Verborgen

Hoofdstuk 1

Joey loopt naar Rens toe en geeft hem een high five.
“Vanmiddag gamen?” vraagt Joey, hij en Rens gamen bijna iedere dag en ze vinden het ook leuk dus eigenlijk had hij dit helemaal niet hoeven vragen.
“Is goed man.” zegt Rens lachend en hij geeft zijn broer een stevige omhelzing. Beide jongens hadden een iets ander profiel op school, althans hun keuzevakken waren anders. In eerste instantie zou je dat niet zeggen aangezien ze tweelingbroers zijn die werkelijk alles samen delen.
“Dan ga ik nu naar natuurkunde” zegt Joey terwijl hij een kots gebaar maakt. Rens begint te lachen en is blij dat hij zelf geen natuurkunde heeft gekozen, het is een vreselijk vak. Hijzelf heeft informatica als vak gekozen, dat is namelijk een stuk beter dan natuurkunde.

“Joey, sla hem kapot! Nee, nee nee! Achter me!” Rens stuitert enthousiast op zijn stoel met de zwarte console in zijn hand. Wanneer hij aan het gamen is raakt hij snel opgefokt, niet altijd op een slechte manier overigens.
“Ja man, ik doe toch m'n best!” Joey zucht en kreunt en drukt snel achter elkaar op verschillende toetsen.
“We...moeten...dit...halen.” zegt Rens terwijl hij vol inspanning bezig is om de soldaten af te schieten die hem en Joey belagen.
“We hebben ze bijna” zegt Rens met een rood hoofd van inspanning. “Bijna!” schreeuwt Joey en wanneer ze de laatste soldaat hebben neergelegd komt er groot “Victory” in beeld te staan.
“Ha, we did it brother!” roept Joey enthousiast en hij strekt zijn armen om Rens een knuffel te geven. Rens knuffelt zijn broer stevig en er verschijnt een lichte blos op zijn wangen.
“Ik ga even skaten.” zegt Joey nonchalant en hij zwaait Rens goedendag. Rens loopt richting zijn bed en neemt plaats op het randje van zijn metalen bed. Zijn donkerblauwe dekbed deukt een beetje in wanneer hij plaats neemt. Met zijn kin steunend tegen zijn handpalm kijkt hij naar de overkant waar het bed van Joey staat. Ze delen zelfs een kamer, hij weet nu niet of dit goed is of niet.

“Rens, Joey?” hoort hij zijn moeder roepen vanaf beneden.
“Joey is er niet, ik wel.” roep ik terug.
“Is Joey er niet?” roept zijn moeder verbaasd van onderaan de trap. Rens zucht, het is zo grappig. Niemand kan Joey en hem zien als twee induviduen. Ze zijn altijd samen, en ze zijn samen één. Dat is de kracht van tweelingbroers.
“Wanneer is Joey terug?” roept zijn moeder weer van onderaan de trap.
“Weet ik niet, hij is skaten.” roep Rens terug. Skaten, dat is het enige waar Rens helemaal niks mee heeft, skaten. Vreselijk vind hij het, maar Joey vind het leuk. Vaak gaat hij met zijn broer mee naar de skatebaan maar daarnet had hij er even geen zin in.
“Moet jij niet mee dan?” roept zijn moeder van onderaan de trap. Misschien heeft ze wel gelijk en moet ik ook meegaan. Ik sta op en loop richting mijn kamerdeur. Op naar het skatebaantje.

“Oh Joey” roept een meisje wat langs de kans zit. Ze heeft lange rode haren en nogal grote borsten waar ze graag mee pronkt zo te zien, want haar rug staat hol en haar borst staat vooruit. Ze roept het nogal melodramatisch.
Joey heeft altijd enorm veel meisjes achter zich aanlopen, of hij er echt wat mee doet? Niet bepaald, hooguit af en toe wat zoenen en aanraken maar zover Rens weet is hij nog niet ontmaagd.
Joey loopt richting zijn broer en geeft hem een high five.
“Goed dat je toch gekomen bent, ik wist het stiekem wel.” zegt Joey en hij glimlacht naar Rens, dan loopt hij rechtstreeks door naar het meisje wat daarnet zo stond te gillen.
“Hallo lekkerding.” zegt Joey met een verleidelijke stem en hij is een stuk langer dan het meisje. Hij buigt naar het meisje toe en geeft haar een lange tongzoen.
Rens walgt ervan en kijkt snel een andere richting uit. Zijn broer zoenend met dat roodharige trutje, hij kan het niet aanzien. Voorzichtig kijkt hij weer naar rechts en ziet hij dat ze weer gestopt zijn. Het meisje geeft een klein geel papiertje aan Joey en hij steekt het in zijn zak.
Het zal vast en zeker haar telefoonnummer zijn denkt Rens die er niet in gelooft dat Joey haar daadwerkelijk gaat terugbellen. Joey belt namelijk nooit meisjes terug. Hij zoent er mee en dumpt ze dan weer. Hij vindt het slecht van zijn broer dat hij zo met meisjes omgaat maar aan de andere kant is Joey ook niet een type voor een relatie. Al helemaal niet met zo'n soort meisje. Rens ziet hoe ze naar haar vriendinnen toe rent en in de lucht springt van blijdschap. Hij knikt hoofdschuddend, meisje toch haal je maar niks in je hoofd.
“Zullen we gaan?” vraagt Joey aan Rens. “Ik heb het hier wel zo'n beetje weer gezien voor vandaag.”
“Is goed man.” zegt Rens en hij geeft Joey een stevige vriendschappelijke klap op zijn rug.
Terwijl ze naar huis lopen kan Rens zijn nieuwschierigheid toch niet bedwingen en probeert Joey een beetje uit te horen over het meisje wat hij daarnet op de skatebaan heeft gezoend.
“Wie was dat meisje?” vraagt Rens en hij kijkt naar zijn broer.
“Welk meisje?” vraagt Joey, zich van geen kwaad bewust. Rens begint te lachen en tikt met zijn wijsvinger de blauwe pet van Joey's hoofd.
“Hey!” roept Joey verontwaardigd en hij raapt zijn pet op van het donkergrijze asfalt en zet deze snel weer op zijn hoofd.
“Oké, dat was Gemma. Een meisje wat de hele tijd op me zit te kicken bij de skatebaan. Ik vind haar niet leuk ofzo.” zegt Joey en haalt zijn schouders op. Het is alsof het hem werkelijk geen donder kan schelen dat hij speelt met de gevoelens van dat meisje.
“Klootzak.” mompelt Rens, maar Joey weet ook wel dat Rens het niet meent.
“Ik hou ook van jou broertje.” zegt Joey en hij trekt Rens naar zich toe en gaat met zijn handen door Rens' haren.
Rens begint te lachen maar begint alweer vrij snel over het onderwerp.
“Maar waarom speel je zo met haar gevoelens?” vraagt Rens en hij kijkt Joey in zijn bruine ogen aan.
“Gewoon” zegt Joey en hij haalt zijn schouders op.
“Zij heeft toch ook wat ze wilt? Ze zit de hele tijd op mij te geilen langs de skatebaan. Ze wilde toch ook zoenen?”
“Ja, maar...” Rens denkt even na, het klopt wel wat Joey zegt. Dat meisje was wel heel erg met hem bezig maar dan toch... “zij hoopt op meer. Iets wat jij haar niet wilt geven, toch?”

“Nee, dat klopt.” zegt Joey lachend. Op deze fronten zijn Rens en Joey toch weer enorm verschillend van elkaar, Rens heeft nog nooit een vriendin of vriend gehad terwijl Joey alles zoent wat los en vast zit. Letterlijk alles. Vorige week zoende hij nog met een lantaarnpaal en daarna met een jongen.
Rens heeft er geen problemen mee, hij weet dat Joey biseksueel is met een lichte voorkeur voor meisjes maar wat hij zelf is heeft hij nog niet echt door. Dat hoeft van hem overigens nog niet meteen, hij zal het vanzelf wel zien.

“Joey, Rens?” zegt hun moeder tegen ze. Haar blik staat ernstig en ze kijkt vragend naar haar man om bevestiging te krijgen. Hij knikt kordaat. Rens en Joey kijken hun ouders verschrikt aan, ze hebben al een vermoeden waarover dit zal gaan.

“Wij moeten samen een tijdje naar opa en oma gaan. Het gaat steeds slechter met ze en kunnen zichzelf niet verzorgen. Helaas kunnen ze niet terecht in een verzorgingshuis omdat de wachtlijsten veel te lang zijn.”
Rens kijkt Joey verschrikt aan, als dit is wat hij denkt dan wordt het vreselijk. Voorzichtig spreekt hij zijn gedachten uit.
“Moeten we verhuizen?” Ook Joey kijkt nu verschrikt naar Rens en daarna zijn ouders aangezien hij het nu pas beseft.
“Nee hoor, wij gaan gewoon een tijdje bij opa en oma intrekken en jullie moeten helaas hier blijven vanwege school. We zullen elke dag opbellen en veel contact houden. Het zal niet langer duren dan een paar maanden waarschijnlijk.” de moeder van de broers kijkt naar haar man en dan naar haar twee kinderen. Ze begint bijna te huilen.
“Het spijt me, ik faal enorm als ouder op dit moment.”
“Falen, ben je wel helemaal lekker mam?” vraagt Joey en hij wijst met zijn vinger naar zijn hoofd als teken dat zijn moeder helemaal gek geworden is.
“Jij bent juist één van de sterkste mensen die ik ken. Je verzorgt je familie persoonlijk en laat ze niet wegrotten, daarbij zijn wij al redelijk volwassen met negentien jaar oud vindt je niet?” zegt Joey en hij glimlacht naar zijn ouders die wordt beantwoord met een groepsknuffel.
Joey steekt een duim achter de rug van zijn moeder op zodat Rens deze kan zien.
Die Joey toch, denkt Rens en hij schudt hevig zijn hoofd.