Nathan's P.O.V
Nakitang kong sabay na dumating sina Linox at Maui, pawis na pawis at makikita sa kanilang ekspresyon ang pagod at paghahabol ng kanilang hininga.
Saan sila nagpunta? Bakit sila magkasama? Yan ang mga tanong na bumabagabag sa aking kaisipan.
Agad na dumiretso si Linox sa stage para ihabol ang kanilang performance ni Zenneth habang ako nakatitig pa rin kay Maui.
"Nathan, I'm sorry may nangyari kasi."
Nais kong sabihin sa kaniya na ano bang nangyari? Mas mahalaga ba ang nangyari kesa sa perfomance namin? Sinabi ko na sa kaniya kung bakit determinado akong gawin ito pero bakit? Akala ko naiintindihan nya ako?
Pero hindi ko magawa gawang sabihin sa kaniya.
"Okay lang." Sabi ko at nagpakawala ng ngiti.
"Hindi ka galit?" Tanong niya
"Bakit naman ako magagalit? Haha."
"Kasi natagalan ako."
"Ano ka ba, haha... Ayos lang iyon , hindi pa naman tayo natatawag sa stage ee. At isa pa andito ka na, yun naman diba ang mas importante dun?"
Kahit patawa tawa akong nakipag-usap sa kaniya, bawat hininga ko'y pabigat ng pabigat.
"Sorry talaga. "
"Okay lang sabi 'yun"
Malakas ako, masiyahin at naturingang joker ng aking mga barkada, pero bakit ganun kahit anong pilit kong biruin ng biruin ang aking sarili, hindi pa rin ako natatawa.
I want everyone to be happy through my jokes but they didn't know that what's inside me, was a bleeding heart.
"Ang ganda ng performance nila Zenneth no?"
Tumango lang ako bilang pagsang-ayon sa kaniya.
Yeah. Napakagaling ni Linox to the point na nakakainggit na siya.
"Crush ba ni Linox si Zenneth?"
"Parang." Hindi ko alam kong crush ba niya ito o hindi, kasi hindi ako yung tipong nangingialam ng buhay pag-ibig nila.
"Sorry talaga Nathan. "
"Haha. Ano ka ba, sabi ko sayo as long as you are here now, It's fine."
Though deep inside of me it's not okay
"Ah. Basta sorry talaga."
"Kulit mo rin ano?" Napaisip ako para hindi niya na ako kulitin pa. "Libre mo na lang ako ng foods, para makabawi ka."
"Eh? Diba libre lahat ng foods dito sa cafetaria?" Kunot na noo niyang tanong.
"Sinabi ko ba na dito? "
"Eh, saan?"
"Pagsummer vacation na, Dinner date tayo, libre mo."
"Ha? Dinner date ka diyan!tagpyasin kita diyan eh. Libre na lang kita ng foods pagbakasyon na, pero dinner lang, walang d-a-t-e." Natatawang sabi niya, emphasizing the matter
"Okay, sabi mo eh. "
"let's us welcome, Nathan Mustache and Maui Melody"
"Pano ba 'yan tayo na?"
"Oo tayo na nga, wait---what?" Nag-alinlangang sagot niya dahil narealize niya na double meaning ang sinabi ko.
"Hahaha. Performance na natin ang susunod, much better." I said.
"So tara na?" Dagdag ko at hinawakan ang kaniyang kamay para alalayan siya papuntang stage. "Tsumantsansing ka na naman." Biro ko sa kaniya.
"Tsansing ka diyan. Pero Kidding aside, Nathan...Kinakabahan ako."
"Tss. Wag kang kabahan, andito lang naman ako, ang pinakagwapong nilalang."
"PinakaGago kamo." Bulong niya.
"See?? That's what I'm talking about, you're back to your old self now kaya wag ka ng nerbyusin, kung kabahan ka man hawakan mo lang ang pagmumukha ko at mawawala na iyan." Sabi ko habang inilagay ko ang kaniyang mga kamay sa aking pagmumukha.
*pak*
"Tarantado." Sinampal ako ni Maui, at minura pa. Langya mga tsong, brutal itong babaeng 'to.
"Lifesaster? Never heard of that word. Would you explain it to us furher?
" Lifesaster, is a word that you cannot find in any dictionaries, it's a word made both of us because me and her have merge true this song. It's an oxymoron song where two songs contradict each other but will end up being together."
" I can't wait to hear that song, anyway sino ang nag-isip sa inyong costume? Ang cool kasi, ang isa parang demon then ang isa parang angel. Ano 'to labanan ng kabutihan at kasamaan, kung gayon if you want help coming from me call me your Ma'am Sailormoon and I'll go right away! " Si Ma'am Hidalgo talaga kahit kailan oh.
Nakasuot si Maui ng itim na leather jacket, tattered black pants, samahan pa ng black converse shoes, then my pierce na hikaw sa magkabilang side ng tenga niya. Naglagay rin siya ng eyeliner sa kaniyang mga mata at may fake na hiwa sa left side ng kilay niya, kung titingnan, mukha siyang gangster, badass at demonyo this indicate, that Maui's wearing the complete definition of "disaster."
While I wore the opposite, a white unprint shirt, a white faded white pants and white shoes, samahan pa ng maraming silver dust sa aking mukha, para mas effective, although hindi bagay sa akin kasi asal aso ako. Yet my character explains the beauty of life.
"Okay, since you're ready, let's hear your voice!"
Ito na ang cue namin para simulan ang aming kanta, pinuwesto na namin ang aming sarili ayon sa aming napagpractisan. Ipinakita ko kay Maui ang mukha ng walang kinakakatakutan at lumalaban through my most encouraging smile.
Pinili namin ang piano at gitara bilang gagamitin naming instrumento, ako sa piano at siya naman sa gitara. Tinuruan ko siya paano tugtugin yung part niya sa gitara pero, ang hirap niyang turuan kaya napagpasyahan kong, ako na lang ang tutugtog sa dalawang instruments although mahirap.
Sa ngayon suot suot ni Maui ang gitara para sa kaniyang costume get up, pero pag darating na kami sa part niya kung saan magrarap siya, ibibigay niya ang gitara sa akin at mag -aacting na parang kasali sa performance namin yung pagbigay niya, although we both know that it is just an excuse because Maui can't play it.
Magsisimula na sana akong tumugtog ng biglang harangan ni Maui ang aking mga kamay sa piano.
"L-let me play it."
"What?"
"I mean ako ang tutugtog ng piano, ikaw sa gitara."
"But you didn't practice it." Tumayo ako at sinenyasan ang mga judges na bigyan muna kami ng 5 more minutes preparation. Sumangayon naman sila, kaya nilubos ko na ang oras para kausapin si Maui dahil hindi kami masyadong nagkakaunawaan.
"Maui. Just do what you have practiced." Sabi ko sa kaniya."At isa pa, diba you despise music a lot? So how can someone play a piano when she's hating it.?" Dagdag ko.
"I did suggest you what chords best fit on our song? Didn't I?
" Yes, you did pero sa gitara 'yun, hindi sa piano, at kung hindi ako nagkakamali, chamba lang iyon, kaya please Maui. Hwag na."
"I won't let you down. I promise." She said fully determined.
Wala na akong nagawa nagchange na kami ng position, siya sa piano at ako sa gitara, kasi lagpas 5 minutes na at kanina pa naghihintay ang mga audience kaya kung makikipagtalo pa ako sa kaniya maabutan kami ng bukas nito. I just hope that she knows how to play it.
Unang tugtog niya, sablay at agad siyang napamura dito, tipong hinahanap niya yung tamang key pero 'di nagtagal ay kahit ako napasabay sa beat ng piano, I didn't know that the song would be this great when she's playing it. I smiled at her and she did in return, that was her signage para magsimula na ako.
~Playing
Nathan:
Blood's dropping on the floor
Punches and dodges came out of beat
Haunted by the same symphony
Ringing until you sore to the core
To kill is you specialty
The sense of living is killing
Chasing the rhythm of dreams
Or killing yourself from refraining it harrassly
Music is danger but it had atleast some fun
You wanted it to run after you
Wearing those sinister smile
I felt jeaslousy watching you from a mile
I want to live the way you played it
I want to sing the way you abhorred it
I want you to show my music and let's long live
I thought you're formidable
But what's inside that mask is vulnerable
You cried out and sing
Riva... Riva...Riva...hive
When I found you life becomes worthwhile
Music isn't in a bile
Together let's fight, melancholic strife
Sing and together let's...
Riva...Riva...Riva...hive
Maui(rap part):
Honesty
Purity
Morality
Ang living
Is what I am lacking
And you were wearing
Those voice of yours caged me from insanity (Revive)
I don't want to hear you're music
Because the more I become frantic
But the melody seems to tempting
I couldn't control my self but say, "don't mess up your music with me" (Revive)
Because anytime I might deceive again
From the lies of breathing with shame (Revive)
I'm just jealous
Because you have what it takes to living
While I am craving in for dying
I thought you are pure
And has the beauty deep within you
But what's inside is grilled boar
You wanted to breathe
But life never wanted you to live
You cried out and sing
Nathan: Riva...Riva...Riva...hive
Riva... Riva...Riva...hive
When I found you life becomes worthwhile
Music isn't in a bile
Together let's fight, melancholic strife
Sing and together let's...
Iba pala talaga ang kinalalabasan ng performance sa practice at sa final. This is so menacingly great. Hindi ko nga alam na Maui would be this good, kung siguro marunong lang siyang kumanta at sabay kaming kakanta sa chorus part, it would have been nicer. Pero magaling pa rin siya, at magaling ako kaya di malabong hindi kami mananalo dito.
Nathan :
I want you to become me
Maui:
I want me to become you
Together let's (Revive)
Nathan:
Riva...Riva...Riva...hive.
And our performance ended.
"Mas mabuti sana kung kumanta si Maui. It would have been extreme bloody performance." Komento ni Ma'am Cales na siyang hindi sinang-ayonan ni Sir Gonzago.
"Seriously? I don't think so, alam nyo napakaeffective ng pagrap ni Maui considering her gothick style, parang hindi bagay sa image niya 'yung high notes na part na kinanta ni Nathan, atsaka let's focus on the theme they made, na yung isang karakter hindi gusto ang music kaya gusto niyang mamatay which is yun yung part ni Maui at yung isa gusto niya ang music pero hindi niya ito maipagpapatuloy pa, because he's dying.
Music belong to those who want sing and music also belong to those who doesn't sing but find it better way to sing although it's not literally singing one example of this is rapping tulad ng ginawa ni Maui, just so to ease the pain she hid within,
In general the music tells, that they are different but meet at the same point, kaya I don't think na panghihinayangan natin ang hindi pagkanta ni Maui sa performance nila. It was perfect, walang labis, walang kulang." Napanganga kami sa speech ni Sir Gonzago sa amin, and hearing it coming from him is such a great blessing kaya sana manalo kami.
"Is that a compliment?" Halata sa mukha ni Maui ang uncertainty sa sinabi ni Sir Gonzaga kasi kahit rin ako hindi makapaniwala na ipinagtanggol ni Sir ang aming performance at sinabihan niya pa kami na perfect ang performance namin, who in the world would actually believe what had just happened?
...but one thing is not clear." Panimula ni Sir Gonzago na siyang ikinacurious namin."who is dying?"
"It was just an idiom." We both said in unison.
