She's Into Him [ BOOK 1 ]

Chapter 15: THIRD DAY OF SCHOOL FESTIVAL

CHAPTER FIFTEEN: Third Day of School Festival

MANDY'S POV

Kagigising ko lang.

And the moment my vision cleared up, I saw Axzel. Nakatayo siya at may kausap.

" Na-nasaan ako?" maya-maya ay tanong ko.

Saglit nila akong binalingan kapagkuwa'y narinig ko pang magpasalamat si Axzel at nagpaalam sa kausap bago itinuon ang buong atensiyon sa'kin.

" Thanks God, you're awake. Are you feeling okay?"

Ginamit ko ang lakas ko upang umupo saka lumingon sa paligid. It looks unfamiliar. Ito ang kauna-unahang beses na makakarating ako dito.

" Nasaan ako?" pan-uulit ko sa tanong ko kanina.

" Nasa condo ko."

Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang marinig ko ang sinabi niya.
Naalala ko bigla ang nangyari bago ako nawalan ng malay. Napabalikwas ako at tarantang hinanap ang sapatos ko.

" What time is it?" nagpapanic kong tanong. Damn it! Siguradong makakarinig na naman ako.

" It's already seven in the morning."

I froze.

What?

Naestatwa ako sa kinatatayuan saka napatulala sa kawalan, realizing that I messed up, again. Kasabay no'n ay unti-unting tumulo ang mainit na luha mula sa aking kaliwang mata na sinundan ng sa kanan.

Then I look at him before leaving the room. I need to go home, right now. Paniguradong nag-aalala na sila sa'kin.

Damn, why do I need to collapsed on that time, to all places?

Dali-dali akong lumabas sa condo at patakbong tinungo ang daan paloob ng elevator. Halos masira ko ang buton niyon sa kapipindot para lang makababa agad.

Palabas na ako sa mismong building nang tawagin ang pangalan ko. Wala akong balak na pansinin iyon kung hindi lang niya ako nahabol at nahawakan sa braso.

" What the hell are you doing? Bigla-bigla ka na lang umalis. Look at you."  Sinundan ko ang tingin niya pababa.

Nang tumama iyon sa aking mga paa ay saka ko lang napagtanto na walang sapin ang mga iyon.

Ganunpaman, hindi ako nagpapigil. Pinilit kong bawiin ang pagkakahawak niya sa braso ko pero mas humihigpit lamang iyon hanggang sa mahanap ko na lang ang sarili kong niyayakap niya ako. Nawalan ako ng lakas at doon na ako umiyak at napahagulgol.

Naramdaman kong haplusin niya ng bahagya ang buhok ko. " Okay. I'm sorry. Stop crying. I'm really sorry."  Hindi ko alam kung niloloko ko lamang ang sarili ko pero mahihimigan ang pag-aalala sa boses niya.

Matagal kaming nasa ganoong posisyon at hindi nakatakas sa mata ng maraming tao.

Nang mahimasmasan ako ay doon niya ako inalalayan pabalik sa kanyang condo.

He offered me a glass of water. " I got your brother's number from my dad and called him yesterday night."

Natigilan ako sa pag-inom at literal na napatitig habang nanlaki ang bilog ng aking mata. " Wh-what did he said? Is he mad?" I ask curiously and worriedly.

Hindi ko akalain na gagawin iyon ni Axzel, bagay na ikinagulat ko. Hindi ko na din tinanong pa kung bakit may numero si kuya sa daddy niya dahil panigurado naman na dahil iyon sa business matter.