AYNANIN ÖTEKİ TARAFI (KİM?)

Savaş

İnsanı insana bağlayan en önemli şey, sözdür derler. Bir söz ile her şey değişir bazen. Ben ona onunla hiç konuşmadan bağlanmıştım. Onun soluduğu havayı solumak, yakınında olmak, adımlarını attığı yerlerden geçmek bir tutku olmuştu.
Ben Savaş. İsimler, insanların kaderini etkiler genel yargısının aksine son derece uyumlu; tartışmaktan, kavgadan hiç hoşlanmayan sakin biriydim.Onu ilk gördüğüm gün yaşadığımı hissettim sanki. Saçları rüzgârla dalgalanıyor, o ise tutkuyla denize doğru bakıyor ve kim bilir ne düşünüyordu. Aynı fakültede okuduğumuzu fark ettiğimde benim için her şey değişmişti artık. Derslere devam zorunluluğu olmadığı için, çıkışlarımı onun çıkış saatlerine denk getiriyor, onu takip edip günlük rutinini çözmeye çalışıyordum. Pek arkadaşı yoktu benim gibi. Düzenli bir rutininin olmaması işimi zorlaştırıyordu; ama en azından oturduğu yeri, bindiği otobüsü, gezindiği yerleri keşfedebilmiştim. O fark etmeden birkaç fotoğrafını bile çekmiştim. Güzeldi... Farklıydı... Beni fark ettiği zamanlarda yeterince zor duruma düşmüştüm; ama pes etmek yoktu. O, artık en büyük tutkumdu: EDA...
Adını öğrendiğim günden beri içimden ona adıyla seslenmek, adımı onun dudaklarından duymak istiyordum. Ama dikkatli olup onu ürkütmemeliydim. Son karşılaşmamızda korkup çığlık atması ... Gerçi hata bendeydi: Ne diye omzuna dokundum ki?
Eda...
O gün eve erken dönmek zorunda kalmıştım. Kapıyı açtığımda onun büyük boy fotoğrafı karşıladı beni. Yine saçları uçuşuyordu. İçeri girdim. Masanın üzeri onun ardında bıraktığı şeylerle doluydu: Yemek yediği restoranda kullandığı peçete, amfide unuttuğu kalemi, gazetesi; geçen gün düşürdüğü saç tokası... Onlara dokunmak, onu yanımda hissetmekle eş değerdi.
            Bir süre o nesnelere baktıktan sonra uyuyakaldım. Ertesi sabah, onun için  yazmış olduğum şiiri kitabının arasına ya da çantasına  koymak için hevesle uyandım. Hızla hazırlanıp çıktım. Fakülteye vardığımda kantinde sıradaydı. Hemen arkasına geçip çantasının fermuarını açıp katlı kâğıdı içeri koydum. Hızla uzaklaştım ve uzaktan onu izlemeye başladım. Cüzdanını çıkarmak için çantasına baktığında kâğıdı buldu. Cebine koydu. Şiiri okuyacağı anı merakla bekliyordum. Ona görünmemek için yukarı çıktım.