Dört Yapraklı Yonca 🍀

Bölüm 6

Hiç beklemediğim ama cevabını benimde merak ettiğim soruyu sormuştu işte kalbimi tam ortasından vuran kişi.
Ne diyecektim? Bu soruya kendim bile daha tam cevap veremezken ona nasıl açıklardım bilmiyorum.

20:40 |Ne hissetmemi istiyorsun ki? Ne olabilir?

20:40 |Birşey istemiyorum da neden bu kadar uzun zaman düşündün?

20:41 |Yok ya ne düşüneceğim. Neyse saat çok geç oldu yorgunum ben uyuyorum.

20:41 | Peki öyle olsun iyi geceler.

20:41| İyi geceler.

"Gerçekten çok iyi ya geceler hakaten. Ben nasıl uyuyacağım şimdi hadi onu geçtim okulda nasıl bakacağım o kızın yüzüne. Ama anlamıştır o kadar salak değildir herhalde neyse uyumam lazım iyi geceler kendim." Yine kendi kendime konuşmuştum aşk işte...

07.00

Lanet olası alarm sesi yine sabah sabah kulağımı patlatıyordu. Kalkmam lazımdı dersler için değil onu görebilmek için uyanmam hazırlanmam lazımdı. Ayna karşısında cok vakit harcayan birisi değilim zaten hayatımda o olsun veya olmasın ama kıyafet konusunda acayip takıntıları olan birisi olduğum kesin bol paça pantolon sevmiyorum zorunlu da olsa giyemem. Zevkler tartışılmaz

Hazırlanıp durağa doğru yürürken mahalleden çocukluk arkadaşım Ahmet'i gördüm. Ayni duraktan biniyorduk dolmuşa hatta dolmuş bile aynıydı. Yol boyunca Ahmet'e Büsra'yı anlattım, insanlar benim birini sevebileceğimi düşünmüyorlardı Ahmet de öyle... Ama sevinmişti ve benim cidden Büşra'yı sevdiğimden emindi. Çünkü bana anlatırken gözlerinin içi parlıyor demişti ve bunu bana ilk defa birisi bir başkası için söylemişti. İster istemez mutlu oldum mutlu olmamak mümkün değil zaten.

okulun kapısından içeri girdiğimde fikret'i gördüm ne zaman görsem yüzü güler belki de bu güler yüzlülüğü için bende ki değeri hep farklıdır. Onunla beraber yukarı kata çıktık onun sınıfı 2 benim ki 3. Kattaydı 3. Kata çıkmak tamamen ölüm zaten. Büşra için de öyle beraber çıktığımızda 2. Kat da isyan ediyor Yoruldum diye. Tipini sevdiğim ya.

Sınıfa girdiğimde sadece Büşra ve bilge vardı ikisi ayni mahelle de oturduğu için hep ayni saatte beraber sınıfta olurlardı. Tabi bizimki geç kalmazsa.

Sınıfa girdiğimde"Günaydın enerjisiz arkadaşlarım" diyip gülerek yerime geçtim. Enerjik ve hareketli bir insan olduğumu biliyordum bunu herkes söylüyordu zaten. Ben yerime geçince Büşra da yanıma geldi, zaten yanımda oturuyor normalde de neyse.

Oturur oturmaz "naber?" dedi. Gülümseyip " iyi senden?"dedim. Kafasını iyi dercesine salladı. Dünden sonra yüzüne bakmaya utanıyordum ama elimde değildi. Akşam uyumayıp kendi kendime eğlenmek için deftere hikaye yazmaya başlamıştım ilk bölümünü ona okuttum. Kitap da 2 arkadaşın birbirine olan aşkı anlatılıyordu yani benim ona olan Sevgim. Okuduktan sonra yüzüme bakıp " Bu bana çok tanıdık geliyor ama beğendim ben çok güzel" diyip gülümsedi. Utançla zorla da olsa yüzüne bakıp " cidden beğendi mi " dedim "evet" dedi.

Anlamış olmalıydı yoksa nereden tanıdık gelecekti ki? Onunla güzel geçen ama utanç üstüne utanç olan yeni bir okul macerasının daha başına gelmiştik. Hayırdır umarım.