De hongerspelen vanuit 12 jarige ogen

Individuele training

Ik word wakker van Effie's 'het is een grote, grote dag'. Het is de dag van de individuele training. Ik twijfel nog over wat ik ga doen. Waarschijnlijk iets met pijl en boog. Ik hoop op een cijfer hoger dan een 5. Niet dat ik dat verwacht hoor. Dat is voorzover ik weet nog nooit voorgekomen bij een 12 jarige. Ach ja, eens moet de eerste keer zijn. Ik hoop dat ik de eerste ben. Na een snel ontbijt lopen ik en Peeta, (hij is er ook nog😋) naar de kleine kamer waar we moeten wachten tot het onze beurt is. We zijn altijd als laatste. Het begint bij de jongen van district 1 en gaat door tot het meisje van district 12, ik dus. Een groot nadeel is dat er dan bijna niemand meer oplet, je kan net zo goed gewoon op de grond in slaap vallen, ze zien het toch niet. Ik doe alsof ik niet zie dat ze niet opletten en zeg: 'Primrose Everdeen, district 12.' Ik pak pijl en boog en loop naar de doelwitten. Ik leg een pijl op de pees, wat tot mijn verbazing sneller gaat dan gisteren, richt en schiet. 'Yes', denk ik want de pijl was in de roos. Ik kijk naar de spelmakers of ze hebben gekeken. Tot mijn grote blijdschap zitten ze me met open mond aan te staren. De hoofdspelmaker, Seneca Crane, is de eerste die weer bij zinnen komt. 'U kunt gaan juffrouw Everdeen. Ik buig en loop de zaal uit. Waar zijn de anderen vraag ik me af. We hebben niet afgesproken waar we na de training heen moeten. Ik begin met zoeken bij de eetzaal. Ik had goed gegokt want ze zitten daar met zijn allen al te eten. Ik schuif aan en word bedolven onder vragen hoe het ging en wat ik gedaan heb. 'Het ging goed en ik heb wat pijlen geschoten'. En hoe reageerden ze toen zo'n jong meisje goed kon schieten?' vroeg Peeta. Ik antwoord: 'hun monden vielen open en ze bleven me maar aan staren'. Iedereen schiet in de lach. Als we uitgelachen zijn is het tijd om naar de scores te gaan kijken. Zoals verwacht hebben de beroeps hele hoge cijfers. Rue heeft een 7 en Tresh een 9. Peeta heeft een 8. 'En als laatste Primrose Everdeen met een score van 10'. Iedereen begint te juichen. Het komt ook bijna nooit voor dat een meisje van mijn grootte zo'n hoog cijfer haalt. Plotseling merk ik hoe moe ik ben. Ik wens de rest welterusten en loop naar mijn kamer. Op een of andere manier val ik gelukkiger dan ik de laatste ben geweest in slaap.

Sorry dat het zo kort is. Ik heb voor dit hoofdstuk gewoon ideeën te kort. Sorry voor de genen die dit boek ook echt leuk vinden. En de vakantie is begonnen!!!!!!!!!!!! Fijne vakantie wie nu al vakantie heeft.
Xxx-Jes Femke