice inandır. Her türlü iyiliği yap. Annesine de devdir kendini. Bu kıza hayatınının en büyük şokunu yaşatalım.
- Tamam tamam. O iş bende kız içine düşecek zaten...
~~~~~~~~
     Annemin yanına gittim. Söylemenin vakti gelmişti.  Yanına comeldim.
- Anne,
- Efendim kızım.
Sana bir şey söylemem gerek. Ama üzülmek yok.
- Soyle kotu bir şey mi?
- Benim için hayır Babamla ilgili.
- Babana bir şey mi oldu?
- Ölmüş o , tefeciler döverek öldürmüş.
     Bunu söylediğimde annemin yüzü sarardı. Nefes alış verişi zorlaştı. Ve olduğu yere bayıldı.
   Hemen ambulansı aradım. Hastaneye götürdük annemi. Korkuyordum. Wonhoyu aradım. Annemi ameliyata aldılar.
    Wonho geldiğinde ona ilanları anlattım.  Beni teselli etmeye başladı. Ameliyat 3,5 saat sürdü. Çıktığında doktorlar yoğun bakıma alınması gerektiğini ve kendimizi her şeye hazırlamamız gerektiğini söyledi. Şu adam öldügitti ama hala pesimizi birakmiyo.
( BİRKAÇ HAFTA SONRA)
Ben hayatimadevam etmeye çalışıyordum. Annemin durumu daha kötüydü. Eğer ölürse ne yapacağımı düşünüyordum. O kadar caresizdim ki.  Ama Wonho bana her şeyi az da olsa unutturuyordu.
    Birlikte okul çıkışında kafeye gittik. Dondurma aldık. Konuşuyorduk. Hastaneden çağırdılar. Annemin durumu kötüleşmiş. 
     Ağlıyordum, gözümdeki yaşlar artık isyan etmişti. Hastaneye vardığımızda anneme kalp madaki yapıyorlardı.
    O alet düz çizgiyi gösteriyordu. Filmlerde hep böyle olunca o kişi ölüyordu.  O durumu aklıma getirmemeye çalışıyordum. Çünkü getirince kafayı yiyecek  gibi oluyordum. Doktorlar masaj yapmayı bırakmıştı. Ama alet hala düzdü. Camın arkasından bağırıyordum.
- Niye duruyorsunuz, devam etsenize!
-  Ya bırakmayın devam edin nolur?( bu sırada cama vuruyor)
     Doktorlar annemin yüzünü kapattılar. Annem ölmüştü.  Çıktıklarında doktorlara saldırıyordum. Wonho beni sakinleştirmeye çalışıyordu.
    Annemi götürdüler.  Morga girdiğimde annemin yüzünü açtım. Hayat onu çok yormuştu. Bunu yüzündeki her bir çizgi, morluk fazlasıyla anlatıyordu. Ona son bir kez onu sevdiğimi söyledim. Dışarı çıktığımda ağlamaktan gözleri morarmış olan Güneş i gördüm. Sarıldık. Wonho da ordaydı.  Beni beklemişler saatlerce. Bu saatten sonra onlara daha çok ihtiyacım vardı.....

Yeni bölüm geldiii.  Umarım begenirsiniz yazililarim bitti. Daha sık bölüm yazabilirim. Sizleri seviyorum. Kendinize iyi bakın. ❤❤❤

ŞEYTANİ AŞK Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin