Code blue! Code blue! An alarming sound that makes the nurses and doctors rush through that room, 00345
"Charge 150 joules, clear!, check his pulse!" Sabi ng doctor habang sinasalba ang pasyente.
"Sir Hindi pa rin nag iistable ang pulse niya," responde ng nurse na tila ba'y malapit na mawalan ng pag-asa. I even heard that the IV indicator has been on a straight line in a quite while.
Nakakatawa lang isipin na ginagawa nila ang lahat para lang sa pera, ganyan sila kadeterminado, pero sa huli, hula ko'y sasabihin ng doctor, " we did our best but we're sorry"
May pa, "we did our best pa eh, kung sabihin nilang tigok ang pasyente, edi' tapos ang usapan.
Pero kung mahirap ang nasa alanganin sasabihin nilang," sorry sumusunod lang kami sa protocol," lintek na salita 'yan. Protocol, o wala lang silang mahuthot na pera kaya ipinaubaya kay protocol?.
"Doc! Nagstable na po yung lagay niya," sabi ng nurse na tuwang tuwa.
"It's been a month since he was in coma. For now he is stable but for the next 24 hours if he didn't wake up it might be difficult for us to save him. It's still 50-50. Ani ng doktor.
Pagkatapos magligpit ng scrub nurse at umalis, pumuslit ako sa loob ng hospital room ng lalaki.
"Wow! Just wow! May chandelier, may sariling refrigerator, may 128 cm smart tv, salaset tsaka may instruments set. 'Yung totoo hospital pa ba 'to? Mayayaman nga naman, aksaya sa pera.
Napanganga na lang ako sa pagkamangha sa kwartong ito. Tipong prinsesang prinsesa ka sa kwartong ito. Tapos ang lambot lambot pa ng kama, para kang nasa ulap sa pagkafluffy nito.
Alam niyo tawag dito?, this is the unfair justice system.
Tiningnan ko ang lalaki, kung mabubuhay siguro 'to, tansya ko'y maraming showbiz agencies ang magrerecruit sa kaniya. Matangos ang ilong, mahaba ang pilikmata, kissable lips, musculine ang katawan, at malagatas ang balat, daig pa ata ang kaputian nito sa babae eh.
Lumapit ako sa kaniya't umupo sa kaniyang tagiliran, "Nasa sa'yo na ang lahat ang kagwapuhan, kayamanan, mga tao at iba pa, ano pa bang hinahanap mo? Tapos may chance ka pang mabuhay, 50-50 nga lang, pero atleast diba may chance. Pero kaming mahihirap kahit malaki pa sa 50 o halos mag 100 percent yung chance mabuhay, ang resulta? Mamatay pa rin kasi walang perang pangtubos sa hospital. Kaya ikaw kumag wag mo sayangin buhay mo kakatulog mo lang dito sa hospital na ito. "
Tiningnan ko ang name na nakakabit sa dingding sa bandang ulo-han niya," Fiderigo"
"Ganda ng apilyedo class na class ang dating. Anyway, ako nga pala si Maui (Ma-wee). Pasensya ka na ha kong sa iyo ko ipinuputok galit ko sa mga mayayaman, ikaw lang kasi ang nakita kong walang kalaban laban eh.
Mr. Fiderigo pwede ba akong kumuha ng foods sa ref mo? Gutom na gutom na kasi ako eh, bale ilista mo lang 'to na utang ko, babayaran lang kita pag gumising ka na ha. I guess I should take it as your answer, hindi ka kasi nagsasalita so ibigsabihin, silence means, yes!"
Binuksan ko ang ref at bumungad sa akin ang sandamakmak na pagkain, may fiesta ba sa loob ng ref? Kung ga'non makikifiesta muna ako.
Pagkatapos kung kumain, nadako ako sa mga instrumento na nakalagay sa left side katabi ng T.V ni Mr.Fiderigo. Kinuha ko ang gitara at pumuwesto ulit sa kaniyang bandang tagiliran.
"Dahil busog na busog ako, kakantahan kita tribute para sa masasarap na pagkain na pinakain mo sa akin, swerte mo't ipaparinig ko sayo 'tong kanta ko.
"Dance with my father,"lyrics by Luther Vandross
~strumming ~
Back when I was a child, before life removed all the innocence
My father would lift me high and dance with my mother and me and then spin me around 'til I fell asleep Then up the stairs he would carry me
And I knew for sure I was loved
