Μερικές φορές εύχεσαι να μπορούσες να παγώσεις τον χρόνο. Κάτι που είναι αδύνατο. Και όμως έτσι ένιωσα την ώρα που με φίλησε. Δεν είναι και το πρώτο μου φιλί για να με κάνει να νιώσω έτσι. Ήταν απαλό και τρυφερό ταυτόχρονα. Αλλά όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Την στιγμή μας την χάλασε η Ράμζι με έναν μορφασμό και κάνοντας τα στραβά μάτια. Κοιταχτήκαμε μια ακόμα φορά πριν φύγει και παραδώσει την θέση του στην Ράμζι.
Ήρθε και έκατσε διστακτικά δίπλα μου. Στην αρχή δεν μιλούσε. Ίσως μου έδινε χρόνο να συνειδητοποιήσω τι είχε γίνει. Ή ίσως έδινε στον εαυτό της χρόνο ώστε να προετοιμάσει τα λόγια της. Όντως μετά από λίγο πήρε τον λόγο και μου είπε ότι θα έπρεπε να είχαμε μιλήσει νωρίτερα αλλά δεν βόλευαν οι περιστάσεις. Κούνησα το κεφάλι μου, παροτρύνοντας την να συνεχίσει. Είπε πως με θαύμαζε για την επιμονή μου. Το ότι δεν φοβάμαι να οδηγήσω με τέτοιους τρόπους την εκπλήσσει. Επίσης μου ανέφερε πως θα φτάσω πολύ ψηλά αν συνεχίσω αυτήν την προσπάθεια.
Δεν είχα να της απαντήσω κάτι πάνω σε αυτά που μου είχε πει. Μετά από μια μικρή παύση, ξεκίνησε να μου λέει μια δική της προσωπική εμπειρία. Μάλλον καλύτερα μου διηγήθηκε την ιστορία της μέχρι τώρα ζωής της. Μου είπε πως από παιδί ήταν πάντα πιο έξυπνη από τους υπόλοιπους. Άρα και πιο μπροστά ειδικά στα σχολικά χρόνια. Και όπως ήταν αναμενόμενο, τα άλλα παιδιά την κορόιδευαν, χαρακτηρίζοντας την φυτό ή σπασικλάκι. Ήταν πολύ λάθος αυτό και ένιωθε απαίσια, σαν να μην μπορούσε να προσφέρει τίποτα σε κανέναν. Αργότερα, αφού πέρασαν 2-3 χρόνια, ανακάλυψε την κλήση της στην τεχνολογία. Φυσικά την έχει εξελίξει από τότε. Ψάχνοντας πιο καλά και ξοδεύοντας ώρες και ώρες, είχε φτάσει σε σημείο να φτιάξει ένα παγκόσμιο πρόγραμμα παρακολούθησης. Αυτή της η κίνηση τράβηξε αμέσως το ενδιαφέρον του Χομπς. Τόσο που δεν έδωσε σημασία στους υπόλοιπους ενδιαφερόμενους. Και εκεί μέσα γνώρισε και τον Τεζ.
Αφού είχε τελειώσει, ήταν σειρά μου να μιλήσω. Έκατσε και μου είπε όλη την ιστορία της ζωής της. Για ποιόν λόγο; Δεν θα έπρεπε να με νοιάζει, εφόσον δεν μπλέκομαι κάπου εγώ. Μου απάντησε πως τον λόγο θα τον καταλάβω σε λίγο καιρό. Και αν είμαι παρατηρητική, θα βλέπω αντιδράσεις και θα κρίνω μόνη μου. Δεν μπόρεσα να καταλάβω και πολλά από τα τελευταία, αλλά θα προσπαθούσα να παρατηρώ πιο προσεκτικά για να δω τι εννοεί. Μην έχοντας κάτι άλλο να πούμε, σηκώθηκα και προχώρησα προς το αμάξι του Ρόμαν. Μπαίνοντας μέσα, είδα ότι είχε στρώσει πάλι την κουβέρτα. Μου είπε πως χάρηκε που μίλησα με την Ράμζι. Αν και μας χάλασε λίγο την στιγμή. Η Ράμζι είχε μείνει εκεί που την άφησα. Ίσως σκεφτόταν την συζήτηση και ήθελε να μείνει μόνη της. Σύντομα, η μορφή του Τεζ είχε πάρει την θέση της στο πλευρό της. Δεν ασχολήθηκα άλλο, αφού είχε πλέον παρέα.
Γύρισα προς το μέρος του Ρόμαν. Φαινόταν πως είχε χαθεί στις σκέψεις του. Έτσι έκανα και εγώ το ίδιο. Ένιωθα σαν να μου είχε φύγει ένα βάρος που μίλησα με την Ράμζι. Παρόλο που δεν της απάντησα σχεδόν καθόλου, είχα αρχίσει να βγάζω μια μικρή άκρη. Όλο αυτόν τον καιρό που έχουν έρθει εδώ, την παρατηρούσα που με κοιτούσε αρκετές φορές σαν να ήθελε να μάθει ποιος με ενοχλούσε. Ακόμα είναι πάρα πολύ νωρίς για να της πω όλα αυτά που με έκαναν να συμπεριφέρομαι έτσι. Εδώ που τα λέμε, για ένα περίεργο λόγο, ένιωσα πολύ οικεία κατά την διάρκεια της συζήτησης. Κάτι που με τρομάζει, ίσως γιατί δεν μπορώ να βρω κάποια εξήγηση ακόμα. Πρέπει να μιλήσω στον Χρήστο. Αυτός πάντα βρίσκει να μου πει κάτι, ακόμα και όταν δεν ξέρει τι να μου πει.
Κάνοντας κίνηση να ανοίξω την πόρτα από το αμάξι, με κράτησε ο Ρόμαν. Μάλλον καλύτερα με τράβηξε για να μην βγω. Τον κοίταξα γεμάτη απορία. Μου είπε πως ο Χρήστος και ο Γιάννης έχουν φύγει για να κανονίσουν το θέμα των αστυνόμων μαζί με τους γονείς μας. Έτσι πήρα ξανά την προηγούμενη ημικαθιστή στάση που είχα. Εκείνη την ώρα θυμήθηκα τον Χομπς που μας είχε πει ότι θα μείνει στην σουίτα επειδή του έτυχε κάτι επείγον. Ρώτησα τον Ρόμαν μήπως γνώριζε κάτι για αυτό. Μου απάντησε πως ούτε αυτός ήξερε ακριβώς τι του έτυχε. Μόνο ότι είναι κάτι οικογενειακό. Ελπίζω πάντως να είναι αντιμετωπίσιμο.
Μετά από αυτήν την σύντομη κουβέντα, έγειρα το κεφάλι μου στο πλάι και σχεδόν αμέσως με πήρε ένας γλυκός ύπνος. Δεν κατάλαβα για πότε κοιμήθηκα και πότε ξύπνησα. Το επόμενο πρωί, τα παιδιά μου είπαν ότι μπορούμε πλέον να κυκλοφορούμε και πάλι ''ελεύθεροι'', αλλά αν τραβήξουμε πάλι την προσοχή, αυτήν την φορά θα μας κυνηγάνε μέχρι να μας πιάσουν. Σιγά μην μπορέσουν να μας φτάσουν με τα σάπια αμάξια που έχουν για αστυνομικά. Αρκέστηκα λοιπόν στο ότι μπορούμε να κυκλοφορούμε και πάλι στην πόλη. Έτσι πήραμε τον δρόμο της επιστροφής.
Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο ένιωθα τέτοια ανακούφιση. Επιτέλους θα κοιμόμουν σε φυσιολογική στάση και μέρος χωρίς να πιάνομαι. Και εννοείται πως θα απολάμβανα το καυτό μπάνιο που ετοιμαζόμουν να κάνω. Ο Ρόμαν περίμενε ξαπλωμένος όση ώρα έκανα εγώ μπάνιο. Όταν τελείωσα, ντύθηκα και τον περίμενα να έρθει να ξαπλώσει ξανά δίπλα μου. Έτσι και έγινε. Μόνο που ήταν κάπως απόμακρος. Από το προηγούμενο βράδυ είναι έτσι και δεν ξέρω γιατί. Έτσι λοιπόν τον ρώτησα αν είναι εντάξει. Αυτό που μου είπε με έκανε να ξεχάσω τα πάντα. Μου πρότεινε να πάω μαζί του στην Αμερική. Δεν πρόλαβα καν να αντιδράσω, και ταυτόχρονα χτύπησε η Ράμζι την πόρτα λέγοντας πως έχει νέα από τον Χομπς.
أنت تقرأ
Αναζητώντας την αλήθεια.
حركة (أكشن)Πρόσωπα που συμμετέχουν: -Εγώ-->Δήμητρα / Diana -Χρήστος-- Ξάδερφος (σαν μεγάλος αδερφός) -Γιάννης-- Κολλητός μου και του Χρήστου -Χόμπς-- Επικεφαλής αποστολής Η ομάδα του Χόμπς: -- Αρχηγός: Ντόμινικ Τορέτο -- Μέλη: Λέτι Όρτιζ, Μία Τορέτο, Μπράια...
