Epiloog

467 32 13
                                    

Joey opent zijn ogen en staart naar het witte plafond. Het is tijd om op te staan, de meivakantie is voorbij en hij moet weer naar school. Half-slapend gooit hij zijn benen over het bed en staart voor zich uit. Plotseling ziet hij Rens.
"Rens?" vraagt Joey vol ongeloof en hij wrijft in zijn ogen. Dit kan niet.
"Rens?" vraagt Joey nogmaals en hij wrijft nog harder in zijn ogen. Daar staat Rens, vrolijk zoals hij er altijd uitzag. Zijn kastanje bruine haren zitten netjes in model en hij lacht zijn witte tanden bloot.
Rens knikt en glimlacht naar Joey.
"Ja, Joe" glimlacht Rens en hij loopt voorzichtig naar Joey toe om vervolgens naast hem te gaan zitten.
"Ben jij het echt?" vraagt Joey stotterend. 
Rens knikt. 
"Vertel, hoe waren de maanden zonder mij?" Rens kijkt met zijn grote ogen Joey aan en leunt geïnteresseerd op zijn arm. 
Joey begint emotioneel aan zijn verhaal.

"Dus je hebt mij gemist?" vraagt Rens ten slotte en hij legt zijn hoofd tegen Joey's schouder aan. Hij heeft dit zo gemist.
"Natuurlijk! Wat dacht jij dan?" vraagt Joey vol ongeloof en hij lacht door zijn tranen heen.
Rens tikt plagerig tegen Joeys pet en glimlacht. 
"Je doet het goed." Rens kijkt Joey doordringend aan en geeft hem dan een zoen.
"Ik wist wel dat je het kon, maar vergeet mij niet hè?" fluistert Rens zachtjes in zijn oor en geeft hem een zoen in zijn nek. Joey kijkt Rens verward aan. Wat bedoeld hij hier nou mee?
"Ik hou van je" zegt Rens en hij staat op van Joey's bed.


"Joey, opstaan! School begint zo!" roept zijn moeder hysterisch en ze bonkt hard op de houten deur van zijn kamer.
Joey schiet overeind uit zijn bed en kijkt verschrikt om zich heen.
"Rens!" roept hij in paniek, maar dan realiseert hij dat het allemaal één grote droom was. Zijn pet hangt nog op dezelfde plek waar hij deze gisterenavond heeft gelegd en niks is verplaatst.
Toch gelooft hij het niet. Hij heeft met Rens gepraat en dat weet hij zeker, al dan niet in zijn droom.

"Ik hou ook van jou Rens" glimlacht Joey en hij streelt de foto op zijn nachtkastje waar ze beiden lachend op staan.
Dan schiet hij overeind en sluit de slaapkamerdeur achter zich.

VerborgenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu