Verborgen

Hoofdstuk 3

“Ik ga naar bed,” zegt Rens die nog geschokt is van het feit dat hij ontdekt heeft dat hij verliefd op zijn broer is.
“Wil je deze film niet afkijken dan?” vraagt Joey en hij draait zich om wanneer Rens opstaat om naar zijn kamer te vertrekken.
“Nee” zegt Rens nonchalant en hij haalt zijn schouders op. Natuurlijk zou hij het liefst de film wel willen af zien, maar dat gaat gewoon niet. Hij zucht.
“Welterusten,” zegt hij en hij loopt naar boven om naar bed te gaan.
“Welterusten,” antwoord Joey lichtelijk teleurgesteld. Jammer dat Rens weggaat, ze zitten net in het laatste kwartier van de film, tevens het spannendste stuk. Nu vindt Joey er ook niks meer aan en hij zet de televisie uit.
Joey besluit dat hij ook maar gaat slapen dan, in je eentje een film kijken is toch een stuk minder leuk dan met iemand anders.
Zwaarmoedig loopt hij de trap op, elke trede kost hem zichtbaar moeite. Wanneer hij de blauwgeverfde kamerdeur open doet ziet hij Rens in bed liggen, hij kijkt iets op zijn mobiel en sluit het snel af wanneer hij door heeft dat Joey voor z'n neus staat.
“Porno aan het kijken?” vraagt Joey lachend maar Rens schudt zijn hoofd hevig om het te ontkennen.
“Het is al goed, ik ga nu wel slapen dus zet je het niet te hard?” vraagt Joey nog na lachend van het feit dat Rens zo stellig ontkende.
“Is goed,” bromt Rens zacht en hij draait zich op één zij om het filmpje verder te bekijken. Het was nog niet eens porno denkt Rens. Hij vond het geen leuke opmerking van zijn broer, maar zo is zijn broer gewoon.
Hij kijkt een filmpje over iemand die verteld dat hij op zijn nicht bleek te vallen. Dat toch altijd nog minder erg dan je eigen broer. Rens zucht zachtjes, wanneer hij zich omdraait ziet hij hoe Joey al ligt te slapen, waarschijnlijk was hij heel moe. Ook Rens wil eigenlijk wel slapen. Hij sluit zijn telefoon aan, aan de zwarte oplader en verwisselt van zij. Dan knipt hij zijn nachtlampje uit en doet zijn ogen dicht.

“Goodmorning miss sunshine!” zegt Joey die vlak over Rens staat heengebogen. Rens opent zijn ogen langzaam en kijkt geïrriteerd naar Joey.
“Laat me nog even slapen man!” zegt hij kwaad en met een rasperige ochtendstem. Joey loopt de kamer uit en gaat richting de douche. Zijn droom van vannacht was geweldig, maar hij weet dat deze droom nooit kan uitkomen. Hij gooit zijn grijze boxershort in de wasmand en stapt dan voorzichtig de glazen douche in.
“Douchetime.” zegt hij zachtjes terwijl hij de temperatuur hoog aanzet. Lekker genieten van een douche blijft toch wel een van de lekkerste dingen die er zijn. Hij wrijft over zijn naakte lichaam, en elke aanraking bij zichzelf maakt hem heel opgewonden, in gedachten ziet hij Rens voor zich.

Rens stapt uit bed en gaat met zijn hand door zijn haren. Gelukkig hoeft hij niet veel aan zijn haar te doen 's ochtends. Hij heeft namelijk al stijl haar van nature, zijn broer heeft iets minder stijl haar, maar ook geen slag of krullen. Eigenlijk een beetje ertussenin. Hij rekt zich uit en wil gaan douchen maar wanneer hij op de gang staat ziet hij al dat Joey onder de douche is, de stoomwolken komen totaan de gang. Dan maar eerst een ontbijtje pakken denkt Rens en hij loopt naar beneden om een ontbijt klaar te maken.

Joey pakt de zachte grijze handdoek van het metalen rek en slaat deze om zich heen. Razendsnel droogt hij zich af en komt hij naar buiten met de grijze handdoek om zijn nek gedrapeerd.

De heerlijke geur van spek en eieren komt hem tegemoed wanneer hij de witte deur van de badkamer heeft opengemaakt.
Hij loopt naar zijn kamer om snel een blauwe boxershort aan te trekken en een simpel grijs shirt. Ook trekt hij een blauwe, wijde joggingsbroek aan.
“Goedemorgen.” zegt Joey wanneer hij de kamer in loopt.
“Goedemorgen!” zegt Rens vrolijk en hij zet een bordje neer voor Joey's neus.
“Ben je eindelijk klaar met douchen?” vraagt Rens lachend, “dan kan ik.” Het laatste stukje brood propt Rens bij zichzelf naar binnen en loopt dan naar boven om een warme douche te nemen.
Wanneer Joey zijn ontbijt heeft opgegeten roept hij naar boven dat hij even naar de skatebaan gaat. Hij weet niet of Rens het kan horen, dan maar een briefje achterlaten denkt hij en hij krabbelt snel een eenvoudig briefje die hij op de eettafel neerlegt. Hij loopt naar de hal waar hij zijn vest en zijn pet van de kapstok neemt. Ook pakt hij zijn skateboard die tegen de witte muur aan staat.
Hij trekt de zware deur achter zich dicht en skateboard naar het skatebaantje, wat gelukkig niet al te ver weg is.
Wanneer hij op het skatebaantje staat wordt hij begroet door een aantal mensen die hij al vaker heeft gezien, zelfs het meisje staat er weer. Het meisje waar hij een paar dagen geleden nog mee heeft staan zoenen.
“Joey!” roept het meisje enthousiast, haar rode haren wapperen los achter haar aan en ze komt meteen naar hem toegelopen.
Dat heb ik weer, denkt Joey en hij zucht. Eigenlijk wil hij niks van dat meisje. Was ze maar thuisgebleven.
“Gemma,” knikt Joey haar vriendelijk toe wanneer ze vlak voor hem staat.
“Waarom heb je mij niet meer gebeld?” vraagt Gemma verontwaardigd, haar hand gaat richting haar lange rode haren om deze achter haar oor te strijken.
“Ik weet niet, te druk,” zegt hij nonchalant. Hij kan toch moeilijk vertellen dat hij niks van haar wilt. Niet na die zoen tenminste, hij had ook nooit met haar moeten zoenen. Net wanneer hij zijn mond open doet om een verhaal op te hangen ziet hij Rens vanuit de verte aankomen.
Gelukkig, hij zucht zachtjes. Saved by my brother.
“Sorry, mijn broer, ik moet even...” maar Joey krijgt niet de kans om uit te praten want Gemma zegt meteen woedend: “Het is uit Joey Kools!” en ze loopt kwaad weg, haar haren met een hoofdschuddingsbeweging naar achteren. Wat een vreselijk type zeg.
“Wat een vreselijk type zeg.” zegt Rens tegen mij en Joey begint te lachen. Tweelingen hebben toch een telepathie.
“Lekker gedoucht?” vraagt Joey en hij kijkt hem aan in zijn grote groene ogen. Zijn zonnebril zit vastgeklemd in de hals van zijn shirt. Zijn lach staat vriendelijk en Joey bezwijkt er bijna voor.
Rens ziet hoe zijn broer hem aankijkt, hij ziet de prachtige kastanjebruine ogen van Joey en zijn lach staat afwezig. Dit zou echt een perfect moment zijn om te zoenen, ware het niet dat ze twee broers zijn.
“Zullen we weer naar huis?” vraagt Rens aan Joey die zacht knikt. Rens kan zich niet voorstellen of hij ooit nog verliefd op een ander zou kunnen worden. Dit is niet normaal meer, wat hij voor die jongen voelt is groot. Waarom is het toch mijn broer?