Verborgen

Hoofdstuk 4

De dagen daarna probeert Joey tevergeefs Rens uit te leggen dat hij echt niets voor Joyce voelt maar het is tevergeefs. Rens is enorm teleurgesteld en ligt al dagen onder de dekens in zijn bed.
"Rens," zegt Joey voorzichtig. Zijn hart klopt in zijn keel. Hij weet dat hij Rens pijn heeft gedaan en dat spijt hem zeer. Zijn hand gaat naar zijn pet toe en haalt deze van zijn hoofd af. Joey ziet hoe Rens erbij ligt onder de dikke groene dekens. Zijn bruine ogen steken net boven de deken uit. Joey ziet duidelijk dat Rens zich al een tijdje niet meer verzorgd heeft, zijn bruine haren pieken namelijk overal naartoe.
"Rens alsjeblieft," smeekt Joey hem en hij loopt richting het bed van Rens en knielt daar neer.
"Ga weg," roept Rens kwaad vanonder de dekens.
"Waarom ben je nu zo boos dan?" vraagt Joey.
"Gewoon," zegt Rens en hij zwiept zijn benen uit bed. Zijn ogen staan dof en vermoeid, zijn bruine haren pieken alle kanten uit en zijn deels gekruld omdat hij het niet heeft gestyled.
Joey schrikt wanneer hij Rens zo ziet. Rens verzorgt zich over het algemeen heel goed, nog beter dan Joey zelf eigenlijk. Onder de dekens leek het nog mee te vallen maar nu Joey Rens ziet wanneer hij staat is het toch heel anders.
"Ga weg," herhaalt Rens opnieuw, zijn blik is gericht op Joey. Hij kijkt hem glazig aan. Joey zucht wanhopig en zet zijn blauwe pet weer achterstevoren op zijn krullende haar. Hij heeft dit ook helemaal aan zichzelf te danken, was hij maar nooit met Joyce iets begonnen. Zuchtend loopt hij de trap af, bij elke trede die hij omlaag loopt klinkt er een gekraak van de oude trap.
Hoe blij hij een paar dagen geleden nog was dat zijn ouders weggingen en hij het gezellig had met Rens hoe leeg hij zich nu voelde. Waarom is alles ook zo ingewikkeld.
Joey loopt de lange donkere gang door om in de keuken een zak chips te pakken. Samen met de zak chips ploft hij neer op de oudere bank en scheurt hij de rode zak chips open.

Rens zucht wanneer Joey zijn kamer uit is. Hij vind het vreselijk om zo te moeten doen en het liefste had hij dit niet zo gedaan. Toch komt er elke keer een bepaalde emotie in hem naar boven die controle neemt over zijn lichaam.
Hij wil dit gewoon niet. Zo is hij normalitair ook gewoon niet. Diep in gedachten verzonken trekt hij zijn pyjama demonstratief over zijn hoofd om te gaan douchen. Wanneer hij naar de douches wil lopen hoort hij een luid gekraak vanuit de woonkamer. Het is het soort gekraak van chips. Dat zal vast Joey zijn. Altijd wanneer hij zich rot voelt of verdrietig maakt hij een zal chips open midden op de dag, anders doet hij dit zelden.
Rens' hand glijdt over zijn borst en staart verdrietig voor zich uit. Misschien heeft hij ook wel iets té melodramatisch gereageerd.

Verdomme, mijn zak chips is bijna op denkt Joey en hij kiept het laatste beetje rechtstreeks in zijn mond. Al kauwend verfrommelt hij de rode zak en probeert deze in de vaas met bloemen te gooien. Joey knijpt één oog dicht en concentreert zich op de bloemenvaas. Net wanneer hij wil gooien vliegt de deur open recht voor hem. Hij gooit het propje, maar door de schrik beland deze gewoon op de houten vloer van de woonkamer. Hij kijkt omhoog en ziet daar Rens staan. In tegenstelling tot de laatste paar dagen staat Rens zelfverzekerd, zijn mond is geplooid tot een glimlach en zijn ogen staan al weer wat beter, in iedergeval vrolijker. Zijn haar valt weer in lagen recht over zijn gezicht. Joey zou niet beter weten dat hij de afgelopen dagen in een nachtmerrie heeft geleefd. Maar hij weet wel beter.
"Hoi," zegt Rens en hij loopt naar het propje wat een paar minuten geleden nog een zak chips was geweest. Hij pakt het op en gooit het in de prullenbak.
"Je hebt je basketball skills nog steeds niet verbeterd hè?" Lacht Rens naar zijn broer en hij schudt zijn hoofd. Verbaast kijkt Joey Rens aan. Hoe kan hij zo energiek zijn, en niet meer boos?
Rens loopt voorzichtig naar Joey toe en neemt plaats naast hem op de beige bank. De kruimels van de chips zijn nog duidelijk te zien.
"Het spijt me dat ik zo kinderachtig heb gedaan," zegt Rens, "als jij van haar houdt moet je gewoon voor haar gaan." Rens kijkt Joey lachend aan en wacht op een reactie van zijn kant. Joey kijkt Rens nog net niet met een open mond aan maar het scheelt niet veel. Hij is ronduit verbaast. Hoe komt die verandering opeens in amper een half uur?
Nog steeds is Rens' mond geplooid in een lach.
"Ik wilde je elke keer iets uitleggen, maar..."
Joey wordt onderbroken door Rens die zijn excuses aanbied.
"Je had de kans niet? Sorry, het spijt me. Zoals ik al zei was ik enorm kinderachtig bezig."
Joey knikt niet. Rens zat totaal niet fout en hij snapt Rens maar al te goed dat hij zo reageerde.
"Ik voel helemaal niks voor Joyce." Hij twijfelt of hij ook moet zeggen dat hij iets voor Rens voelt maar laat dit toch maar achterwege. Misschien komt dat later wel, op een beter tijdstip.
Rens kijkt hem vragend aan.
"Ik wist wel dat je gek was, maar zo gek? Zoenen dat kan nog, maar seks tegen je zin?" Rens heeft een vragend gezicht en er verschijnt een frons.
Nu is het Joeys beurt om zich te verontschuldigen voor zijn gedrag.
"Sorry, ik weet het." Joey richt zijn hoofd omlaag, door schaamte.
"Ik moet je nog veel bijleren," zegt Rens lachend tegen Joey en hij geeft hem een vriendschappelijke knuffel.
"Dus alles is weer in orde?" Vraagt Joey voorzichtig.
"Wat mij betreft wel," zegt Rens, "mits je vanavond bij de snackbar twee pizza's gaat halen. Daar heb ik namelijk enorm veel zin in."
Joey kijkt zijn broer aan en schiet in de lach.
"Als dat alles is? Natuurlijk!"
"Valt er dan nog meer te halen?" Vraagt Rens nieuwschierig.
"Don't push your luck boy," zegt Joey en hij pakt zijn licht blauwe pet van zijn hoofd en zet deze plagerig op het hoofd van zijn broer.
Rens slaat wild om zich heen.
"Nu zijn mijn haren geruïneerd," zegt Rens met een pruillipje.
Wanneer Joey zijn pet weer terug pakt en op zijn hoofd zet, strijkt Rens elk plukje van zijn haar weer goed.
"Jij bent toch ook een homo hè," zegt Joey lachend en hij loopt naar de keuken om wat te drinken in te schenken.
"Appelsap?" Vraagt Joey aan Rens.
Rens knikt in gedachte.
Zou het waar zijn? Is hij een homo? Hij is er eigenlijk niet bezig mee geweest. Oké, hij valt weliswaar op zijn broer maar is hij niet biseksueel of iets in die richting. Rens raakt lichtelijk in paniek. Hij kan toch geen homo zijn? Hij heeft er niks op tegen, maar hij kan het gewoon niet geloven van zichzelf, dat hij alleen maar op mannen valt. Het zou wel verklaren waarom hij nog nooit verliefd is geweest op een meisje.
"Gaat het wel?"
Rens schrikt op uit zijn gedachten en kijkt in het bezorgde gezicht van Joey. Altijd wanneer Joey bezorgd is verschijnen er zorg rimpels op zijn voorhoofd en dan kijkt hij Rens of anderen met grote ogen aan.
"Ja hoor prima," mompelt Rens en hij pakt het koude glas appelsap aan wat tot de nok toe vol zit met de geelachtige vloeistof. Hij nipt er wat van en zet het glas op tafel.
"Wat is er nu?" Vraagt Joey die het eigenlijk altijd wel merkt wanneer er iets met z'n broer is, of eigenlijk broertje want Joey is een paar minuten ouder.
Rens zucht en kijkt Joey aan, zijn blik staat droevig en vol twijfel. Rens weet niet of hij dit wel met Joey moet bespreken. Ze bespreken eigenlijk wel alles met elkaar maar hij is er zelf nog niet eens zeker van. Rens opent zijn mond maar er komt niks uit.
"Je weet toch dat je mij alles kunt vertellen?"
Rens knikt zacht en kijkt moeilijk voor zich uit.
"Oké," zegt Rens en voor een laatste keer kijkt hij naar de vriendelijke ogen van zijn broer. Weer heeft hij die zorg rimpels op zijn voorhoofd staan. Dat vind hij zo lief aan zijn broer.
"Ik denk dat ik homo ben," zegt Rens. Het komt er langzaam uit en het is bijna niet te horen maar Joey heeft het gehoord.
"Oh dat," zegt hij lachend en hij maakt er een gebaar bij alsof hij het al langer wist.
Rens kijkt hem vragend aan.
"Hoe..," vraagt Rens, maar hij kan zijn vraag niet afmaken want Joey gaf al antwoord.
"Gewoon, dat voel ik gewoon en er waren kleine signalen. Niet dat die altijd iets zeggen hoor maargoed, weet ik veel. Ik merkte het gewoon," zegt hij lachend en hij haalt zijn schouders nonchalant op.
"Ik weet het nog niet eens zeker," zegt Rens, en zijn verbaasde blik is nog steeds goed te zien.
"Nou gewoon, signalen zoals dat van het haar en het verzorgde en af en toe wat meer vrouwelijke eigenschappen," zegt Joey en hij glimlacht vriendelijk richting Rens. Rens zit ondertussen met zijn kin tussen zijn handen.
"Zoals ik al zei; die trekjes betekenen natuurlijk niks maar nu je het vertelt valt alles op z'n plaats. Ik dacht het al langer."
Rens knikt bleek. Hij vind het fijn dat hij het verteld heeft aan Joey, maar hij weet het zelf nog niet helemaal zeker. Blijkbaar weet Joey het sneller dan ik.
Zuchtend pakt hij z'n inmiddels lauwe appelsap en drinkt de rest op.
"Je hebt nog genoeg tijd om het uit te vinden," zegt Joey die inmiddels al is opgestaan en een telefoon in zijn hand heeft.
Weer knikt Rens, dit keer zekerder.
"Bedankt," zegt hij met een schorre stem.
Joey knipoogt naar hem en toetst een nummer in.
"Pizza Hawaii?" Vraagt Joey aan Rens en Rens knikt. Hij strijkt met zijn hand door zijn bruine haar en friemelt al de plukjes om ze goed in model te brengen, dan ineens legt hij zijn hand op zijn knie.
"Sgnalen," zucht hij.
"Goedendag, mag ik twee pizza Hawaii? Met extra ananas en ham voor mij," zegt Joey en hij drukt zijn hand op de telefoon.
"jij ook?"
Rens knikt.
Joey haalt z'n hand weer weg.
"Doe die extra's maar op beide pizza's."
Een korte stilte valt.
"Oké bedankt!"
Joey legt de telefoon weer in de oplader en richt zich tot Rens.
"Hier heb je de pizza's die je zo graag wilde." Joey lacht en slaat een arm om Rens heen.
Een rare stilte valt. Rens vind dit enorm fijn en Joey ook maar toch, er is iets.
Rens richt zijn ogen omhoog zodat hij Joey recht in de ogen aankijkt.
Joey glimlacht naar hem en trekt Rens dichter naar zich toe.
Rens legt zijn hoofd tegen het grijze shirt van Joey. De zachte stof maakt het nog comfortabeler. Rens snuift de lekkere geur van Joey op. Het is een mengeling van een heerlijke aftershave en zijn eigen lichaamsgeur. Dit voelt zo lekker en beschermend.
Joey kijkt vaderlijk naar Rens die tegen zijn borst aanligt. Het voelt goed, meer dan goed zelfs al wil hij het niet toegeven.
Voorzichtig gaat Joey's hand naar het haar van Rens en streelt zacht door zijn bruine haren.
Een rilling van genot bekruipt Rens, zacht sluit hij zijn ogen. Soms zegt de stilte veel meer dan duizend woorden.
Plotseling klinkt het snerpende geluid van de bel.
Beiden schrikken ze op. Joey loopt al slepend naar de deur. Hij baalt er van dat het moment tussen Rens en hem is verstoord. Hij trekt de deur open en staat oog in oog met een kleinere Italiaanse jongen. Hij heeft donker bruine ogen en korte zwarte krullen. Hij lacht vriendelijk naar Joey.
"Twee pizza's Hawaii?" Vraagt de jongen met een brede glimlach ter bevestiging.
"Klopt helemaal," zegt Joey en ook Joey verrast deze jongen met een glimlach. Wanneer Joey hem geld geeft en nog wat fooi tikt de jongen op zijn schouder vlak voordat Joey de deur achter zich dicht trekt.
"Ik wou dat ik zo'n leuk vriendje had," zegt hij en hij geeft Joey een knipoog.
Joey kijkt hem nog na wanneer de jongen zijn helm opzet en Joey groet wanneer hij wegrijdt.
Joey doet de deur achter zich dicht. Hij voelt zich euforisch over het feit dat de jongen dacht dat Rens en hij een koppel waren.
Joey loopt met de twee kartonnen pizzadozen naar binnen. Voorop de doos staat het logo van de pizzahut in de Italiaanse kleuren: groen, wit en rood.
De eerste doos geeft hij aan Rens en de tweede doos pakt hij zelf.
"Eet smakelijk," zegt Joey terwijl hij op de beige bank neerploft en de televisie aanzet met de zwarte afstandbediening. Met een beetje geluk is er iets leuks op Tv.
"Smakelijk," zegt Rens die ondertussen zijn doos al heeft opengemaakt en een pizza punt in zijn hand heeft. De kaas druipt er vanaf.
Joey opent zijn doos en pakt ook een pizza punt om hier vervolgens een hap van te nemen.
"Lekker," zegt Joey met volle mond en hij steekt zijn duim op naar Rens. Rens knikt en glimlacht.
Joey sluit de doos weer om te zorgen dat de overige pizza punten nog zo warm mogelijk blijven. Hij kan de vriendelijke jongen van net maar niet uit zijn hoofd zetten. De uitspraak over Rens en hem. Stiekem vind hij het geweldig dat ze overkwamen als koppel op de jongen.
Wanneer beide pizza's helemaal op zijn gaat Rens douchen. Daarna hebben ze afgesproken om een film te kijken zoals ze bijna iedere avond doen. Vanavond was een Harry Potter marathon aan de beurt. Vandaag de eerste drie of vier en morgen de rest. Als dat niet zou uitkomen hadden ze altijd overmorgen nog om de overige delen te bekijken.
Joey loopt naar het houten tafeltje voor de bank waar beide pizzadozen op staan. Hij klapt ze dicht en loopt naar de prullenbak om ze weg te gooien. Net op het moment dat Joey de dozen weg wil gooien valt zijn oog op een handgekrabbelde tekst aan de zijkant van de doos. Hij werpt ook een blik op de andere doos maar daar staat niks op.
Hij gooit de doos waar niks op staat weg en werpt een aandachtige blik op de handgeschreven tekst.
Gino Lorenzo Camboni: 0683727224
(Pizzakoerier)

Gino, dus die jongen heet Gino? Of is het iemand anders?
Joey's hersenen werken op volle toeren. Er is maar één manier om daar achter te komen. Hij graait met zijn hand in zijn broekzak en vist er zijn gouden iPhone uit.
Hij kijkt op de pizzadoos en neemt het nummer over in zijn telefoon.
Joey kijkt naar de groene bel knop maar twijfelt een paar seconden. Dan drukt hij met zijn wijsvinger op de groene knop en zet zijn mobiel aan zijn oor.
"Hallo, ik dacht al dat je zou bellen," zegt een stem met een Italiaans accent. Joey weet nu zeker dat het de jongen is, het is dezelfde stem en hetzelfde accent.
"Waarom heb je je nummer op de pizzadoos geschreven?" Vraagt Joey vol verbazing. Hij tilt zijn pet een beetje op en krabt achter op zijn hoofd. Hij weet echt niet wat hij hier van moet denken.
"Is dit een slechte versiertruc ofzo?" Vraagt Joey weer, ditmaal een tikkeltje feller.
"Nee hoor, je leek me wel een aardige jongen en ik dacht," zegt de jongen heel rustig en beheerst, "ik dacht dat we misschien wel vrienden konden worden?"
Joey vind het maar raar, maar hij moet toegeven dat het een aardige jongen was. In hoeverre hij hoogte van de jongen had gekregen.
"Oké," zegt Joey. Zijn stem klonk neutraal, niet enthousiast maar ook niet vol afkeer.
"Goed zal ik na mijn werk naar jou toe komen," de jongen maakt er geen vraag van. Het was meer een constatering.
"Is goed," zegt Joey nog steeds verbaasd over het feit dat het zo snel gaat. Ondertussen ziet hij Rens naar binnen komen en gebaart hij naar Rens dat hij even stil moet zijn.
"Dan zie ik je straks mi amore," zegt de jongen en hij hangt op.
Joey staat nadat Gino heeft opgehangen nog steeds verbaasd met zijn hand aan de telefoon tegen zijn oor.
"Joey?" Rens kijkt hem bezorgd aan. Hij vind het maar raar, zo reageert Joey anders nooit.
Joey lijkt opgeschud uit zijn trance rn keert zich tot Rens. Zijn pet zet hij andersom op zijn hoofd omdat hij niet met de situatie om kan gaan.
"Dit is het raarste wat ik ooit heb meegemaakt," zegt Joey met zijn ogen groot en zijn mond half open. Hij staat genageld aan de grond en beweegt zich niet.
"Wat is er dan?" Vraagt Rens een beetje angstig. Hij heeft er geen goed voorgevoel over.
"De pizzakoerier, die had zijn nummer achtergelaten op de pizzadoos en ik wilde weten waarom dus ik heb hem opgebeld en voor ik iets kon zeggen opperde hij al om vanavond langs te komen," Joey zucht en kijkt Rens aan. Hij kan zich goed voorstellen dat Rens dit niet wilt.
Rens kijkt inderdaad niet zo blij naar Joey.
"Nou, lekker dan," zegt Rens geïrriteerd. Zijn wenkbrauwen gingen omlaag en vielen half over zijn ogen.
Joey kijkt naar Rens en ziet dat hij baalt, dan schiet hem plotseling te binnen dat de pizzakoerier ook dacht dat ze een koppel waren.
"Dan nog iets," fluistert Joey zacht en hij ziet hoe Rens zich geïrriteerd omdraait.
"Wat?" Zucht Rens en hij kijkt boos richting Joey.
"Hij denkt dat we een stelletje zijn."