Ormanın Kollarında

'Korkma,Bir Yolunu Bulacağım.'

2 gündür ilk defa bu kadar rahat uyandı Rosaline.Ormanda kısılıp kalmıştan çok ormana tatil yapmaya gelmiş gibi hissediyrdu.Uykusu açılmaya başladığında gerçeklik tüm çıplaklığıyla beynine akın etti.Bir yabancının evinde -ki buraya ev bile denemezdi küçük bir kulübeydi- kalmak zorundaydı.Gözlerini vuşturdu Rosaline.Ellerini saçlarına attı ve düzeltmeye çalıştı.Çok pis hissediyordu kendini.Andrei'ye nerede banyo yapacağını srmak için seslendi ama karşılık alamadı.Genç adam evde değildi.Rosaline'nin uykuya daldığından emin olduğunda avlanmaya çıkmıştı.Etrafına bakındı genç kız.Odanın bir kenarında genişçe küvete benzeyen bir şey vardı.Bunun banyo için kullanılabileceğini düşündü.Nehre bu kadar yakın bir evde su olmalıydı.Yanılmıyordu genç kız.Andrei daha dün evdeki bütün su depolarını doldurmuştu.Şömine yanıyordu.Taşıyabildiği en ağır su bidonunu ısınması için şöminenin yakınına çekti.Sonra da aşağıya inip sabuna benzer bir şey aramaya başladı.Benzerini aramasına gerek yoktu.Evde bol miktarda sabun rezervi vardı anca bu sabunlar tuhaf kokuyordu.Yine de sorgulayabilecek durumda değildi.Küveti doldurdu ve yıkanmaya başladı.Su nu rahatlatıyordu.Çölde susuzluktan ölmek üzereyken bir vaha bulmak gibiydi.Tüm vücudunun gevşediğini hissediyordu.Su tamamen soğuyana kadar keyif yapmaya karar verdi ancak izleyicisinden habesizdi.

 Andrei,avdan dönmüş Rosaline'e bakmak için yukarı çıkmıştı.Kapıya geliğinde gördüğü manzaranın güzelliği karşısında donakaldı.Rosaline sırtı ona dönük bir şekilde banyo yapıyrdu.Saçlarını yanda tplamıştı.Andrei kızın zarif bynunu görebiliyordu.Yutkunumadı bile Andrei.Hayatında hiçbir kadını bu kadar istememişti.Odadan çıkmak için hamle yaptı ancak ayakları na ait değil gibiydi.Yerinde çivilenip kalmış gibi dururkn bir anda Rosaline onun varlığını hissetmiş gibi arkasına döndü ve çığlığı bastı.Andrei bunu beklemiyordu.Hala kendine gelip konuşma yetisini kazanmış değildi.Kekeleyerek 'Çık dışarı!' diye bağıran kıza cevap vermeye çalıştı:

-Ben...şey...sanırım çıksam iyi olacak.

Ama ayaklarını hareket ettiremedi.İzlemekte olduğu manzara o kadar güzeldi ki..

Rosaline,

-Sapık mısın sen?Arkanı dön ve aşağıya in!Niye hala izliyorsun? diye bağırmaya devam ederken sonunda ayakları işlevini hatırladı ve hızla aşağıya indi.Bu böyle olmamalıydı.Bu kız karşısında kendini böylesine kaybetmemeliydi.

 Bir kaç dakika sonra kız saçlarını kurulamaya çalışarak aşağıya indi ve bağırmaya başladı

-Ne tür bir sapıksın ben? Beni izleyerek mi kendini tatmin ediyorsun?

-Hayır..yanlış anlad...

-Neyi yanlış anlayabilirim? Kapıda durmuş bana bakıyordun!

Kızın haklılığı Andrei'nin sinirini bozuyordu ancak  görüntüy kayıtsız kalmak elinin tersiyle cenneti reddetmek gibiydi.Kızı kollarından sıkıca tuttu ve kendine çekti.

-Bak isteyerek izlemedim.Sadece evimde her zaman biri olmuyor.Şaşkınlığıma ver ve konuyu kapat, dedi

Kızın kollarını o kadar çok sıkıyordu ki Rosaline morarmasından korktu ve titrek bir sesle 'Tamam' dedi.

-Güzel.Şimdi anlat bakalım kimsin sen? O saatte ormanda ne arıyordun?

Rosaline'nin korkusu hala geçmemişti.Aynı titrek sesle devam etti.

-Ben Alaska'dan dönüyordum.Küçük bir uçaktı.Bir anda düşmeye başladı ben ne yapacağımı bilemedim.Düştüğünde hala yaşadığımı farkedince koştum çok fazla koştum

Artık gözyaşları da eşlik ediyordu titrek sesine.

-Ne yapacağımı bilemedim.Sadece bir yol arıyordum.Sonra kendimi burda buldum.Şimdi ne  ne yapacağımı,ne nereye gideceğini biliyorum.Tekrar evimi görür müyüm göremez miyim bilmiyorum,dedi ve hıçkırarak ağlamaya başladı.Andrei hayatında hiç böyle ağlayan bir kadın görmemişti.İçindeki bütün korku,çaresizlik ve terkedilmişlikle ağlıyordu genç kız.Omuzları sarsılıyor gözyaşları yanaklarından bardaktan boşanırcasına akıyordu.Ne yapacağını bilemedi Andrei.Ani bir kararla düşünmeden kızı kendine çekti ve sıkıca sarıldı.

-Korkma,dedi.Korkma bir yol bulacağım söz veriyorum.