Ormanın Kollarında

Küçük Fare

Rosaline belki hayatında ilk defa yaptığı bir şeyi düşünmedi.Usulca,reddedilmekten korkarak ona yaklaştı.Daha önce kimseyi öpmemişti ve bu yüzden biraz tedirgindi ama kalbi ona yol gösteriyordu. Ona yaklaştı ve dudaklarını adamın sıcak dudaklarına bastırdı ve hemen beklediği cevabı aldı.Andrei,kızın dudaklarını sıkıcı,bir daha hiç bırakayacakmış gibi kavradı ve öpmeye başladı.Bu öpüşme şimdiye kadar yaşadıklarının hiçbirine benzemiyordu.Şehvetten değil sevgiden doğmuştu ve bu iki yaralı insanı kimsenin yapamayacağı şekilde iyileştiriyordu.

Rosaline fazla uzatmış olmanın korkusuyla geri çekildi.Ancak Andrei daha fazla istiyordu.Bu seferde o kızı belinden tutup kendisine çekti ve  sanki yıllardır susuzmuş da suya yeni kavuşmuş gibi öptü onu.Kızı korkutmamak için bu sefer Andrei geri çekildi.Alınlarını birleştirdi.Burunları birbirlerini değiyordu.İkisi de yaşadıkları andan çok etkilenmişti.Andrei kızın kesik nefesini dudaklarında hissettikçe onu daha fazla öpmek hatta hiç durmamak istiyordu.Rosaline ise bambaşka bir karmaşa yaşıyordu.Bu hissettiği neydi?Daha fazla düşünmemek için Andrei’yi kouşturmayı seeçti.

-Köyde yaşayanlar dedin.Onlar kim?Neredeler?

-Buradan biraz uzaktalar.İstersen bir gün seni götürebilirim.Oldukça iyi insanlardır.En azından çoğu.

-Aslında alınma ama bu kulübeden sıkıldım.Biraz değişiklik iyi olabilir.En erken ne zaman gidebiliriz?

-Evde yenebilecek et kalmadı.Yarın ava çıkmam gerekecek.Döndükten sonra hemen gidebiliriz.

Rosaline o anın sevinciyle boynuna atladı Andrei’nin.Şaşkınlığını atlatınca o da Rosaline’e sarıldı ve kokusunu içine çekmeye başladı.

-Yorgun görünüyorsun Rose,yatsan iyi olacak.

-Sen ne yapacaksın?

-Birazdan ben de uyurum.Burada yatarım merak etme.

-Ama burada üzerine örtebileceğin bir şey yok.

-Ben soğuğa senden daha dayanıklıyım Rose.Git yat hadi.

Bir an söyleyeceği şeyin ağırlığını farketti Rosaline.Andrei’nin yanlış anlamamasını umuyordu ama o burada yatarken Rosalin yukarıda rahat uyuyamaycaktı.

-Andrei…

-Efendim Rose

-Aslında yukarıda yatakta yatsan da olur.Ben rahatsız olmam.Çok yer kaplamıyorum zaten.Hem vicdan azabı çekmekten de kurtulurum.

Rosaline,Andrei’nin gözlerine bakamıyordu ve kıpkırmızı olmuştu.

-Rahatsız olmaz mısın?,dedi Andrei şaşkınca.

-Olmam dedim ya.

-Tamam, o zaman sen çık ben ateşi söndürüp geleyim.Hem yukarıdaki şömineyi yakmak için de odun gerekecek.

Aceleyle ‘Tamam’ diyip yukarı çıktı Rosaline.

Andrei,dışarıya çıktığında kahkahalarla gülmemek için kendini zor tutuyordu.Rose’unun ona sonunda ısınmaya başlamış olması hayatında yaşadığı herşeyden daha mutluluk vericiydi.Kızın daha fazla üşümemesi için hızla odunları kucaklayıp yukarı çıktı.Rose çoktan yatağın bir köşesine kıvrılıp yatmıştı.Andrei olabildiğince az ses çıkarmaya çalışarak şömineyi yaktı ve yatağa girdi.Kızı korkutmak istemiyordu.Bütün kalbiyle ona sarılıp bir daha bırakmamak istiyor olsa da kız apaçık çekiniyordu ve Andrei onu zorlamayacaktı.Kızın soluk alıp vermesinin verdiği huzurla derin bir uykuya daldı.Rosaline uyumuyordu.Adamın yanında yatmasının vücudunda oluşturduğu etkiye direnmeye çalışıyordu.ArKasını dönüp ona baktı ve beynini tamamen bir kenara atarak adama yaklaştı ve başını onun boynuna gömdü.Sonunda rahat edebileceği bir pozisyon bulmuştu.Hızla derin bir uykuya daldı.

Sabah uyandığında Andrei olabileceği en iyi halde olduğunu gördü.Güneş yeni doğuyordu ve o kelimenin tam anlamıyla ahtapot gibi Rosaline’e sarılmıştı.Rose hiç de şikayetçi durmuyordu.Kızın dudağın hafif bir öpücük bıraktı ve evden çıktı.

Kapının vurulmasıyla uyandı Rosaline.Andrei hiç kapıya vurmazdı.Açmamayı düşündü önce.Sonra şu bahsettiği köyden birinin gelmiş olabileceği ihtimalini de göz önüne alarak kapıyı açmaya gitti.Kapıyı açtığında karşısında gördüğü en güzel kadınlardan biri duruyordu ama bağırdığında bedeninin güzel olduğu kadar ruhunun olmadığını gördü.

-Sen de kimsin küçük fare?

Kadının ses tonu karşısında şoka girmişti Rosaline.

-Ben Rosaline,bir süredir burada kalıyorum.Aslında ormanda k…

-Kes sesini! Demek bu yüzden Andrei yatağıma gelmiyor!Bunu  ödeyeceksin küçük fare!Senin yüzünü kendi ellerimle parçalayacağım!