Yağmur yağıyordu. Camın kenarında oturmuş, cama vuran damlaların kayıp gidişini izliyordum. Yağmur altında kalan insanlar, başlarını eğmişlerdi: Yağmura saygı duydukları için değil, ondan kaçınmak için...
İnsanları gözlemledikçe, "yaptıkları ve düşündükleri arasındaki tutarsızlığı" gördükçe herkesten tiksinir olmuştum.
Annem beni çok SEVDİĞİNİ söylerdi ben küçükken. Her sabah saçımı okşayarak uyandırır, öperek okula yollardı. Her şey yolundaydı. Bir gün annem bizi hiç sebep yokken bırakıp gitti. . Aylarca kendimi suçladım bunun için : Acaba ne yaramazlık yaptım da bizi bıraktı?
Yok! Yok! Yok! Cevabını hiçbir zaman bulamadım. Zavallı babam perişan olmuştu. Benim üzüldüğümü gördükçe kahroluyordu, küçük de olsam bunu anlayabiliyordum. Çocukluğum tıpkı cama vuran damlalar gibi kayıp gidiyordu böylece.
Yıllar geçti. Babacığım bir kadınla tanıştı. Artık o da hayatını kurmak istiyordu. Ben de büyümüş ve onu yakında yalnız bırakacaktım. Evlendiler. Kadın, babama iyi davranıyordu. Babamın gözlerinin içi gülüyordu. Üniversiteyi İstanbul'da kazandığımı öğrenince buruklaşsa da içi, bana hiç yansıtmadı.
Bir yıl İstanbul'da çabucak geçmişti. Balıkesir'e döndüğümde babam, babam gibi değildi sanki. Omuzları çökmüş, saçları ağarmış yaşlı bir adam oluvermişti adeta. O kadın babama ne yapmıştı böyle? Onu bıraktığım halinden eser yoktu.
Sonra.... Sonra bir gün babam onun telefonuna gelen mesajı görmüş.İntihar etmeden önce masasının çekmecesine bıraktığı mektubunda haftalar sonra okudum: Hayatına giren kadınlardan yediği darbelere daha fazla dayanamamış.
Yüzsüz kadın, cenazede hüngür hüngür ağladı. Hiçbir şey demedim. Hiç konuşmadım. Eve döndüğümüzde kadın, odasında gizlice konuşuyordu.
- Böyle olmasını istememiştim... Ama yapacak hiçbir şeyim yok. ...Hayır hayır, bir süre daha burada olmalıyım....Başıma BELÂ olmasını istemiyorum.....Tamam, yakın zamanda görüşürüz....Peki... Ben de...
Beni kapıda görünce panikledi. Bir şey demedim.
Bana bir pisliğe bakar gibi bakıyordu son zamanlarda.
Tatil bitiyordu. İstanbul'a dönmem yakındı. İşte o günlerde babamın mektubunu buldum. Kadın, uzun süredir babamı aldatıyormuş. Babam onu defalarca görmüş. Ama hatasından döner diye sabretmiş. Ama zavallı babacığım artık yok...Yok...Yok...
"Gökkuşağı hayallerim vardı benim,
Ne oldu da bomboş kaldı ellerim."
B.Elâ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AYNANIN ÖTEKİ TARAFI (KİM?)
Misterio / SuspensoÜniversite öğrencisi bir genç kız Eda... Ona sapkınlık derecesinde tutkun bir genç Savaş... Beşiktaş- Taksim-Karaköy üçgeninde işlenen cinayetler. Gizemli katil B.Ela, ile bağlantılı olan kahraman kim? Bu cinayetlerin neden işlendiği ve maktul pr...
